luns, 30 de setembro de 2019

Libros que son clásicos infantís

Nese empeño que tanto levamos valorado en Kalandraka de traducir e reeditar libros que andaban descatalogados e custaba traballo conseguir, atopamos unha nova entrega: Míster Magnolia de Quentin Blake en tradución de X. Ballesteros.
Marabillosas ilustracións que ocupan toda a páxina se xuntan varias para presentarnos a este orixinal personaxe xogando cos números, porque a Míster Magnolia fáltalle 1 bota, ten 2 irmás frautistas, 3 batracios no estanque, 4 papagaios verdes,.. pero de vez en cando repítese a preocupación, porque a Míster Magnolia fáltalle unha bota, ata que ao final, cando chegamos a 10ten un agasallo: unha nova bota!   
Unhas ilustracións inconfundibles, coa alegría que o caracteriza ao servizo da infancia.

mércores, 25 de setembro de 2019

Un libro para caer polo universo


Caer de cu polo universo de Estíbaliz Espinosa, ilustracións de Lucía Cobo, publicado na colección Niño de abella de Apiario. O primeiro libro para a infancia desta poeta e o primeiro libro deste tipo publicado por esta editorial que abre colección. Un acerto.
Temos escoitado que algo estaba no cu do mundo, certo!
Tamén caemos de cu cando algo nos sorprende moito,e isto é o que lle sucede á nena que protagoniza esta historia, que cae de cun no universo e vai pasando por unha constelación, logo alucina ou máis ben aluniza na Lúa, pasa polo sol e a Vía Láctea e ata nos aclara a diferenza entre as estelas que tititilan e os planetas que brillaaaaan. Ao final aterra na Terra, no medio dun iglú así que terá que viaxar ata chegar baixo o ceo do río Miño.
Remata o libro coa posibilidade de enviarlle unha postal á astronauta, coa posiblidade de convidala a viaxar ás dunas de Marte, os aneis de Saturno... Só hai que escribir e recortar a postal e o selo.
Nótase o oficio de poeta da autora, nesta viaxe polo universo. Unha viaxe plena de coñecemento para divertirse contándoa e léndoa, para compartir mirando as páxinas e o ceo. Para caer de cu!    

domingo, 22 de setembro de 2019

Libros sobre libros

A meniña dos libros de Oliver Jeffers e Sam Winston, publicado por Patasdepeixe con tipografía de Óscar Villán e tradución de Laura Sáez e Saleta Fernández. Do mesmo autor, xa tiñan publicado o magnífico Perdido?
Un convite á lectura: "Eu son a meniña dos libros. Veño dun mundo de historias. Vou flotando sobre as ondas da miña imaxinación. Naveguei mares de palabras para preguntarte se queres vir comigo..." porque "Hai xente que esqueceu onde habito. Mais por entre estas palabras eu podo ensinarche o camiño"
De un en un ou de un en varios, teremos que seguir á meniña dos libros porque ela ofrécenos novas vidas que valen a pena ser vividas, novas xeografías da imaxinación para percorrer e novos tempos para habitar.
Moitas grazas temos que dar a estas pequenas editoriais que nos traen xoias como esta, libros que sen elas nunca teríamos nas mans. Ogallá poidan continuar co seu traballo e nos poidan seguir ofrecendo libros que son literatura e arte, álbumes ilustrados para gozar dos libros, das bibliotecas, das librarías, de nosos autores e ilustradores...  

venres, 20 de setembro de 2019

Lecturas brancas

Os mil brancos dos esquimós de Isabel Minhós e Madalena Matoso, publicado por OQO que resultou premio do libro infantil e xuvenil mellor editado en 2009
Preséntasenos o narrador en primeira persoa "son esquimó" e vainos contando onde vive, como é a paisaxe e a vida, o que lle gusta... Cos seus ollos negros ve todo branco:  neve, o xeo, a auga, os osos, a nubes, o iceberg, as folerpa, as gotas penduradas das tellas, a noite, a luz no iglú... e remata preguntándonos: E ti, cantos brancos podes ver?
As ilustracións coa técnica do colaxe aportan unha suxestiva achega.
Eles poden distinguir moitos brancos. Quen se atreverá a mostrarnos todos os verdes que podemos distinguir os galegos?

luns, 16 de setembro de 2019

Un álbum para todas as idades



Sementes, un álbum ilustrado con CD, escrito e ilustrado por Sonia García. Trátase da obra fin de carreira que presenta na Escola Pablo Picasso d´A Coruña. A banda sonora é de Álvaro Buxeiro.
Un álbum para todas as idades, tamén para adultos, no que se conta que cando hai lúa crecente é o tempo das sementes, se preparas a terra caen elas do ceo e poderá nacer vida.
Unha distopía: no Reino das Pílulas, unha moza atrévese a deixar a descuberto a terra para que a lúa crecente de febreiro traia ao sementador a lanzar milleiros de sementes para que enraícen. Ela será castigada pero a esperanza da forza da terra, o seu recendo... demostrará que a esperanza é posible.
Unha publicación de Edicións Xerais de Galicia.

xoves, 12 de setembro de 2019

Un libro de filosofía e literatura

A Terra de Anna de Jotein Gaarder, é un deses imprescindibles por moitas razóns: por traernos a filosofía á adolescencia, por tratar temas medio ambientais de primeira dimensión,... Todas as razóns que levaron a Kalandraka a traducir e editalo en galego.
Na lapela lémbrasenos que xa O mundo de Sofía foi un éxito mundial, a raíz do cal creou a Fundación Sofía, que cada ano convoca un premio ao mellor labor innovador a prol do medio ambiente e da defensa da natureza"
Un bocado:
(...)
- Es optimista? Ou es pesimista?
- Non o sei. Talvez as dúas cousas. E ti?
- Eu son optimista, Jonás. E sabes por que? Ceo que é inmoral ser pesimista.
- Inmoral?
- "Pesimismo" é só outra palabra para preguiza. Eu podo ter preocupacións, que é outra cousa, pero os pesimistas xa se renderon. 
(...)
Optimismo e loita, a pesar de todo. Creación de pequenos proxectos, microutopías, que nos espertan a esperanza cada mañá.

domingo, 8 de setembro de 2019

Elisa e Marcela, personaxes literarios

 
Ben é certo que existiron, que foron reais, e pasaron as calamidades que a sociedade do seu tempo lles impuxo.
Elisa e Marcela, dúas mestras condenadas á emigración, ao ostracismo e demais porque só a partir do goberno Zapatero se admitiron os matrimonios entre persoas do mesmo sexo. Adiantadas ao seu tempo, intentárno a principios do sénulo XX, disfrazadas e marchando dos lugares onde podían recoñecelas; aínda así non saiu ben. Contounolo, hai tempo, en 2008, Narciso de Gabriel en "Elisa e Marcela. Alén dos homes" publicado por Edicións Nigra Trea e agora volve a facelo en "Elisa e Marcela. Amigas e amantes" en Xerais. Conta Manuel Rivas no prólogo "A máis extraordinaria historia de amor", que delas escribira Emilia Pardo Bazán, que o colectivo Milhomes as reivindicara creando incluso un premio co seu nome e que Narciso de Gabriel andivo inestigando detrás da s´ñua historia (a que agora novela) quince anos.
Unha historia que xa foi levada ao cine por Isabel Coixet e ao teatro por A Panadaría
Agora, leamos a novela. 



venres, 6 de setembro de 2019

Novidades xuveníl


A guerra dos botóns de Louis Pergado, publicada por primeira vez en 1912, aparece agora en Fóra de xogo de Xerais, traducida por  Xoán Manuel Garrido e Isabel Martínez. 
Coñeciamos a historia pola película que chegou a nós en diferentes versións. Que en Francia, os nenos de dúas aldeas veciñas mantivesen unha rivalidade ao longo do tempo, que se enfrontaran unha e outra vez en batallas onde o prezo a pagar pola derrota foran botóns, resultaba tremendamente tenro despois de ter pasado pola I e a II Guerra Mundial. 
A inocencia e a crueldade danse a man para achegarnos a ironía necesaria para mirar de fronte as guerras declaradas.
Ás oito da tarde, cando morren as nais de AveLina Pérez, premio Álvaro Cunqueiro para textos teatrais 2018, publicado na Biblioteca Dramática Galega de Xerais. Na presentación dise que a autora nos presenta un canto coral sustentado no absoluto baleiro, explotando as posibilidades do xogo escénico desde unha concepción aberta di espazo e cunha ollada irónica sobre a relación entre o teatro e a súa recepción. 
Non se pode dicir máis claro nin mellor. Un texto no estilo doutros que andamos a visualizar neste tempo, cunha repetición tremenda de frases que seica aportan pero que non se ve moi ben, e menos na escena, o qué. Xogos teatrais nun país que aínda non ten público e que esta non sei se será a mellor maneira de conseguilo. Todo é necesario.
A partir dunha cita de Jung "O encontro de dúas personalidades é coma o contacto de dúas substancias químicas: se se produce unha reacción, ambas resultan transformadas" cóntasenos unha historia do presente e pasado dunhas persoas que se atopan, se casan, separan... 
Costa certo traballiño seguir o argumento (sería máis doado nunha película), de vez en cando a descrición dun ambiente certamente interesante (como se abriramos unha fiestra a unha paisaxe doutro tempo ou lugar) e a novela colle outro cariz nun vaivén de despistes con cortinas que se abren e pechan, adiviñando personaxes. Igual non falaramos demasiado desta xente, entre nós. Vos veredes. 

mércores, 4 de setembro de 2019

Cando un libro trata de cans...

Quen salva un can? de Érica Esmorís, con ilustracións de Iria Fafián, publicado na colección Merlín de Xerais.
Cando un rapaz se enfada e non quere atender a razóns, o mundo cambaléase. Rai non quería irse do lugar no que vivía nin da escola onde estudaba, pero súa nai tiña outras perspectivas laborais e a familia múdase. Os resultados escolares de Rai son desastrosos, pero isto agrávase coa enfermidade do seu can: é vello e agárdase o peor. Daquela Rai vaino salvar, terá que buscar o oso da inmortalidade e para iso será axudado por unha manada de cans e un gato, abandonados de afecto pero dispostos a botarlle unha man ao neno. Un soño ou unha expedición, unha morte inevitable pero tamén a gran defensa da necesidade de afecto e dos coidados respectuosos que se lle deben aos animais. Ese grupiño de animais da canceira aos que ninguén leva é unha parábola doutras situacións de desamparo.
Un parágrafo para ser testemuñas da madurez: 
"Sete ten doce anos -Amalia disfrazou a súa emotividade de cautela: todas as adopcións eran triunfos para ela, pero cando alguén, sobre todo un neno, elexía un can invisible, un can enfermo ou vello, un can como Sete, que vivira sempre detrás duns barrotes sen saber o que eran o amor e os coidados dunha familia; ela, que levaba vinte anos á fronte da protectora, loitando día a día por sacar adiante eses animais, volvía sentirse nova e poderosa e a crer que todo era aínda posible-. Dentro dun tempo, ninguén sabe canto, volverás pasar polo mesmo mal trago que coa túa cadela Nona."

domingo, 1 de setembro de 2019

Libro de ciencia ficción, premio Lazarillo

Conta nove estrelas de Andrea Maceiras acadou o premio Lazarillo na última convocatoria. Un libro galego que se fai co premio máis antigo da literatura infantil e xuvenil, convocado pola OEPLI, e ao que se pode acceder desde calquera dos catro idiomas oficiais.
Onde está o perigo? A que tememos? Por que nos asusta a diferenza?
Ás veces aquilo que semella non servir máis que para o mal e a destrución resulta moi beneficioso noutras circunstancias, ás veces descoñecemos o que nos asusta, ás veces imos como eses turistas que observan sen sentir, ás veces non loitamos o suficiente polos nosos empeños, ás veces o afecto lévanos por camiños inesperados, ás veces atopamos compañeiros de viaxe que nos conducen máis lonxe, ás veces é bo ter un avó e un irmán aínda que non sexan propios, ás veces atopamos o camiño á casa aínda que esta se sitúe no confín dos mundos... 
Unha cata:
"Había unha vez un pobo tan antigo como a creación do Universo. Eran seres pacíficos, de cabelos azul turquesa, capaces de comunicarse coa alma das cousas e de manexar as enerxías do cosmos. Durante millóns de anos, viviron no corazón da galaxia Oma protexidos e en paz, agochados de todo, nun planeta remoto, e grazas a iso conservaron os seus dons. Ata que un día os habitantes dun planeta veciño descubriron a súa existencia. Eran tan diferentes deles que tiveron medo. Mantiveron en segredo aquel descubrimento, porque pensaron que causaría o pánico en toda a Galaxia Oma, e decidiron declararlle a guerra a aquel antigo pobo."