Poesía: Máxica lúa de Xoán Neira

Poesía: Máxica lúa de Xoán Neira con ilustracións de Lucía Barros e publicada por Medulia. 

Que ten a lúa que os poetas a cantan? Ademais de todos os poemas e libros de Antonio García Teijeiro, doutras alusións á lúa noutros libros de Neira, agora aparece este completamente dedicado ao satélite. Para maior abondamento, Xulio López Valcárcel engade un epílogo no que percorre a historia da literatura canonizada buscando as referencias máis destacadas relacionadas coa lúa.

Así se presenta: "Lúa Máxica, de Xoán Neira e Lucía Barrios, integra versos de deseños en mutuo diálogo plástico-literario. O cromatismo nocturno resólveo a artista con cores frías, suaves, apagadas: violetas, azuis, grises..., mentres que as horas solares aparecen representadas con cores amarelas, intensas e vivas. Adáptanse ao texto sen por iso perder carimbo e identidade propias. Son, en suma, dúas achegas independentes integradas nunha unidade harmónica". 

Xogando coa rima, dunha ou outra maneiras, vai percorrendo un universo de bicos, musas, insomnio, fumes, lobos, vestidos, vixías,  a súa cara oculta, a superlúa, farois ou influencers; as relacións entre a lúa e a Terra, o sol e as estrelas, os eclipses ou as cores con que se cobre (sangue, azul, verde, laranxa amarela). Un universo ao redor da lúa, 

Unha obra enriquecida! 

Un pequeno petisco: 

A Lúa reina de noite, / o Sol reina de día  /  e fixeron un trato  /  para compartir a vida.

Partillaron o tempo, / como dous irmáns, /  repartiron o ceo  /  de verán a verán.

(...)