Fab. O monstro amarelo, outra novidade de Kalandraka

Da presentación editorial  e de colleita propia:

Fab, o monstro amarelo, ergueuse un día cunha terrible dor de cabeza, unha dor que non se ía lavando a cara, facendo exercicio, deitándose á sombra dunha árbore, tomando unhas herbas, co remedio da avoa , atando a cabeza cun pano na testas, facéndose cóxegas ou cantando. No podía con el, non sabía que facer... ata que un seu amigo lle pide axuda. Daquela pon tanto empeño a sacalo do apuro no que estaba o pequeno Fib que esquece a dor de cabeza.  Porque igual a mellor maneira de esquecer a preocupacións propias é axudando aos demais nas súas adversidades, porque igual os nosos problemas non son tan graves coma os dos demais e debenos saber postergalos, porque non hai nada mellor que ter algo entre mans para non acordarse desa pequena dor que nos molesta algunha vez...

Unha historia sinxela, contada con poucas palabras e unhas ilustracións amables e moi expresivas que, con poucos trazos nos guían polo día da dor de cabeza de Fab.

A autra, Carmen Solé dedica o álbum "A David McKee e a todos os seus monstros". O creador de Elmer, desaparecido neste 2022 era un verdadeiro mestre nesa difícil arte de traballar cunha sinxeleza só aparente.

De Kalandraka: "O comedor da avoa"

 

"O comedor da avoa" de Pilar Hurtado con ilustracións de Luísa Rivera, na colección Maremar de Kalandraka.

Da presentación editorial: "Ata non hai tanto tempo os xantares familiares eran acontecementos importantes nos que á memoria familiar se unía o desfrute de diferentes manxares. O cambio da mesa dos nenos ao espazo reservado aos adultos era unha circunstancia que, dalgunha maneira, marcaba o paso á idade adulta. O comedor da avoa trasládanos a eses instantes e proponnos unha viaxe gastronómica polo mund a través dos seus olores e os seus sabores. Un fermoso conto, cuxo apéndice final recoll algúns dos pratos máis representativos de diferentes países e culturas: linguado á meunière de Francia, risotto de Italia, curry da India, ceviche mixto do Perú, pad thai de Tailandia, enchiladas de México, fideuáde do Mediterráneo, mote con "huesillos" de Chile e ramen do Xapón". 

A autora é especialista no tema culinario así que xogamos en campo amigo. A min, persoalmente, o que máis me gusta é ese momento no que cada un dos pequenos atravesa a fronteira, pasando a comer na mesa dos grandes e, polo tanto, nas cadeiras vermellas. Nese momento, sobre elas, senten que levitan e voan aos lugares onde están os produtos e as especialidades gastronómicas que van comer. De aí a viaxe polo mundo, e de fondo, as reunións familiares ao redor dos pratos da avoa, ese xantar que diferencia o domingo de calquera outro día. Na atmosfera a multiculturalidade, ese viaxar tamén co paladar polas diferentes culturas e lugares.

Un libro que daba comezo a un premio

 

As filloas de Manola de R. J. Peralta e Blanca Millán resultou ganadora da I convocatoria do Premio Alberte Quiñoi de Álbum Ilustrado 2022.

Manola chega á casa despois dun duro día de traballo; fóra chove, así que é un bo día para facer filloas.  Niso se pon. Ceará con filloas salgadas e unhas poucas doces... Ela non conta con que Neves a veciñas vai vir buscar ovos e mentres agarda por eles proba as filloas, a súa irmá Xosefina que vén ás patas,  e tamén proba filloas mentres agarda a que llas dea, o fillo Breixo que precisa leña e fai o mesmo, tal como a sbriña Tareixa que precisa cebolas, o afillado Tomé pedindo ósos para o can, a neta Branca que quere kiwis... cando Manola volve á cociña non queda amoado nin filloas... pero chaman á porta e alí están todos eles, cada un co seu prato para compartir: tortilla, cocido, churrasco, empanada e ensalada de froitas. Porque si, hai que crer que o que das se multiplica e a xente non é tan egoísta como pensabas. Un bo exemplo, para tomar nota, da man destes dous autores que acostuman ter esa mirada cara aos valores. 

Chegaba o curso con algunha novidade

 

De Kalandraka un par de álbums ilustrados centrados nos valores: a multiculturalidade na escola e na vida, a pobreza tocando coas súas mansa infancia.

Cos brazos abertos de Antonio Rubio e María Girón en tradución de Xosé Ballesteros. Porque na escola "hai cabelos durmidos e rizados, cabelos coma nube, coma o trigo, cabelos surtidor ou destrenzados. Hai colores de pel igual que o barro, colores de crecente arco da vells, colores vento, chuvia, trono, sándalo", idiomas, nomes, procedencias, relixións... e todo se resolve mirándose, soñando, voando, abrazando... formando unha magnífica espiral collidos dos hombreiros ou das mans pois cos brazos abertos aquí (sexa o lugar que sexa) agardan aos que cheguen. Unhas ilustracións que mostran esa realidade múltiple, dunha maneira moi eficaz, abrindo o abano de planos e miradas seguindo a uns nenos e nenas que nos acompaañn ao longo das páxinas mostrándose e ensinando os seus xantares e músicas. Palabras e imaxes que nos mostran un mundo DE BRAZOS ABERTOS. Así se presenta: "Un poema ilustrado un poema ilustrado, un canto por un mundo novo, igualitario e fraterno, donde todos e todas temos cabida".

Unha pequena historia

Don Carlos e o misterio dos lucecús de Patricia Torrado Queiruga con ilustracións de Xan López Domínguez publicado na colección Meiga Moira de Baía.

Un profesor, Carlos. Un grupiño de alumnos preocupados polo que se anda a dicir a respecto de que o profesor anda despistado. Un misterio: parte das as árbores queimadas -xustamente as autóctonas- apareceron vestidas cunhas especie de chaqueta de cores feita de lan a punto de niño de abella.

A historia vai indo, aínda que semella que a autora ten moito interese en que se vexa a diversidade, en que se noten os valores que se pretenden transmitir en base a ruptura de roles tradicionais, o que está moi ben pero ten certo problema cando se ve forzado e na busca dun público determinado. Para mostra un botón: "Román ía pola súa nai á obra, que é a que máis manda e a que vai de última para a casa; Afonso uedaba tendendo a roupa co seu pai, Maca xogando aos camións coa súa irmá máis nova e a min tocoume levar a Sofi á casa, porque vive moi preto do apartamento da miña avoa, ese no que vive coa súa parella, a afamada concertista de violín polaca, Brezezinski". Hai apuntes moi acertados como cando a rapaza que vai en cadeira de rodas conta o problema derivado do lixo polo chan (excrementos de cans, chicles...) e o que iso implica sumado ás barreiras arquitectónicas. Fálase con naturalidade das mariñeiras, unha das rapazas é a que salva o barco no medio da néboa (coma as heroínas de Sálvora), o profesor fala en feminino, os homes levan falda, un dos rapaces é transexual, o barco está gobernado por unha patroa pero tamén se apuntan probelams medioambientais como cando se cita o castro que está cheo de lixo a pesar de ser un ben de interese cultural, os microplásticos ata na chuvia... Hai relatos que escapan da mensaxe e fermosean a narración como ese momento no que os poldros se converten en unicornios, as conversas coas avoas, esa bruxa que vive cun troll e un dragonciño...

A defensa do medio ambiente e a igualdade son ámbitos presentes.

Para a inclusión

 

Entre os materiais que van aparecendo para facilitar a inclusiónde todas das diversidades funcionais, sempre botamos de menos a presenza de máis audiolibros. Pois ben, esta vez demos con algún... Trátase de varios contos que nos son narrados por Pepe Sendón e que pertencen ao arquivo da SELIC (a Semana do Libro de Compostela).

Aquí van, para goce de todas e todos, porque como ben di Tonucci, cando traballamos a favor da rapazada, dos anciáns, dos que teñen algunha diversidade funcional, tamén o facemos para o público, porque están ao noso alcance, ao de tod@s!

Dentro do festival da lectura, o programa Liñas paralelas, que se presenta así:

"Por iniciativa da Concellaría de Acción Cultural do Concello de Santiago, e en colaboración coa Radio Galega, presentamos aquí a versión audio dalgúns dos relatos contidos na colección Liñas Paralelas, editados pola SELIC, na interpretación de Pepe Sendón e coa ambientación sonora de Marcos Teira, á guitarra, Nenoescuro (Rafa Xaneiro), á electrónica e Suso Alonso, ao piano. Gravación de voz, mestura, edición e masterización final realizadas por Antonio Vázquez.

Relatos: O vello terrible, de H. P. Lovecraf;  Un calendario vivo, de Anton Chejov; O mariñeiro de Amsterdam de Guillaume Apollinaire; Calor de agosto, de W. F. Harvey; Unha noite de verán, de Ambrose Bierce; Cyril Tourneur, de Marcel Schwob; A historia dunha hora, de Kate Chopin; Un fratricidio, de Franz Kafka; Sredni Vashtar, de Saki; Lembranza, de Marcel Proust.

A escoitar... 

O Papagaio, o xornal da xente miúda

 

Nunca nos cansaremos de recomendalo. Se queda unha soa biblioteca escolar ou pública sen el teremos fallado en todos os sistemas de apoio á normalización lingüística.

O único xornal para rapazada en galego. O único, e aínda dirán que asoballamos a alguén facéndoo ler en galego. E os xornais, as revistas, son necesarias, porque elas coma as series tenden fíos de atan dalgunha maneira ás crianzas coa lectura. Igual que as series: se lle das uns personaxes que se repiten, unha historia que ten continuidade ou reitera un esquema, unhas coordenadas espazo temporais que xa coñecen... aí van lendo detrás delas. Porque os personaxes xa case son da familia, pensemos por exemplo nos Bolechas, hai nenos/as que non queren saír da casa sen unha desas historias, gústalles atopalos nun museo ou nunha librería, adoran recoñecelos... pois igual sucede coas revistes. Por iso son tan imprescindibles. E nós, en galego, só contamos con este Papagaio que mantén en pé Abraham Carreiro. Grazas por facelo, por darnos de ler!