Un par de álbumes

Piano á fuga de Filippa & Compañía, publicado por Hércules edicións e traducido por Anu Pitkanen,  está escrito por Juha Virta (unha amante da música),  ilustrado pola finlandesa Marika Maijala.

Filippa & Compañía ou Filippa e os seus amigos, atopan un piano que cae dun camión en marcha e costa abaixo vai da no patio da súa casa. Filippa quere tocalo e así llo di ao gato e ao asno, pero o primeiro métese dentro a durmir e o segundo decide usalo como mesa auxiliar no seu bar. Ela enfádase e vaise coa harmónica no peto. Non lonxe de alí a orquestra, que debe comezar o seu concerto atópase cun problema: fáltalle o instrumento ao pianista e un calcetín ao director, en vista de que non poden comezar o pianista vai dar unha volta e atópase con Filippa que toca unha melodía coa harmónica, póñense a falar... e xa sabedes o que pasou, incluso aparece o calcetín!

Cidade de cemento de Ana Santiso está 

publicado por Galaxia. Un álbum ilustrado, un conto rimado que relata a historia dunha nena capaz de introducir toda a fantasía no medio dunha cidade que semella o Gothan de Batman.

MULLERES DE CONTO. Salón do Libro de Pontevedra

Aí ven abril, cos días D do libro e do libro infantil. Aí chega...
Dende o 2 ata o 29 de abril Pontevedra convértese nun gran salón do libro.
Mulleres de conto é o seu título, porque vai de cotos e mulleres. Mulleres que escriben e ilustran, mulleres que editan e deseñan libros,  mulleres que os venden e nolo achegan nas bibliotecas, mulleres que nos falan de libros e nolos contan... pero sobre todo, mulleres mediadoras entre os libros e a rapazada.
O cartel de Ana Villegas, ganador do concurso fala de todas esas mulleres.
Aquí o programa!

Constelacións literarias II. Mulleres aventureiras

A expedición do Pacifico podería ser o prototipo dun tipo de libros no que as rapazas asumen roles aventureiros.

A protagonista, Emilia, é unha nena de doce anos que vai como polisón e disfrazada na expedición científica que pretende explorar o Pacífico a finais do século XIX. Forman parte do contido desta novela as ideas feministas, a paixón polo coñecemento e a polémica entre o darwinismo e o creacionismo (tal como se cita na presentación editorial). A autora parte dun feito real, a expedición, e introduce nela unha adolescente para novelala con liberdade e defender os valores que lle son propios.

Contidos claves: 

Unha muller que racha os estereotipos de pasividade ou conformismo.

Viaxa de polisón nun barco, igual que sucede coa rapaza de As flores radiactivas de AFP ou Denébola A Roxa de Héctor Cajaraville.

A rapazas e o interese pola ciencia: A evolución de Calpurnia Tate de Jacqueline Kelly. Da súa presentación editorial: "Observar o mundo con curiosidade non era o que se agardaba dunha señorita de boas maneiras. Mais a Calpurnia interésanlle as teorías científicas de Darwin máis que conformarse coas limitacións dun destino predeterminado. No verán de 1899, a protagonista desta historia aprenderá a ser naturalista".

 

Un novo libro de Mª Victoria Moreno: "O amor e as palabtras"

O amor e as palabras saca á luz unha serie de relatos da autora homenaxeada este ano nas Letras Galegas.

A edición corre a cargo de Xavier Senín que elabora o liminar presentando cada un dos contos e enmarcándoo nas edicións anteriores de ser o caso, como "Querida avoa" que aparecera anteriormente no volume colectivo Leria, "SOS" en Contos de hogano, "Pan con chocolate" en Relatos para un tempo novo e Dixo o corvo..., "O encontro" en Un libro, a maior aventura, "O grumete" en Libros de charlatáns, grumetes, botas e fendas Outros como "o libros das saudades e os degoiros" formaron parte da Ruta Rosalía que organizaba Caixa Galicia cando aínda non se perdera de todo e "O amor e as palabras" que nunca saíra á luz .. . 

Trátase de textos curtos que afondan na temática da autora: as relacións entre mulleres: avoa a neta por exemplo, a comprensión dos pequenos fallos, problemas ou defectos que nos humanizan, a drogadicción e a facilidade para caer nela, o mundo dos bibliotecarios e a lectura (dos mediadores que posibilitan que os libros cheguen á man da rapazada), a discriminación a outras etnias como a xitana, unha historia de amor entre rapaces, a introdución de palabras nesa lingua, a espera dun namorado e a desilusión (que a outro nivel lembra a do pai de Migueliño), a maxia e o misterio que nos poden lembrar outros relatos de AFP ou Fina Casalderrey, das palabras e como nos suxiren diferentes sentimentos e mundos, do sexo e o amor (tamén entre os cans)...

Amor por catro

Así se chama o último libro de Helena Villar publicado na colección Costa Oeste da editorial Galaxia.

Amor por catro, catro relatos que xiran arredor do eixe do amor. 

Un mozo marroquí, ao que a familia busca unha moza sen ter en conta os seus sentimentos. O amor é un paxaro rebelde que sae do ovo antes de que ninguén o agarde, por iso chegan tarde as nais e a avoa que pretenden unilos. Fermoso conto, moi ben ambientado, no que se recollen problemáticas propias do país e da idade moza, na voz dun narrador externo.

Outro situado no camiño de Santiago, onde unha adolescente coñece a un rapaz francés ao que lle poñerá o nome de Galahad por descubrilo xustamente no santuario do Cebreiro. A adolescencia é unha idade de tenteo, un día queres volver á casa e ao seguinte es feliz onde te atopes. Polo medio os versos de Ramón Cabanillas e todo na voz da rapaza que protagoniza a historia.

O terceiro está escrito en forma de diario. Unha rapaza vaino escribindo ao longo dos días de vacacións do Nadal nos que a familia entra e sae, as visitas dos tíos e da avoa, a pelexa inútil para saír a noite de ano vello, a introdución dunha óptica feminista na distribución do traballo doméstico e a relación co rapaz que lle gusta e nos deixa sen aclarar se el realmente está interesado nela ou unicamente nos seus apuntamentos. 

O último, cun narrador omnisciente, fálanos dunha rapaciña preocupada pola fuxida do irmán coa moza. A nena actúa para resolver o problema e nese empeño vai atopar a un vello disposto a solucionalo e crear unha relación de amizade e case familiar. A rapaza ademais de inocente é moi boa e xenerosa, igual que o vello que se interesa por ela e a súa historia ata tratar de resolver algo, tamén, a propia soidade. 

De cada unha das historias chama a atención a bondade e o entendemento entre os mozos e os adultos, o amor a certa distancia e a presenza das mulleres nuns papeis realmente poderosos. A impresión semella parella ao título O único que queda é o amor onde máis que amor eu atopaba lectura e libros, e neste caso atopo algo que me gusta tamén moito: a convivencia harmónica entre diferentes xeracións, co primeiro amor polo medio. 

De traducións (I)

O primeiro libro ao que me quero referir é Berta Mir detective. O caso do falso accidente

Un libro de Jordi Sierra i Fabra, escrito entre setembro e outubro de 2009. Realmente impresiona a capacidade de traballo e produción deste autor... A obra, traducida por Xesús Domínguez Dono está publicada na colección Costa Oeste de Galaxia.

Unha moza atópase, de repente, co pai case vexetal a raíz dun accidente que non parece tal, se non un intento de asasinato. Lévanos este comezo a Conta saldada de Suso de Toro, eses momentos nos que os fillos se ven abocados a perseguir as pegadas que deixaron os pais para indagar acerca das causas que provocaron esa situación. Neste caso, a protagonista unha rapaza lista que deixa os estudos e se dedica a ensaiar cun grupo de música (onde nin sequera é imprescindible) vaise enfrontar, coa única presenza da avoa, ao problema e tentará resolver ese enigma. De paso, igual vai abrindo, tamén, unha luz ao seu futuro. É posible que Marta Mir comece a súa carreira como detective privado seguindo a estela do pai e outros casos pode estar a agardarnos. É de resaltar o tratamento do personaxe da avoa.

Outro libro é Un puñado de estrelas de Rafik Schami (un escritor sirio que vive en Europa) publicado por Sushi books e cunha tradución de moita calidade da man de Moisés Barcia. Trátase dun diario no que o rapaz protagonista vai relatando o seu paso á madurez, esa maneira de atravesar a fronteira ao tempo que o país sofre golpes de estado continuos. A falta de liberdade de expresión e a situación económica da familia impídenlle estudar xornalismo que é o que máis desexa, pero conseguirá sacar un periódico clandestino que terá repercusión a nivel internacional. A amizade, o primeiro amor, a relación coa familia, especialmente co tío avó co que mantén unha amizade moi profunda mostraranse contextualizadas nunha cidade na que conviven moitas culturas, linguas, etnias e relixións. Así llo demostra o tolo cando lle fala dun arco iris de todas as cores da que algúns só ven unha cor ou cando o agasalla cun texto en diferentes linguas que o obrigan a ir dun grego a un italiano, dun español a un kurdo e a un asirio. para así coñecer cantos pobos conviven en Damasco... a historia dun paxaro multicolor que vive nun palacio de Oriente cun pesado anel de pedras preciosas no pescozo, un paxaro que ha de ferirse para poder ser libre e levará para sempre a dor da cicatriz no pescozo lembrándolle o valor da liberdade.  Da boca de Salim, o tío, sairán as maiores ensinanzas: "Quen esquece unha inxustiza comete unha segunda", "Os débiles deste mundo inventaron a amizade. Os poderosos non a necesitan"... E chega un momento no que a rapaz medra e tamén el razoa desa maneira xusta na que toca defender, por exemplo,  que hai que acabar coa pobreza e non perseguir aos pobres. Unha novela para ler e pensar, para sentir e reflexionar; unha boa novela!   

De traducións (II)

A avoa gánster de David Walliams, con ilustracións de Tony Ross, traducido por Moisés Barcia e publicado en Sushi books.

O autor, un humorista británico, conta xa con outro superventas tamén traducido ao galego O rapaz do vestido. 

Nun e outro caso, estamos ante un escritor que acude aos sentimentos máis básicos e situacións máis inocentes, nesta obra, preséntanos a Ben, un rapaz de once anos que ha de quedar coa avoa cada noite de venres mentres seus pais ven programas e espectáculos de bailes de salón. Non se sinte querido por eses pais incapaces de pensar nel ou de respectar o seu desexo de ser fontaneiro, non lle gusta a avoa: unha vella que cheira ao repolo que un día e outro lle dá de comer, que bota peidos (non se sabe se querendo ou sen querer) e coa que unicamente xoga ao Scrabble. Todo cambiará cando descobre que a avoa non sempre foi vella e é unha ladroa de xoias. Con ela planificará o roubo das xoias da coroa na Torre de Londres... e vivirá experiencias que ha de lembrar toda a vida, pero ademais descubrirá o afecto e a dor da perda. 

E porque todo remata sendo feliz cando cambias a mirada... o final valerá a pena.

En O rapaz do vestido atoparemos outra historia con elementos comúns a esta: ese rapaz,  Dennis, vive nunha casa aburrida, nunha rúa aburrida, nunha cidade aburrida, e non ten grandes aspiracións. Pero o que si ten son soños, e cando comeza a seguilos, as cousas non volverán ser iguais. Desa maneira será ,libre de ler as revistas de moda, vestir a roupa que deseña e cose a súa amiga e recibir a solidariedade dos compañeiros e profesora.