Carrilanas bestiais de Esteban Souto está publicado por Xerais.
Da presentación editorial: "Unha carreira de carrilanas enfronta a dous grupos de mozos e mozas. Quen gañará?" Na sino`se: "Vacacións de verán na aldea e unha carreira de carrilanas. Ten boa pinta. Pero cando hai dous grupos de mozos e mozas enfrontados, e aparecen sospeitas de sabotaxe, das risas pasamos aos berros. E dos berros ás risas. Quen gañará a carreira?"
Detrás desa historia hai outra que é do máis interesante.
Un cómic para lectorado autónomo!
Maios e desmaios de Ramón D. Veiga e Iván R. un libro moi ilustrado de Xerais.
Da presentación editorial: "Un libro sobre a festa dos Maios apto para persoas alérxicas ao pole".Da sinopse: "Na vila onde todas as nenas e nenos teñen nome de flor pasan o ano enteiro esperando a primavera, e danlle a benvida celebrando a festa dos Maios. Grazas a un programa de televisión, coñecen a Toxina, unha nena alérxica ao pole que vive nunha fraga onde festexa os Maios dun xeito un tanto particular. Quen gañará este ano o premio ao maio máis orixinal?"
No estilo propio de Iván R., cores e máis cores para traernos a festa dos maios e un problema que non aparece tanto nos libros para rapazada: as alerxias. Que mellor lugar para tratalas que unha festa de maio chea de flores e pole? Pois diso vai, dunha nena que ha de vivir na fraga de Toxina e celebra a festa dos desmaios. A fraga de Toxina non ten cores, aí todo sucede en negro e azul (como se foxse noite), din que Toxina é un pouco bruxa porque fai apócemas que bota na terra para que non abrollen as plantas nin florezan, ten que controlar a natureza para non atopar pole ao que é alérxica. Os desmaios son coma os maios pero con flores murchas e follas secas que non lle fan mal á nena. Unha nena da vila consegue saber desta historia por un programa de televisión e ponse en contacto con Toxina, fanse amigos por correo electrónico. Mentres isto sucede, unha abella que andaba polas flores dos toxos (a única á que se acostumou Toxina e non lle fai dano) picoulle e así acabou coa súa alerxia. Por iso vai poder viaxar para celebrar con eles aos maios, levou un desmaio que resultou gañador e eles decidiron facerlle un rabiño para que o coloque encima do N do seu nome, así en vez de Toxina será Toxiña.
Cantan a cantiga, feita para a ocasión, e despídense.
Ao final, rematada a historia aparecen os títulos de Veiga relacionados coas festas tradicionais galegas: É tempo de entroido!, Non pare a festa, Meigas fóra, Violeta quere ser vampiro e Maios e desmaios.
Ningún comentario:
Publicar un comentario