As voces da auga de Ánxela Gracián, recibiu o premio Meiga Moura de Baía edicións no ano 2018.
Trátase dunha novela situada na China post comunista, nese tempo no que xa non se cre no anterior ideario e os listiños andan a facerse ricos sen importar os medios.
Un capataz que trafica cos riles dunha compañeira comunista caída en desgraza e non pon reparos no tráfico de brancas. As mulleres pero tamén os vellos e a rapazada, todos estarán en perigo ante estes depredadores que sempre teñen unha razón para querer enriquecerse, sempre hai un pai cruel, unha familia á que resarcir...
No medio dos arrozais e a desfeita dun réxime, un vello que nun momento determinado decide salvar a unha bebé condenada a morrer por ser nena e a segunda filla dunha parella en tempos de límite demográfico. Hoxe, unha rapaza de catorce anos sen papeis, unha présa fácil para unha fera pois pódela facer desaparecer e ninguén a pode reclamar.
Polo medio a historia dese vello que foi un rapaz adoptado pola avoa, concubina dun xeneral, que nun momento determinado ha de seguir ao pai convencido da revolución pero castigado por pertencer a esta familia. A avoa e o seu féretro, colgado do teito nos días da vida, que vai herdar o neto sentíndose culpable por non terlle dado o enterro que ela quería. Dores e amores, tempos convulsos no que acaba vencendo o peor do ser humano.
Ánxela lévanos a Oriente, igual que fixo en As palabras do silencio. Neste caso, recolle unha imaxe nada nunha das súas viaxes: "unha das aldeas un home octoxenario (...) colleume da man con amabilidade e levoume a visitar a súa precaria vivenda. Sobre a súa cama de ladrillo, colgado dunhas corda, estaba un cadaleito de madeira decorada no que, segundo me dixo, desexaba ser soterrado nunhas exequias dignas" Unha capa desasosegante para unha novela inquietante.
Ningún comentario:
Publicar un comentario