Quen salva un can? de Érica Esmorís, con ilustracións de Iria Fafián, publicado na colección Merlín de Xerais.
Cando un rapaz se enfada e non quere atender a razóns, o mundo cambaléase. Rai non quería irse do lugar no que vivía nin da escola onde estudaba, pero súa nai tiña outras perspectivas laborais e a familia múdase. Os resultados escolares de Rai son desastrosos, pero isto agrávase coa enfermidade do seu can: é vello e agárdase o peor. Daquela Rai vaino salvar, terá que buscar o oso da inmortalidade e para iso será axudado por unha manada de cans e un gato, abandonados de afecto pero dispostos a botarlle unha man ao neno. Un soño ou unha expedición, unha morte inevitable pero tamén a gran defensa da necesidade de afecto e dos coidados respectuosos que se lle deben aos animais. Ese grupiño de animais da canceira aos que ninguén leva é unha parábola doutras situacións de desamparo.
Un parágrafo para ser testemuñas da madurez:
"Sete ten doce anos -Amalia disfrazou a súa emotividade de cautela: todas as adopcións eran triunfos para ela, pero cando alguén, sobre todo un neno, elexía un can invisible, un can enfermo ou vello, un can como Sete, que vivira sempre detrás duns barrotes sen saber o que eran o amor e os coidados dunha familia; ela, que levaba vinte anos á fronte da protectora, loitando día a día por sacar adiante eses animais, volvía sentirse nova e poderosa e a crer que todo era aínda posible-. Dentro dun tempo, ninguén sabe canto, volverás pasar polo mesmo mal trago que coa túa cadela Nona."
Ningún comentario:
Publicar un comentario