Un par de álbums: Son calado e Papóns

Son calado (Unha historia do ser introvertido que todas as persoas levamos dentro) de Andie Powers ilustrado por Betsy Petersen, traducido por María Fe González e publicado por Hércules ediciones.

Da presentación editorial: "Son calado. Emilio non é tímido. É calado. Emilio pode semellar apoucado e tímido por fóra, pero no seu interior a imaxinación reborda. Mentres que as persoas maiores, e mesmo as outras nenas e nenos, ven a Emilio como alguén tímido que non ergue a man na clase, nós sabemos que Emilio é, en realidade, un aventureiro en alta mar, un explorador intrépido e un amigo dos animais salvaxes. Este relato defende e celebra a beleza de saber quen somos verdadeiramente". 

Comeza presentándose el mesmo despois dunhas gardas con nubes, porque igual nos quere dicir que está moito nas nubes; apoiado na súa imaxinación el é quen quere ser en cada momento, tamén é quen de observar aquilo que aos demais nos pode pasar desapercibido (as gretas no chan, os sons que nos envolven...), pinta o universo e un amigo co que viaxar, fala baixiño en murmurios como se o fixese consigo mesmo, escoita o océano na buguina... E cando lle dan as boas noites el coa lanterna e os libros explora outros mundos e cando se cansa apágaa e di "boas noites", de verdade. 

En álbum con moito branco porque o silencio igual se representa así, o branco da neve que todo o amaina.

Papóns de Sandra Lodi. Premio Alberte Quiñoi de álbum ilustrado publicado por Galaxia. 

Da presentación editorial: "A Inés encántalle pasar tempo coa avoa e cultivar a horta con agarimo. Un día descobren que alguén fixo desaparecer a colleita en que traballaron todo o ano. Quen sería o papón?"

Gardas con froitas e verduras, ilustracións acordes coa cuberta para contar esa historia de relacións neta avoa na que a primeira terá que investigar quen son os papóns que lles comeron a colleita; eles contaranlles que os bosques xa non teñen froitos e as cidades aumentan deixándoos sen alimento, máis ben demóstranllo levándoa polo aire e a terra a observar estes cambios. Cando vai falar coa avoa atópaa cun espantallo e varios instrumentos para a destrución de pragas, terán que falar. Teñen que chegar a un acordo para que uns e outras consigan o que queren, así o fan e de vez en cando aínda se xuntan para unha merendiña, daquela a avoa sempre lle di: "Comede amodo" Non me sexades papóns!"