Na colección Lemos +6

Dous novos títulos: O rei Medorento de Susana Peix e Héctor Borlasca (o medo á escuridade fai que o monarca non deixe durmir aos súbditos que han de traballar pola noite e manter todas as luces prendidas para espantar os fantasmas, polo día van andar todos medio durmidos así que o rei ha de buscar unha solución que lle dá unha meiguiña que resolve o problemón) e O mellor gato da vila ("A Calcetíns encántanlle os ratos, pero non para comelos. Gústalle brincar con eles. Agarda a que saian do seu agocho e perségueos pola casa. Mais iso non é o que espera a súa dona del. Calcetíns terá que demostrar que é o mellor gato da vila para seguir vivindo na casa. Será quen de conseguilo?") da mesma autora e Brenda Figueroa en Cumio.

Da presentación editorial:"Ao rei Fear dáballe medo a escuridade. Tiña tanto medo que se encerraba na súa alcoba cada noite para non ver como o sol desaparecía no horizonte. Necesitaba atopar unha solución ao seu problema. No palacio ninguén durmía pola noite, así que decidiu buscar o sabio máis sabio do reino..."

Características pensadas e deseñadas desde a súa orixe facilitar a lectura a toda a rapazada

Lemos +6 é unha colección creada para fomentar e gozar da lectura por pracer, a través de historias frescas que teñen un transfondo cheo de valores: solidariedade, amizade, honestidade, perseveranza… Valores, que aparecerán de maneira transversal e normalizadora nuns libros que presentan todas as características de accesibilidade á lectura no que respecta ao formato, a tipografía, disposición do texto, contraste de cor e ilustracións. Características pensadas e deseñadas desde a súa orixe para facilitar o acceso á lectura a todos os nenos e a todas as nenas."

Eric Carle e Amigos

 Amigos de Eric Carle é un álbum ilustrado, traducido por Iago Nicolás, publicado por Kalandraka.

Preséntase así. "Un álbum conmovedor que transmite profundas emocións e sentimentos sobre o valor da amizade, que supera ausencias e obstáculos." Porue un neno e unha nena eran amigos, dos de verdade, facían todo xuntos (xogaban, corrían, bailaban, contñabanse segredos...) pero un dia a nena marchou e o neno botábaa tanto de menos que cruzou un río, subiu unha montaña, atravesou un prado... ata  olleu un ramo de flores e atopou a aiga para darllas e volver xogar xuntos. O autor conta que escribiu ese libro acordándose dunha amiga que tiña de pequeno e á que nunca volveu ver

Deste autor tamén é Unha eiruga moi larpeira xa publicada nesta editorial en 2005, con tradución de Pilar Martínez e Chema Heras ou A araña moi ocupada  e Da cabeza aos pés e as ilustracións de Oso pardo, oso pardo, que ves aquí? todos eles con tradución de por Iago Nicolás.

Outra entrega da Señorita Buble

Unha nova entrega desta serie de Ledicia Costas que tanto gusta ao lectorado autónomo. A señorita Buble. Deus salve as raíñas está publicado por Xerais e ambientado na corte británica ata na presentación da autora e ilustrador (Andrés Meixide).

Así se presenta: "A señorita Bubble recibe unha carta de Isabel II e ten que viaxar de inmediato ao Palacio de Buckingham. A raíña está en problemas: hai unha invasión de ratas na cidade de Londres. Conseguiron entrar no palacio e roubaron unha das pezas máis valiosas da colección de Isabel II. Os roedores actúan baixo as ordes de Jack White, un cazador de ratas que conseguiu adestralas coa intención de dominar o Reino Unido. A inventora vai ter que despregar todo o seu enxeño para recuperar a peza roubada e tamén para que a paz regrese a Londres. Mais non o vai ter nada doado."

Non, volver a Londres é reencontrar o pasado, ese "accidente" no que perdeu un ollo e un brazo, ese irmán que non é amigo... pero tamén a raíña e a xente que traballa no pazo, o laboratorio que sempre foi dela, a presenza da raíña dos británicos recentemente falecida... Están as ratas e todo ese mundo ao redor delas. Está o respecto por todos os seres vivos que sente a señorita Buble e o seu fillo Vincent (ese neno feliz que forma unha familia perfecta con Buble), están os inventos e as solucións que sempre estiveron a man. Unha nova aventura que non vai defraudar a ninguén, porque nela recobramos esa atmosfera que para nós creou Ledicia Costas, ese universo no que a bondade loita por seguir viva.

As ilustracións de Andrés Meixide cumpren marabillosamente ese papel acompañante, ese complemento que alimenta a historia.

Un Premio Jules Verne de Literatura Xuvenil

Cicuta para dous de Rocío Leira acadou o Premio Jules Verne de Literatura Xuvenil na última convocatoria.

Así se presenta: "«Búscase persoa curiosa para resolver crime que aínda non se cometeu.» A aparición desta mensaxe na sección de anuncios por palabras dun xornal esperta a atención de Erundino Terrón, un filósofo solitario e rosmón. Xunto coa súa secretaria Irma, verase inmerso nunha investigación contra o reloxo que o levará a desentrañar as mensaxes cifradas que chegan cada mañá nas páxinas do diario.Unha investigación chea de humor e intriga que che descubrirá a cara máis sorprendente da filosofía e na que, buscando respostas, tan só atoparás preguntas."

Resultoume sorprendente porque a pesar da presentación agardaba o libro dunha matemática e atopei o dunha filósofa. Esas liñas invisibles que van das ciencias ás letras, da filosofía á matemática crúzanse pola vía da abstracción por medio de paradoxos que xogan co absurdo pero, sobre todo, co pensamento. A curiosidade, a busca da verdade e do coñecemento. Un percorrido polos filósofos antigos e polas anécdotas nas que se viron envoltos, para aterrar na actualidade. A relación entre un home solitario e "artista contemporáneo" nesa obsesión polo saber que só pode traer consigo o xogo con conceptos, seguramente sen resolución ou realización plástica na práctica. Un home ao que non podemos chamar ocioso porque vai á oficina coma un burócrata calquera a traballar "no seu", que conta cunha secretaria da que non se entende moi ben o papel (máis alá de xestionar as conferencias que lle aparecen ao Erundino) ou darlle o contrapunto ao xefe. Pois el, gris, está fronte a unha muller que se preocupa polo físico (como corresponde a unha secretaria, pode comentar alguén? pero ninguén a ve máis ca el...), a unha muller que le revistas do corazón e semella non poder darlle nivel á súa conversa, nin ideas (máis alá de ver o seu mundo dende fóra), unha muller que segundo imos lendo nos primeiros capítulos é menosprezada por el... pero o final vai resultar sorprendente, porque as cousas non sempre son como parecen e, por veces, o destino xoga contra nós.

Gustosa de ler. Unha novela que achega a filosofía ao lectorado novo e que pode dar moito que falar porque nas esquinas, nas dobreces hai moito que descubrir. 

Un novo traballo de Paco Nogueiras

Son animal é o novo traballo de Paco Nogueiras, ilustrado por Marc Taeger e publicado por Kalandraka.

Así se presenta: "Dedicado aos animais máis próximos e aos seus sons convertidos en divertidísimas cancións para cantar e bailar a calquera idade.

O bruar da vaca, o miañar do gato, o ladrar do can, o cacarexar da galiña, o zunir do mosquito... Ecos do mundo animal que inspiran os doce temas deste traballo co que viaxamos polo mundo a través de diferentes estilos musicais: dende un aire portugués aos ritmos do leste de Europa, dende unha balada acústica a un animado rock and roll, dende unha fanfarra circense até unha melodía de influencias andinas.

As coloridas ilustracións de Marc Taeger permiten imaxinar esa granxa divertida e as páxinas finais do libro achegarán a lectores e lectoras adiviñas, refráns e ditos da nosa tradición oral que falan dos protagonistas deste traballo."

A modernidade e a tradición oral, todo a un tempo, todo acompañado co sombreiro azul de Paco Nogueiras, o músico que acompaña os días das crianzas.

Un issu para coñecer mellor a obra

Libros de músicos

Fíxoo Fina Casalderrey con Mozart en O xenio da Cidade do Sal, ilustrado por Xosé Cobas e cun CD, coordinado e interpretado polo frautista Luís Soto e publicado por Xerais. 

Agora escribe Suso de Toro, tamén para Xerais co mesmo ilustrador e coa música incorporada de Fisión Atlántica Ensemble dirixida por Luís Soto cos cuartetos de F.J. Haydn e as Danzas de Reis de Guláns.   Trátase de O segredo de Joseph Haydn, tamén publicado por Xerais.

Preséntase así: "Suso de Toro relata un episodio descoñecido até o momento da biografía de Joseph Haydn: un desvío da ruta que o levaba a Londres e que lle permitiu coñecer o reino galego. Haydn descobre a nosa gastronomía, a nosa lingua, a música que se tocaba naquel momento en Compostela, e tamén deixa a súa influencia nos músicos do momento. Un acontecemento que imprimiu unha pegada sentimental na memoria do gran compositor. Todo o que relata o autor conta con documentación da época, excepto a propia visita do músico, da cal non hai constancia certa."

O autor trae ao músico alemán á xeografía galega, faino desembarcar en Carril, navegar ata Cesures e visitar Compostela onde coñecerá a Melchor Díaz o mestre de capela. Son os tempos de Haydn pero tamén dos mozos Mozart (que fai un "cameo" na obra) e Beethoven. Tempos de Napoleón e a campá Berenguela.  Dar voltas por Galicia nun tempo que non está recollido nas biografías, probar a nosa cociña, compartir a música dos grandes compositores coa popular, permitir que o este actúe coma un neno: escoitando novas músicas, deixándose engaiolar pola tonadas populares que o inspiran, pola rapazada porque está nos días da volta á infancia con toda a ilusión nos sentidos e nanorándose dunha muller... O enoresario que o acompaña na aventura e nola conta remata preguntándose "E haberá naquela aldea un mozo ou unha moza que na cara se imite a Haydn?" 

As reflexións de Herr Salomón, o músico metido a empresario que pon o acento na cuestión monetaria e o sentido común acomapañan ao vello mestre que goza dunha vida nas terras afastadas de Galicia, ás que chega por casualidade para ver o péndulo e o pórtico, coñecer o Sar e as nosas núsicas, as badaladas acompañando a chuvia... un mundo antigo que non poderá esquecer por moitos que sexan os éxitos nas cortes de Europa.

Premio Merlín de Literatura Infantil

Anxo Iglesias acadou o Premio Merlín de Literatura Infantil na penúltima convocatoria con Unha nova dimensión que aparece ilustrado por María Montes.

Da presentación editorial: "A partir do concepto xeométrico de dimensión artéllase este delicioso libro de poemas onde prima a compoñente lúdica e imaxinativa que conecta directamente co mundo da infancia. A poesía entendida como xogo. A poesía entendida como fonte de diversión. A poesía reivindicada, ademais, como unha dimensión con entidade propia. Ler «Unha nova dimensión» é asistir a un festival de creatividade. É un estímulo para a imaxinación!"

As ilustracións de María Montes e o seu deseño acompañando a edición, xogando coas cores das páxinas e das letras, cos diferentes caracteres e o seu tamaño, facendo chiscadelas marabillosas fan que o libro sexa un agasallo para os sentidos e o pensamento, un xogo no que o lectorado ten que implicarse, un obxecto de culto que non se esgota en varias lecturas. O entendemento entre autor e ilustradora conseguen unha obra moi orixinal e polisémica que nos obriga a deternos e volver atrás porque queremos entender que nada é gratuíto. Así partimos do punto para chegar á liña (recta ou curva) e descubrir a lonxitude, a liña do tempo (como exemplo?); seguimos co plano, continuamos con esa dimensión que é o tempo ata dar coa última dimensión: a poesía! Para finalizar, tócanos asinar un compromiso poético (só para persoas intrépidas).

Do romance á canción de roda, o abecegrama, o poema xeométrico, o anuncio breve, o poema eco-ilóxico ou o de primeira persoa, o poema con eco, o poema publicitario, xitanxáforas, ladaíñas, poema de monosílabos, metamorfose búmerang, décimas con gheada ou sen ela, pareados, cuarteta, trabalinguas e haikus, rap poemas, adiviñas, fonemoramas, tautograma, lipograma, pictopoema, aforismo, palíndromo, limerick... de todo hai, dos existentes e dos inventados

A poesía visual, a repetición de sons ata a saciedade, os espazos en branco para que o lector ou lectora complete, as nubes de versos para crear poemas... imposible aburrirse, temos xogo asegurado!

A referencia a Espazo Lectura, esa asociación - espazo que dá de ler -e da que forma parte dende a súa creación o autor- resulta imprescindible, porque el ademais foi coordinador do Club de Lectura Compartida Lendo Contigo e é un dos integrantes d´A Banda dos Cueiros