Nestes tempos de pandemia, naqueles de confinamento, estaban abertas as tendas de comestibles pero tamén nos acordabamos da librarÃas, desas nas que atopabamos o outro alimento. Nos primeiros dÃas en que nos falaron de pecharnos, unha librarÃa ofreceunos servir libros para que non nos faltara de nada, eu pedÃn para un par de amigas porque na miña casa habÃa un lote aÃnda sen abrir (é o que toca cando vas mercando ou pasando por presentacións sen darte conta de que non tes tempo para tanto). AgradecÃn moito aquela oferta porque era unha maneira de coser relacións cando os fÃos dependÃan unicamente do teléfono. A librarÃa aÃ, aÃnda pechada dando servizo, aÃnda pechada contactando, aÃnda pechada téndonos presentes... e nós a ela.
Por iso, polo que significan as librarÃas, agradecemos todo canto se poda facer por darlle visibilidade. Gústanos que haxa un dÃa das librarÃas e quedamos felices cando vimos que o premio Internacional Compostela deste ano xiraba arredor da librarÃa: Dende 1880. Unha rúa, unha librarÃa familiar, o paso do tempo, ata que semella que todo ten un remate... pero queremos pensar que non, que hai esperanza e algún dÃa volverase abrir esa librarÃa como se fixo co café que tamén está na rúa.
Gustoume ese libro que ademais a editora fixo que saÃra o DÃa das LibrarÃas, para acompañalas e gustoume que a mesma empresa utilizara esa imaxe na felicitación de Nadal (que envÃa ao mundo) e na do ano novo (que volve voar). E tamén me gustou que o propio concello de Santiago, a outra pata do premio Compostela, a utilizara tamén.
Quero crer que somos
unha cidade, unha sociedade, que mira para as librarÃas.
Ningún comentario:
Publicar un comentario