A ferida do vento de Riveiro Coello ten
relación con Vento ferido, a novela
de Casares, que neste ano cumpre 50 anos.
Casares aparece aquí como un
personaxe máis, o fillo do mestre Paco, que fala con seu pai para que o avó lle mostre o rexistro
que leva dos tolos... a rapaz comenta o encontro co escritor que vén de entrar
na Real Academia Galega e, que na visita á súa casa, o agasalla con O
Principiño e Vento Ferido.
Así narra o segundo encontro:
“Diante da porta de
Emilita Peláez, o fillo de don Paco fala con don Ramiro, co Rodriguete e máis
con Camilo Dios, os tres comunistas máis destacados da nosa vila. Ao carón,
unha muller loura, esvelta, alta, con minisaia,
un cigarro na boca, lanza unha gargallada de fermosos dentes brancos e
apoia a súa alegría no ombreiro esquerdo do escritor, que é moito máis baixo ca
ela. Ese aceno agarimoso insinúa que ela é a súa dona.”
Volve Riveiro a Casares por aquela promesa que lle fixera cando no xantar
posterior á presentación de As rulas de
Bakunin pactara con el
escribir a historia “dos seus tolos”, eses que se recollen no relato, personaxes que se distinguen de todos os demais
pola orixinalidade e liberdade coa que se moven, polo vento que levan dentro da cabeza.
Unha bonita homenaxe!
Ningún comentario:
Publicar un comentario