Un libro especial de nova poesía onde a lírica contén a misterio.
Faise real aquela recomendación de non tentar entender e seguir a lectura na busca do tesouro que ás veces é unha relación entre irmás. A loita contra o esquecemento porque...
"primeiro perdinte entre as mans
agora despréndeste tamén
da miña ollada"
Porque...
"Miña irmá é
un paxaro
que xa non me fala"
Unhas ilustracións magníficas que acompañan os poemas e tamén á autora, pillándolle o expresión máis propia levándoa ata ese adeus que pecha o libro. As tonalidades tan acordes ao texto, ás veces a modo de telas vexetais... deixando a dúbida sobre a cor das cubertas. Texto e ilustración combinándose nese surrealismo que tamén as irmaa. Todo poeta debera ter un libro así ilustrado!
Ningún comentario:
Publicar un comentario