A pesar de estar destinada a nenos, Alfredo Gómez Cerdá entende que a literatura intranscendente e sen mensaxe xa non é «admisible», pois en calquera historia, relato ou conto «ten que haber algo, porque aos nenos gústalles profundar, atopar algo máis; eles xa entenden que un libro non é un xoguete que se pasa, senón unha historia que pode remover a súa sensibilidade, facerlle pensar e reflexionar». Por iso non hai que escribir ñoñerías pensando que os lectores aos que van dirixidas as letras non van ter agudizada a súa comprensión lectora. Cerdá tira de memoria e lembra unha frase que leu de Roald Dahl, o autor de Charlie e a fábrica de chocolate e Matilda, na que dixo: «Cando escribo para nenos non me gusta perder de vista o sentido do humor». E para o autor de El monstruo y la bibliotecaria, «esa é a clave, non perder de vista o sentido do humor».
Quizá un dos asuntos máis curiosos é que, por mor de publicacións como as de Alfredo Gómez Cerdá ou as entregas do El Tesoro de Barracuda, de Llanos Campos, moitos foron os pais que se afeccionaron á lectura. O autor madrileño lembra a campaña que animaba aos pais para ler para que os nenos tamén lesen. Con todo, «agora é ao revés, está a suceder o fenómeno contrario, os fillos están a ler e os pais están a afeccionarse por eles».
Quizá un dos asuntos máis curiosos é que, por mor de publicacións como as de Alfredo Gómez Cerdá ou as entregas do El Tesoro de Barracuda, de Llanos Campos, moitos foron os pais que se afeccionaron á lectura. O autor madrileño lembra a campaña que animaba aos pais para ler para que os nenos tamén lesen. Con todo, «agora é ao revés, está a suceder o fenómeno contrario, os fillos están a ler e os pais están a afeccionarse por eles».
Son opinións.
Ningún comentario:
Publicar un comentario