Cando a Real Academia Galega de Belas Artes adoptou o 1 de abril como Día da Arte Galega, aclaraba que se facía en lembranza de que nesa data do ano 1.188 se colocou o Pórtico da Gloria, tal como consta no epígrafe baixo os dinteis. O significado desta obra xunto co seu autor, o Mestre Mateo que tal como se comenta na páxina da RAGBA,na aquitectura,na escultura, na pintura e incluso na música.
Pois ben, dende o principio se lle comentou á Academia que se ben se entendía a razón, o día non era o máis axeitado para o traballo en educación (que é onde máis se visibilizan as efemérides) se temos en conta a proximidade do Día da Poesía (21 de marzo), o Día do Teatro (27 de marzo) e o Día do Libro Infantil (2 de abril). Na Mariña Luguesa, uns anos antes (quen dixo que o ensino non se adianta?) xa puxeran en marcha o Día da Arte Galega na Escola o 1 de xuño por ser a data de nacemento de Luís Seoane. Foi inútil...
Ata agora, os homenaxeados foron: Maestro Mateo (2015), Alfonso Daniel Rodríguez Castelao (2016), Maruja Mallo (2017), Alejandro de la Sota (2018) e Luís Seoane (2019). Correspondéndolle neste 2010 a Domindo de Andrade (Cee, 1639-Santiago de
Compostela, 1712)
Acerca deste arquitecto galego de proxección universal, recollemos unhas notas da Galipedia: estudou na facultade de Artes da Universidade de Santiago de
Compostela, en principio coa idea de facerse crego. No ano 1669 xa era aparellador maior da catedral e no 1676 foi
nomeado mestre de obras do templo compostelán. Neste, é da súa autoría a Torre do Reloxo, o pórtico real da Quintana
ou a capela do Pilar. Tamén traballou no convento de San Domingos de
Bonaval, onde foi quen de executar a afamada escaleira de caracol debuxada por Palladio e Vignola e o claustro. Como mestre de obras municipal fixo a Casa da Parra e a, xa póstuma, Casa Conga. Na catedral de Lugo realizou a sala capitular e a sancristía e tamén traballou na catedral de Ourense.
Agora que a rapazada anda pola casa sen poder saír, igual era cousa de animalos a traballar esta figura buscando imaxes da Torre do Reloxo, Pórtico Real da Quintana, Casa da Parra e Casa da Conga para decatarse de como a praza da Quintana recolle unha parte fundamental da súa obra. Observar as ventanas da Casa da Parra para descubrir o motivo das guirlaldas de flores e froitos que rodean as ventanas, a modo de cornos da abundancia, que atoparemos noutros lugares da cidade; e tamén a grandiosa chimenea que coroa a casa.
Pero, quizás, o que máis lles vaia interesar sexa a triplo escaleira de caracol que -na actualidade- forma parte do Museo do Pobo Galego, unha escaleira que lembra as xeometrías imposibles de Escher.
Ningún comentario:
Publicar un comentario