xoves, 28 de decembro de 2017

Máis traducións de clásicos da literatura infantil universal

Un clásico dos imáns Grimm revisitado por Tomi Ungerer baixo o título de Allumette. A cerilleira, A nena dos mistos, nunha versión traducida por Sandra e Óscar Senra Gómez e publicada por Kalandraka. Cando semella que a nena vai morrer de frío e fame, pide o desexo de comer e do ceo empezan a caer cousas, a cumprirse todos os seus desexos... e ela reparte porque hai para máis; e chegan máis cousas que a xente vai doando e máis persoas que lle axudan a repartir, as cousas vanse distribuíndo por todo o mundo nunha rede de solidariedade. A tristeza máis absoluta que sempre sentimos ao ler ese conto, transfórmase nunha esperanza, porque as cousas poden cambiar e o realidade pode ser un lugar mellor.
Ernesto e Celestina perderon a Simeón de Gabrielle Vincent, traducido por Tamara Andrés. É a tenrura dos vellos contos que se fixeron eternos porque as emocións están aí e non nos programas montados por determinadas fundacións e seguidos a ollos pechos por quen non coñece a literatura infantil máis que como pasatempo. Ernesto, o oso, convida a Clementina unha ratiña, a ir pasear baixo a neve. Ela leva a Simeón, un boneco pingüín, que perde na neve. É moi tarde para volver a buscalo, e cando regresa o oso xa está desfeito e non se pode aproveitar. A pesar dos seus esforzos por mercarlle outros bonecos que llo fagan esquecer, a rata chora e bótao de menos ata que Ernesto decide que entre os dous van a construír un novo Simeón... daquela a alegría é inmensa ata o punto de facer festa para que os amigos poidan ser agasallados cos outros bonecos e compartir a noite; cando marchan, Ernesto e Celestina lavan a louza, máis amigos que nunca, felices!    
Graza, unha vez máis, por non permitir que se perdan estas xoias.
 



martes, 26 de decembro de 2017

Coleccións de mulleres galegas



Lela edicións pon a disposición do público unha colección de biografías de mulleres galegas que busca facelas visibles a través duns libriños de pequeno formato pero de gran importancia.
O primeiro deles titúlase Un Ronsel de Ardora. Pequena biografía de Ángeles Alvariño, que se presenta desta maneira: "Mª de los Ángeles Alvariño (Serantes, Ferrol 1916-San Diego 2005) foi unha científica galega de recoñecemento internacional. Os seus traballos tiveron especial relevancia e aplicación na oceanografía e na bioloxía mariña. Descubriu 22 especies novas de organismos mariños, participou en diversas expedicións científicas e escribiu case un cento de artigos sobre diferentes materias relacionadas co mundo oceánico que a apaixoaba. Nas súas palabras, hai que: "levar aos nenos e nenas á magnífica catedral natural, con paseos polo campo, praia e forestas..." 
Da mesma autoría (de Enrique Mauricio os textos e de Carlos Taboada as ilustracións) é a entrega Semente de igualdade, semente de liberdade. Pequena biografía de Ernestina Otero. Unha mestra, que foi directora da escola de Maxisterio, unha muller da Institución Libre de Ensinanza, compañeira e amiga de Castelao e participante nas Misión Pedagóxicas que houbo de sufrir o horror da guerra e a posterior noite da posguerra ata recobrar de novo o seu traballo. Defensora das mulleres e dunha educación de calidade para todos e todas. Destes autores é tamén Meiga nova, metade anxo, metade marisco. Pequena biografía de Maruja Mallo, na que dunha maneira moi atinada se enfrontan á vida e obra desta artista surrealista que superou con fartura as fronteiras e foi unha gran defensora da liberdade das mulleres; a súa arte nas mellores coleccións do mundo e os seus feitos no Madrid da Residencia de Estudiantes na época da República fálanos cunha compañeira da xeración do 27 que abandeira o movemento das sen sombreiro. 
Unha historia de amor. Pequena biografía de Mª Victoria Moreno, está escrita por Joanna Lorenzo Montero e ilustrada por Tania Solla. A biografía da autora homenaxeada nas Letras Galegas do 2018 fálanos dunha muller solidaria que cando traballa na ONCE coñece ao home co que se casa, a apertura con outros amigos da libraría Xuntanza, dos seus cans (Alma e Nico, que coñeciamos polas súas obras), de Teresita (o seu coche) ou de como coñece ao seu segundo compañeiro Pedro (un cubano que se namora dela a través do libro Leonardo e os fontaneiros), coñecemos todo o que sabe de idiomas e da existencia da súa novela en castelán Donde el aire no era brisa que traducirá ao galego o seu amigo Xavier Senín ou que foi homenaxeada no Salón do Libro de Pontevedra.   
Todos estes libros teñen o mesmo formato pero tamén coinciden na distribución e esquema xeral (citas nas capas intereriores, unhas veces de outros autores sobre elas e outra veces da autoría destas mulleres, unha biografía sintética e ao final unha serie de actividades, así como un glosario -en moitos deles- ao que acompañan tamén as actividades respectivas).   
Un empeño que se agradece. Unha necesidade que se está a cubrir. Iluminar a vida das mulleres que ata agora permaneceron ocultas. Ofrecer modelos nosque mirarse ás novas xeracións de rapazas. Devolver o ugar que corresponde a esa metade da humanidade que é imprescindible mostrar.
Grazas!



luns, 25 de decembro de 2017

Tonecho de Xaquín Marín

 
















Dos tempos de Golfiño, aquela revista de banda deseñada para a infancia, son as tiras de Tonecho.
Agora, Galaxia decide reunilas para crear un libro, prologado por Fausto no que podemos ler os pensamentos daquel rapaz que Xaquín Marín creou despois do Gaspariño. Así o define na presentación editorial: " unha voz cargada de retranca, inxenua, mais de profunda sabedoría, e moita crítica".
Para un lectorado para o que falta banda deseñada, pero tamén para un lectorado que precisa indagar no humor que nos é propio.
Lembramos a Fiz, da creación de Kiko da Silva e a este Tonecho, que unha e outra vez facía metacreación ao dirixirse ao autor ou á revista, que se distanciaba e xogaba con ese realidade. A eso se lle chamou sempre respectar ao lector, dirixirse á súa intelixencia. Por iso, hai que movelo pa ver como funciona, ata que punto fai pensar e rir. Humor gráfico.

sábado, 23 de decembro de 2017

Kalandraka e as súas edicións de Tras os Montes



Sempre agradecemos a Kalandraka ese esforzo por traernos aqueles libros aos que non tiñamos acceso en galego e que forman parte xa do acervo universal de literatura infantil e xuvenil. Neste caso, tócanos darlles a benvida a algúns deles da autoría de Maurice Sendak:
Miguel. Conto exemplar en cinco capítulos e un prólogo. Un conto rimado protagonizado por un neno ao que "tanto lle dá" e "tanto lle ten" ata que o límite o leva a ser comido por un león. Menos mal que cando chegan o pais e lle preguntan el responde coma a neno e só o teñen que sacar da súa barriga. Unha moralexa coa alegría de volver a casa montados no león ao que convidan a pasar uns días con eles.
Sopa de polo con arroz. Libro dos meses. Cada mes un poema que remata co título porque esa sopa dá para todo o que se queira relacionado co mes no que se sitúa. Miguel, o neno que protagonizaba o conto anterior, continúa acompañándonos neste, e tamén  fará no seguinte (aínda que sexa con outro nome): O un era Xoán. Un libro para contar. Xoán está tranquilo na casa pero un a un van entrando os demais (e ímolos contando) ata que se cabrea e os bota fóra, así que irán saíndose e contando do revés, cara atrás, ata quedar de novo só: o un co libro para ler tranquilo. Os caimáns van de paseo. Un alfabeto; de novo, coa alegría e a falta de seriedade de Sendak imos avanzando co abecedario "Do A ao Z, un simpático alfabeto cunha familia de crocodilos que pasean, xogan, cociñan e fan moitas máis ousas... Rimas e humor para gozar das letras" (dise na presentación editorial).
Libros de pequeno tamaño, como pequenas xoias, para familiarizar á rapazada cos número, coas letras, cos meses, coas boas costumes, coas rimas e o gusto polo xogo poético tanto nas palabras como nas imaxes... Todos eles adaptados por Ballesteros.


luns, 11 de decembro de 2017

Ubik, a biblioteca de creación de Tabakalera cumpre un ano revisar

Recollemos esta nova para ir vendo cara a onde se dirixen as bibliotecas...
Nos seus espazos danse cita persoas que utilizan os ordenadores para buscar información en Internet e YouTube, xente que ve películas, constrúe videojuegos, edita imaxes e son co ordenador, encaderna libros, monta robots, toca instrumentos musicais, debuxa con acuarelas... Hai usuarios de toda idade e condición que van “traballar, xogar, curiosear e aprender”, como un señor que axuda a arranxar paraugas no obradoiro de reparación HorKonpon, un chaval xovencísimo chamado Lucas ao que apodan “o pequeno Spielberg” polo seu innato talento audiovisual ou Laura San Juan, unha muller que quere pintar xirasois. “É  incríbel a gran cantidade de cousas que poden suceder ao mesmo tempo en Ubik”, afirmou a responsable dun equipo no que é clave o papel dos mediadores ou especialistas que axudan aos usuarios a darlle saúda á súa creatividade.
No ano que leva funcionando, recibiu máis de 181.000 visitantes, o que supón unha media de 15.000 mensuais. 
Despois da presentación que fxeron nas Xornadas de Biblioteas Escolares... temos pendente unha visita, ou non?

martes, 5 de decembro de 2017

VIII Xornadas de Bibliotecas escolares de Galicia

 
Un ano máis, as bibliotecas escolares de Galicia acaban de xuntar máis de mil profesores e profesoras a tarde o venres e todo o día do sábado 2 de decembre para formarse. Algo que di moito deste tipo de docentesque normalmente traballan máis horas ds que lle corresponden na biblioteca do seu centro, pero que ademais acuden a seguir informándose no seu tepo libre do fin de semana.
Unha boa maneira de comezar o mes!
Este ano, recollían o lema do cartel
"Aprender a pensar na biblioteca escolar" para centrar a temática no campo da filosofía. Unha materia que perde horario pero semella recuperar algo de presencia a través da biblioteca escolar. Un esforzo que ha de agradecerse porque as bibliotecas atentas ás necesidades máis urxentes, ilumina ese campo imprescindible da educación e a vida. Expertos de primeiro nivel e experiencias de calidade encheron eses dous días nos que ademais de permanecer nas salas de conferencias  o profesorado aproveita para contactar entre si e promover as microrredes que lles axudarán a levaa cabo as actividades e plans que poñen en marcha.
"As mellores da súa clase", como foron definidas hai uns meses, despois de analizar os esultados da estatística do Ministerio continúan na vangarda. Así que, só nos queda seguilas, para demostrar que hai campos nos que Galicia é unha potencia!! 

domingo, 3 de decembro de 2017

"Declaración de Barcelona" ou cando as feiras sirven para algo máis que vender revisar


O Grupo Iberoamericano de Editores que agrupa asociacións e cámaras do libro de España e países latinoamericanos asinou un acordo na Feira Internacional do Libro LIBER, co nome de "Declaración de Barcelona" e co obxectivo de fomentar a lectura e o libro.
Este documento presentarase á próxima Cumbre Iberoamericana de Xefes de Estado e de Goberno" co obxectivo de que os estados poñan en marcha un plan de acción para fortalecer a lectura e o libro. 
No horizonte o deseño e execución de plans permanentes de fomento da lectura con orzamentos serios.

venres, 1 de decembro de 2017

Marilar Aleixandre gana o premio Raíña Lupa

Marilar Aleixandre gana o premio Raíña Lupa, converténdose na primeira autora premiada.
O fillo do Minotauro foi seleccionada entre as 48 obras presentadas. 
O xurado destaca a calidade da novela que conta con varios niveis de lectura. Unha novela de aventuras que xira arredor dunha organización clandestina que tenta salvar as obras de arte que forman parte do patrimonio de Sicilia. Unha relectura moi actual dos mitos clásicos que sitúa a novela en dous momentos históricos dispares.
A expedición do Pacífico desta autora, acadara tamén por primeira vez para unha obra de litratura infantil o Premio da Crítica á creación literaria en galego.
Ademais, tamén declarou como finalista a obra Como bágoas de dragón da escritora Andrea Maceiras e recomenda a súa publicación.
Nas edicións anteriores gañaron o premio Raíña Lupa: Héctor Cajaraville, Xesús Fraga, Marcos Calveiro, Carlos López, Antonio Yáñez, Breogán Riveiro, Xosé A. Neira Cruz, Antonio Reigosa, Mario Pereira e Agustín Fernández Paz.

mércores, 29 de novembro de 2017

Finalistas da décimo cuarta edición do premio Frei Martín Sarmiento

Estes son os finalistas:
Educación Infantil
PREGO, LUIS; Xogos musicais; Edicións do Cumio
MOURE, ANXO; Caramulo e a carpinteira de soños; Bahía edicións

1ª categoría: 1º e 2º de Educación Primaria
FERRER, ÁNXELES; O sombreiro do mago; Ed. Xerais
SAMPAYO, ALEX E CAAMAÑO , BORJA F.; A nena que quería navegar; Redrum Teatro

2ª categoría: 3º e 4º de Educación Primaria
CORTIZAS, ANTÓN; Zoonetos; Ed. Tambre-Edelvives
VILLAR JANEIRO, HELENA; Contos do sol e da lúa; Ed. Alvarellos

3ª categoría: 5º e 6º de Educación Primaria
BABARRO, XOÁN; Hilario e os tres medos; Ed. Santillana
BAYORTI, ALEX; Tom, Hunck e o misterio da trabe de ouro; Urco editora

4ª categoría: 1º e 2º de ESO
CAROU FIGUEIRA, NATALIA; A cova da moura; Bahía edicións
DÍAZ VALADARES, FRANCISCO; Tras a sombra do bruxo; Ed. Rodeira-edebé

5ª categoría: 3º e 4º de ESO
PRADO, MIGUELANXO; Presas fáciles; El Patito editorial
TROUBS; A Alquitara; Ed. Figurandorecuerdos

6ª categoría: bacharelato e adultos
RIVEIRO COELLO, ANTÓN; A ferida do vento; Ed. Galaxia
FRAGA, ANTONIO M. ; A virxe das areas; Edicións Embora

xoves, 23 de novembro de 2017

O Pergamiño Vindel en Vigo


No Museo do Mar, como corresponde aos poemas de Martín Códax.
Unha historia para coñecer. Unha viaxe para reivindicar. Un home, Bragado, e unha páxina, Brétemas,  na que se nos conta esa odisea.
Así comeza:

"A data do 26 de setembro de 2017, na que procedente da Pierpont Morgan Library de Nova York chega a Vigo o “Pergamiño Vindel” quedará fixada na cronoloxía histórica desta cidade fundada hai séculos polo poeta Martín Códax. A nosa primeira alfaia bibliográfica, onde quedaron recollidas, dende finais do século XIII, as sete cantigas de amigo do trobeiro vigués, coa notación musical de seis delas, será exhibida no Museo do Mar de Alcabre durante os vindeiros seis meses no marco da exposición “Berce da nosa cultura”. Unha oportunidade única para que a cidadanía metropolitana coñeza in situ este documento literario excepcional, onde se identifica tanto o ADN da nosa lingua como a propia existencia da nosa cidade no territorio sagrado da ría de Vigo."
Unha Universidade (UVI), unha asociación (Asociación Cultural Pertenza de Vigo), un vigues que xestiona (Cipriano Jiménez Casas)... Agora só queda ir de visita.



luns, 20 de novembro de 2017

X Premio Compostela para álbums ilustrados

Xa van 10!
Esa complicidade ntre a editorial Kalandraka e  concello de Santiago xa ten dez fillos como xoias que se entregn en man á rapazada, cada ano.
Esta vez, o ganador é o libro A horta de Simón, escrito e ilustrado por Rocío Simón cunha técnica de etampación, moi elaborada e traballosa pe cuns resultados magníficos que lembran os gravados primitivos dalgúns pobos latinoamericanos. Unha horta que se converte nun "eloxio ao traballo colectivo, á convivencia en harmonía e en contacto coa natureza", tal como se recolle na presentación editorial."
Unha das marabillas do premio é que se publica a un tempo en sete linguas. Quen vai dicir de nós que non atendemos a diversidade ou que non estamos no mundo? Si, con todas as cores das diversas linguas porque polo menos, polo menos, sempre falamos dúas podendo pasar dunha a outra con toda naturalidade sempre que respecten a nosa que x o dicía Casares (non é coa miña): “A lingua dos galegos é o galego e eu, dende o meu oficio de escritor, estou a defender esa lingua con todas as miñas forzas e todos os meus coñecementos”.

mércores, 15 de novembro de 2017

Exposición "Pasa página" da Biblioteca Nacional de España, tamén en Santiago

 
A exposición "Pasa página. Una invitación a lectura" da BNE pasará por Santiago. 
A libraría NUMAX é unha das nove seleccionadas en todo o Estado para poder mostrala.
Unha boa noticia porque existan estas exposicións, porque se nos teña en conta para que pasen pola cidade. Nunca estorban as ofertas culturais e moito menos as que buscan levarnos ao libro.
Falando de libros, tamén hai que dar citar unha proposta de Xerais que fala de libros para ler ás escuras. Ás veces o teito dos cuartos infantís convértese nun universo onde os pais colocan as luminosas estrelas formando as galaxias que cada noite se prenden ao apagar a luz, pero agora, ademais, contaremos cun conto para ler ás escuras, cando a noite chega e estamos a piques de pechar as persianas dos ollos.   
Temos creadores, mediadores e comercio cultural que traballa a favor da lectura, pero algo fundamental nos falta para que todo isto traballe a favor da nosa cultura e lingua e traia os froitos que merecemos... 


luns, 13 de novembro de 2017

Novembro: mes da ciencia en galego nas bibliotecasncia en


Dende o 2014, a Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria vén propoñendo a celebración do mes de novembro como Mes da Ciencia en Galego nas Bibliotecas. En todas as bibliotecas: públicas e escolares.
Diferentes actividades xiran en torno a esta conmemoración que pon o acento sobre as ciencias, a necesidade de facela e lela en galego, de traela ás bibliotecas para que estean ao alcance de todos e todas.
De novo, as responsables de bibliotecas escolares din o que non se pode calar: cada vez estase a editar menos en galego e cada vez desaparecen máis os libros de información ou coñecemento na nosa lingua. Morreu A Nosa Terra (non sei se é denotativa ou connotativa a frase) e Baía fíxose cargo dalgunha das súas iniciativas, pero non chega: xa non era moito pero agora son menos.
A produción en galego diminuíu tanto que estamos por debaixo da edición en vasco e a anos luz da edición noutros idiomas. Aínda así, os nosos libros ganan premios por alá por onde andan; hoxe acaba de chegar outro: "O English PEN premia a tradución do galego ao inglés dunha obra de Eva Moreda". Ten quedar moita rabia... que che pisen a cabeza unha e outra vez e sigas a resistir!... Case me dá pena o pé (creo que xa Castelao falaba diso)

venres, 10 de novembro de 2017

2º venres do mes de novembro, día da libraría

 
Sempre, o segundo venres do mes de novembro, é  día da libraría.No calendario do libro aparece así, e no nosa axenda tamén.
Hai mediadores do libro: bibliotecarios e docentes, animadores socioculturais e contacontos...
Hai lectores e lectoras (sobre todo lectoras) de todas as idades e condición. Hai lectores que len sós e lectores que o fan en clubs para despois ter con quen falar do que van lendo Lectores ávidos de novidades e lectores pausados que escollen remexendo nas librarías día tras día; hai lectores de clásicos e lectores de best seller, de poesía e de conto, de teatro que recitan en voz alta os diferentes papeis e de todo tipo de novelas: negra (ía dicir branca, pero non), histórica, realista, fantástica...
Hai industria cultural, unhas máis industria e outras máis cultural, pero todas necesarias.
Distribuidoras que case pasan desapercibidas pero non deberían, porque eu descubrín lonxe do país e nunha tenda de revistas e libros de texto que, por exemplo Arnoia era unha moi boa e seria distribuidora a nivel estatal (a máis fiable, contaba a libreira, que observaba a miña alegría como se se tratara dunha accionista).
Pero, sobre todo, hai LIBRARÍAS. O comercio cultural está representado por elas. Os libreiros son seres marabillosos que escollen entre todo o que hai para que ti poidas tocalo e botarlle un ollo. Déixanche que mires e que leas, non veñen por detrás dicíndoche aquilo de que é a túa talla e che vai a cor, andan ao seu que o traballo é moito, ata que ti lles preguntas e daquela si que che explican. A min gústanme as librarías de proximidade, aquelas nas que te sentes como na casa: entras a dar unha volta, a mirar as novidades, a preguntar por un libro, a preguntar por calquera cousa porque todos os pretextos son bos para entrar, asistes á presentación dun libro, ás lecturas públicas arredor dun autor, ata a concertos podes asistir nelas!
As librarías son lugares imprescindibles nos que a cultura se fai comercio e os libreiros... amigos!     

xoves, 9 de novembro de 2017

A LIX galega de noraboa


Ledicia Costas acaba de ganar o premio Lazarillo de creación literaria, por segunda vez. 
Hai un par de anos conseguírao con  Jules Verne e a vida secreta das mulleres planta. Agora, trátase, de novo, dunha novela xuvenil que presentou baixo o título de Plumas e unicornios. O premio, elixido entre un total de 68 obras, foille concedidco ex aequo canda a obra No te muevas musaraña, de Rafael Salmerón.
Hai uns días, fora Antonio García Teijeiro quen acadou o Premio Naiconal de Literatura Infantil y Juvenil con Poemar o mar...
Que alguén me diga que a literatura infantil galega non está ao nivel das outras do seu entorno.
Que alguén me diga que non atopa boa literatura en galego e por iso debe ler noutras linguas.
Que alguén me diga que se non somos unha potencia en creación... a pesar da falta de apoios, a pesar de que cada ano se publica menos en galego, a pesar de todos os prexuízos que nos rodean e atafegan.   

mércores, 8 de novembro de 2017

An Alfaya gana o II Premio Neira Vilas de Narrativa



O home de negro é o título da obra coa que An Alfaya acaba de ganar o Premio Neira Vilas de Novela Curta, na súa segunda convocatoria.
Na primeira convocatoria resultara ganador David Daniel Vazquez Álvarez
Este galardón, convocado por la Fundación Xosé Neira Vilas co apoio da Secretaría Xeral de Política Lingüística, está dotado con 1.000 euros e a publicación da novela.
An Alfaya, a nosa detective escritora de narrativa e teatro, conta cunha traxectora máis que recoñecida, tal como pode verse no listado que segue (recollido da wikipedia)
  • Accésit no Premio de Teatro Infantil Xeración Nós no 1989, por Bua, bua, requetebuá.
  • Premio de Teatro Infantil Xeración Nós no 1991, por O maquinista Antón.
  • Premio Merlín no 1997, por ¡Sireno, Sireno!.
  • Finalista do Premio de Novelas por Entregas La Voz de Galicia no 2003, por Matei un home.
  • Premio de novela curta Xulián Magariños no 2004, por Matei un home.
  • Premio Lazarillo de Literatura Xuvenil no 2005, por A sombra descalza.
  • Finalista do Premio Ala Delta no 2006, por Zoa e Azor.
  • Premio Xosé Neira Vilas no 2006, por A sombra descalza.
  • Premio Fundación Caixa Galicia de literatura xuvenil no 2007, por Illa Soidade.
  • Premio White Ravens no 2007, por A sombra descalza.
  • Lista de Honra do IBBY no 2008, por A sombra descalza.
  • Premio Frei Martín Sarmiento, por Zoa e Azor.
  • Premio de novela curta Manuel Lueiro Rey no 2008, por Areaquente.
  • Premio Arcebispo Xoán de San Clemente no 2010, por Areaquente.
  • Premio de Novela por entregas de La Voz de Galicia no 2010, por Vía secundaria.
  • Premio Frei Martín Sarmiento ao mellor libro de 3º e 4º de ESO en 2017, por A cea das enaguas.
 




 

sábado, 4 de novembro de 2017

O O Códice Calixtino no Rexistro da Memoria do Mundo da Unesco

O Códice Calixtino acaba de entrar n Rexistro da Memoria do Mundo da Unesco.
O Rexistro da Memoria do Mundo da Unesco foi creado en 1992 para sensibilizar á comunidade internacional sobre a riqueza do patrimonio documental, a necesidade de garantir a súa conservación para as xeracións futuras e facelo accesible para un público amplo.
Polos anos 1120-1124 Diego Xelmírez, primeiro arcebispo de Santiago de Compostela, ordena a un grupo de teólogos e ilustradores a compilación do Iacobus ou Libro de Santiago. Esa compilación recibe o nome de ‘Calixtino’ polo interese en simular que o seu redactor fora o papa Calixto II (1116-1124), gran benefactor da Igrexa de Santiago. 
Menos mal que o demos recuperado daquel garaxe!  
Así anda o noso patrimonio... de ser recoñecido a ser perdido, de ser roubado ou regalado a premiado.

xoves, 2 de novembro de 2017

María Reimóndez, premiada no certame Agustín Fernández Paz

O I Premio Agustín Fernández Paz de Narrativa Infantil e Xuvenil pola Igualdade, convocado polo Instituto de Estudos Chairegos, o concello deVilalba e Edicións Xerais de Galicia, recaeu na obra Fóra do normal de María Reimóndez.
Fóra do normal é o título da obra gañadora. 
Cando se convocaou este premio se pensaramos quen podería ganalo seguramente se no pasara pola cabeza o nome de María Reimóndez, unha muller que ten incorporada a perspectiva de xénero á súa obra dunha maneira tan auténtica e real que non podería escribir nada alleo a esa actitude ou valor. Por iso nos alegra sabe o ditame do xurado, un ha resolución que sabemos xusta xa antes de ler a obra.
Parabéns á autora!  

luns, 23 de outubro de 2017

Día da biblioteca, 24 de outubro


Desde a Asociación Española del Libro Infantil y Juvenil, chéganos un cartel e unha mensaxe.
Os autores son  Alejandro Palomas, Premio Nacional de Literatura Infantil 2016 e Manuel Marsol, último ganador do Premio Internacional de Ilustración Feria de Bolonia-Fundación SM.
"Como Mary Poppins, pero sen voar"
 Son sobriño de bibliotecaria. Desde que teño memoria, a miña tía, que acaba de cumprir oitenta anos, regaloume un libro o día dos meus aniversarios. Primeiro foi a serie de Óscar, coa súa Kina e o seu láser, da gran Carmen Kurtz; chegaron despois as aventuras dos Cinco, algúns clásicos ilustrados, a gran Nada de Carmen Laforet... A lista é longa e o goce foi máxico, porque a miña tía entende a lectura como algo que cura, que afasta ao inocente do que agrede, e eu -e ela sábeo- sempre fun demasiado vulnerable ao que dana, sexa ou non imaxinado, sexa ou non real.
A miña tía chámase Nuria e desde nena sofre moito da vista. Aínda así, traballou durante décadas fomentando o amor pola lectura en homes e mulleres, mozos e mozas aos que non coñecía, pero cuxa mirada non tardou en aprender a ler, a identificar e a descifrar. Ela dicía -e ás veces di aínda- que "repartía refuxio", e emociónase ao lembralo. Oína tamén confesar nalgúns momentos da nosa historia común, que non foron fáciles e que vivimos xuntos: "Decidín ser bibliotecaria porque así me aseguraba de que, por moi mal que nos fosen as cousas, aínda que faltase a auga quente ou a calefacción, sempre teriamos un libro en casa". Agora, quince anos despois da súa xubilación, son eu quen lle recomenda lecturas. Lemos un libro á vez e xuntámonos cada quince días a comer e a comentar o lido, no que bautizamos como "O club das 2", porque tentamos no posible que coincida co día 2 de cada mes, ás 2, e porque somos dúas almas lectoras que non teñen freo. Durante estes anos de club, ela contoume cousas, moitas cousas da súa vida na biblioteca, e desde que a oio falar como o fai sobre o seu amor por esa vocación, que non decrece a pesar do tempo, non podo deixar de marabillarme e de preguntarme como definiría eu a unha bibliotecaria -ou a un bibliotecario- chegado o caso.
Ata hai uns meses non dei coa resposta.
Foi por mor da publicación dun fillo, durante unha charla nun centro de ensino dunha capital andaluza. E foi precisamente grazas a un neno de dez anos que, xunto con outros 1OO, lera a novela e quería coñecer ao seu autor. Por motivos de espazo, o acto tivo lugar na biblioteca do centro, cun par de profesoras e a encargada da biblioteca. A charla foi moi intensa, moito máis do que eu esperaba, e alongouse. Cando por fin chegamos ao final da quenda de preguntas, un neno que estaba sentado na primeira fila levantou a man-
-A min o que máis me gustou do libro é María -dixo referíndose á orientadora do centro, que é, xunto co pequeno Guille, a protagonista do libro.
Quixen saber por que. O neno, chamado Ismael, reuse un pouco e logo, mirando a unha das tres mulleres que estaban xunto á porta. dixo:
-Porque é igual que a seño Lourdes. -Unha das tres mulleres que estaban xunto á porta encolleuse un pouco e negou coa cabeza, incapaz de reprimir un sorriso. Ismael non terminara-. Vive na biblioteca porque se non os libros se cadra vanse. Ou morren.
Fíxose o silencio na biblioteca. Ninguén riu. Ninguén dixo nada. Foron segundos cheos de respiracións contidas, de tensión e de infancia.
-É que é bibliotecaria -volveu falar Ismael. E ao ver que eu o miraba sen saber que dicir, debeu de entender que necesitaba explicarse mellor, e engadiu-: Ou sexa, como Mary Poppins, pero sen ás.
Hoxe é un día especial. Celebramos o Día das Bibliotecas e celebramos tamén que centos, miles de Mary Poppins sen ás velan polos libros que as habitan para que non morran nin se vaian, e Ismael siga crendo que a vida está nos libros e o seu reflexo fóra. Hoxe é o día en que, un ano máis, a maxia renóvase e todas as bibliotecarias e bibliotecarios do mundo saúdanse cunha mirada cómplice e un longo. fermoso e tenro:
"Supercalifragilísticoespialidoso".

venres, 20 de outubro de 2017

Un novo concurso de relato

A verdade é que todo o que signifique lembrar aos nosos escritores (especialmente a aqueles que estiveron máis comprometidos coa nosa literatura) sempre nos parece ben. Pero hai "cousas"que non poden deixar de dar pena, como as oportunidades perdidas.
Neste país vai habendo concursos de narrativa... algunhas persoas incluso din que xa son de máis. A min nunca me sobran. 
O que non hai son certames nos que se promova o teatro, a poesía, a banda deseñada ou o libro informativo infantil, e bótanse moito de menos, ata o punto de que nos entra a dúbida de que é o que pasa pola cabeza das persoas que realizan as convocatorias. Se miramos os datos da cantidade de libros publicados de cada un destes xéneros veremos que hai unha gran desproporción e que estas desigualdades, sempre que sexa posible, hai que tentar compensalas, e unha da maneiras de facelo é coas convocatorias de premios. Revisemos ese dato e sintamos vergonza. Se quitamos os do AGADIC para o teatro, tiñamos os premios Estornela de Teatro e Arume de Poesía da Fundación Neira Vilas que se alternaban cada ano... non sabemos moi ben que pasou pero semella que a convocatoria do premio Xosè Neira Vilas de Novela Curta mantén aos outros dous ou ven no faiado da casa ou ben desaparecidos. Agora aparece un premio Agustín Fernández Paz de relato curto e xa aparecera un co mesmo nome do autor de narrativa pola igualdade...
Que nos está a pasar?

domingo, 15 de outubro de 2017

Un novo Astérix en galego

Está a piques de saír á rúa a nova entrega desta banda deseñada de culto. Será da man de Xerais e o seu título Astérix en Italia 
Apaece en galego ao tempo que o fai en francés e noutras linguas.
Con guion de Jean-Yves Ferri e debuxos de Didier Conrad, os mesmos autores responsables de Astérix e os pictos e O Papiro do César
Aparece en galego ao tempo que o fai en francés e noutras linguas.  
Só nos cabe a pregunta: 
Quen normaliza? 
Van a seguir, esa correa de esforzo, os mediadores?
Ogallá!!!!!!!

sábado, 14 de outubro de 2017

GALIX e o Salón do Libro de Pontevedra convocan concurso cartel


O Salón do Libro e a Asociación Galega do Libro Infantil e Xuvenil (Gálix) convocan, por primeira vez, o Premio Internacional de Ilustración, para o cartel que servirá para anunciar o próximo Salón "Mulleres de conto".
Este premio está dotado don 3.000 euros para a obra ganadora. 
As bases poderán consultarse na web www.salondolibro.gal e no blog de GALIX.
O prazo para presentarse é dun mes.
Así que, mans á obra!  

sábado, 7 de outubro de 2017

Dous libros galegos nos White Ravens

A prestixiosa lista dos Corvos Brancos da Biblioteca de Múnic recolle dous libros galegos nesta convocatoria.
Trátase de Ollos de Xulio Gutiérrez e Nicolás Fernández, un libro de coñecemento editado por Faktoría K de Libros, e Verne e la vida secreta das mulleres planta, de Ledicia Costas. No libro de Ledicia sorpréndenos que sexa a versión en castelán,publicada por Anaya, a que aparece recollida. Ata aí chega a nosa diglosia?
Dos títulos de gallegos entran en 'The White Ravens', entre las mejores obras de literatura infantil y juvenil del mundo

'Ollos' de Xulio Gutiérrez (texto) y Nicolás Fernández (ilustraciones), editado en 'Faktoría K de Libros', y 'Verne y la vida secreta de las mujeres planta', de Ledicia Costas (texto), Anaya. Ledicia Costas recibió el prestigioso premio Lazarillo en 2015 y en esta obra conecta historia, fantasía y una dosis de nostalgia, a través de un colorido lenguaje mediante el que transporta a los lectores al final del siglo XIX, contando la estancia de Julio Verne en la ciudad de Vigo en 1884.

Leer mas: http://www.europapress.es/galicia/noticia-dos-titulos-gallegos-entran-the-white-ravens-mejores-obras-literatura-infantil-juvenil-mundo-20171006152105.html

(c) 2015 Europa Press. Está expresamente prohibida la redistribución y la redifusión de este contenido sin su previo y expreso consentimiento.
Dos títulos de gallegos entran en 'The White Ravens', entre las mejores obras de literatura infantil y juvenil del mundo

'Ollos' de Xulio Gutiérrez (texto) y Nicolás Fernández (ilustraciones), editado en 'Faktoría K de Libros', y 'Verne y la vida secreta de las mujeres planta', de Ledicia Costas (texto), Anaya. Ledicia Costas recibió el prestigioso premio Lazarillo en 2015 y en esta obra conecta historia, fantasía y una dosis de nostalgia, a través de un colorido lenguaje mediante el que transporta a los lectores al final del siglo XIX, contando la estancia de Julio Verne en la ciudad de Vigo en 1884.

Leer mas: http://www.europapress.es/galicia/noticia-dos-titulos-gallegos-entran-the-white-ravens-mejores-obras-literatura-infantil-juvenil-mundo-20171006152105.html

(c) 2015 Europa Press. Está expresamente prohibida la redistribución y la redifusión de este contenido sin su previo y expreso consentimiento.
Dos títulos de gallegos entran en 'The White Ravens', entre las mejores obras de literatura infantil y juvenil del mundo

'Ollos' de Xulio Gutiérrez (texto) y Nicolás Fernández (ilustraciones), editado en 'Faktoría K de Libros', y 'Verne y la vida secreta de las mujeres planta', de Ledicia Costas (texto), Anaya. Ledicia Costas recibió el prestigioso premio Lazarillo en 2015 y en esta obra conecta historia, fantasía y una dosis de nostalgia, a través de un colorido lenguaje mediante el que transporta a los lectores al final del siglo XIX, contando la estancia de Julio Verne en la ciudad de Vigo en 1884.

Leer mas: http://www.europapress.es/galicia/noticia-dos-titulos-gallegos-entran-the-white-ravens-mejores-obras-literatura-infantil-juvenil-mundo-20171006152105.html

(c) 2015 Europa Press. Está expresamente prohibida la redistribución y la redifusión de este contenido sin su previo y expreso consentimiento.
Dos títulos de gallegos entran en 'The White Ravens', entre las mejores obras de literatura infantil y juvenil del mundo

'Ollos' de Xulio Gutiérrez (texto) y Nicolás Fernández (ilustraciones), editado en 'Faktoría K de Libros', y 'Verne y la vida secreta de las mujeres planta', de Ledicia Costas (texto), Anaya. Ledicia Costas recibió el prestigioso premio Lazarillo en 2015 y en esta obra conecta historia, fantasía y una dosis de nostalgia, a través de un colorido lenguaje mediante el que transporta a los lectores al final del siglo XIX, contando la estancia de Julio Verne en la ciudad de Vigo en 1884.

Leer mas: http://www.europapress.es/galicia/noticia-dos-titulos-gallegos-entran-the-white-ravens-mejores-obras-literatura-infantil-juvenil-mundo-20171006152105.html

(c) 2015 Europa Press. Está expresamente prohibida la redistribución y la redifusión de este contenido sin su previo y expreso consentimiento.

xoves, 5 de outubro de 2017

Premios Nacionais de Literatura Infantil galegos



E van seis...
Primeiro fora Paco Martín en 1986 con Das cousas de Ramón Lamote, e logo, foron chegando os demais:
Xabier P. Docampo en 1995 con Cando petan na porta pola noite 
Fina Casalderrey en 1996 con O misterio dos fllos de Lúa
Agustín Fernández Paz en 2008 con O único que queda é o amor 
Ledicia Costas en 2015 con Escarlatina a cociñeira defunta
E agora, en 2017, Antonio García Teijeiro con Poemar o mar.
Entrou a nosa poesía nos Premios Nacionales de LIX; non podía ser menos nas terras de Rosalía.
Alguén vai a seguir pensando que non estamos ao nivel das demais literaturas?



mércores, 4 de outubro de 2017


Pois si, Antonio García Teijeiro, é o novo Premio Nacional de Literatura Infantil co seu libro Poemar o mar.
Un lbro do que falaramos neste blog hai uns meses.
Un libro de poesía moi logrado no que as ilustracións tamén merecían outro Premio Nacional, neste caso o de ilustración, para Xan López Domínguez, que continúa a traballar no seu estilo pero introducindo e limitándose a unhas tonalidades que lle achegan á obra un ton antigo.   
Parabéns a Antonio García Teijeiro, un autor de noso que xa conta con premios e recoñecementos a nivel internacional. Parabéns a Xerais pola magnífica edición deste libro. E parabéns para toda  literatura galega.
Quen dixo que non somos unha potencia?
Sómolo, a nivel creativo e de empeño, pero necesitamos apoios de quen ten esa encomenda. A que agarda?

venres, 29 de setembro de 2017

Novo cartel de bibliotecas escolares


Como todos os anos, as bibliotecas escolares de Galicia estrean novo cartel. O deste ano correspondeulle a Xosé Tomás e xira arredor da Filosofía. "Aprender a pensar na biblioteca escolar" é o seu lema.
Os anteriores: "Biblioteca escolar. Servidor Central", "Biblioteca escolar. Espazo de lecturas", "Biblioteca escolar. Un mundo de oportunidades", "Biblioteca escolar. Última xeración", "Biblioteca escolar. Acelerador de Innovación",  "Ler ciencia na biblioteca escolar", "Biblioteca escolar. Matemático!", "Biblioteca escolar. Base de exploracións", "Biblioteca escolar. Territorio das Artes" foran realizados por Manuel Lariño, Miguelanxo Prado, Marina Seoane, Enma Ríos, Andrés Meixide, Patricia Castelao, David Pintor, Fran Bueno e Minia Regos. Unha boa morea de profesionais que demostra o bo facer dos nosos ilustradores e ilustradoras.
Así se presenta:
"Unha biblioteca  escolar actualizada no seu modelo, nos seus recursos e equipamentos, nas súas propostas; atendida con profesionalidade e integrada no día a día do centro educativo, supón unha oportunidade única para axudar a nenas e nenos a desenvolver o seu pensamento crítico, a "aprender a pensar".
Aprender a pensar a través dos contos, da tradición oral, das lecturas de ficción, da poesía, do teatro; a través das lecturas de materiais de divulgación científica, a través das investigacións. Aprender a pensar co cine e coa música. Aprender a pensar a través do diálogo, nos clubs de lectura, nas actividades compartidas. Aprender a pensar baixo a guía e orientación dun profesorado consciente da importancia da curiosidade como motor vital e, tamén, da importancia de activar no alumnado os mecanismos  para desenvolver o pensamento complexo. Aprender a pensar nas clases de filosofía, pero tamén fóra das aulas regladas, onde a vida flúe en todo o seu misterio. A biblioteca escolar é un espazo privilexiado para que o alumnado non perda a súa capacidade de asombro; para que aprenda a formularse preguntas diante dos distintos fenómenos naturais ou sociais e, tamén, a procurar algunhas respostas á complexidade que lle toca vivir."
NON SE PODE DICIR MELLOR!

xoves, 28 de setembro de 2017

Gonzalo Moure, premio Cervantes Chico








Alegrámonos por Gonzalo Moure, ben merecía este premio. Tamén nos alegramos porque ten obra traducida ao galego, porque é un autor de calidade e compromiso, dos que fan falla e crean lectores.
Aínda que sexa o Cervantes chico, fainos lembrar as palabras de Suso de Toro cando fala de que o Cervantes o pagamos entre todos pero só o reciben os escritores en lingua espñola. E tamén lembramos o seu papel no Bubisher, ese soñs feito biblioteca no Sahara.
Así aparece a súa entraa en Kalandraka:
Xornalista e escritor. Os seus libros destacan polo compromiso social co pobo saharaui, os dereitos da infancia, a igualdade entre razas e a defensa do medio ambiente. Pola súa obra, que figura na lista de honra da IBBY, foi galardoado co Premio Barco de Vapor 1995, o Premio Ala Delta 2001, o Premio Gran Angular 2003 e o Premio Anaya. Afincado en Asturias dende 1989, imparte charlas en centros educativos, bibliotecas e clubes de lectura.
Da páxina de Xerais recollemos os seus libros en lingua galega:
O bocexo do puma (2000), Palabras de Caramelo (Xerais, Sopa de Libros 2003), Eu, que matei de melancolía ao pirata Francis Drake (Xerais, Fóra de Xogo 2004), A noite do Risón (Xerais 2007), Cama e conto (Xerais 2010) e, en colaboración con Tina Blanco, A porta de Mayo (Xerais Narrativa 2008).

martes, 19 de setembro de 2017

Xohana Torres. De infancia e mar

  

Foise Xohana Torres pola banda do solpor cando o outono petaba ás portas da paisaxe.
A súa ida fíxonos pensar, unha vez máis, no que achegara ao noso tempo, á lingua e ao país dos galegos e as galegas, ao universo das mulleres... especialmente cando escribira aquel poema no que nos trae a Penélope disposta a abandonar o tear e saír ao mar:
“Existe a maxia e pode ser de todos.
¿A que tanto novelo e tanta historia?
Eu tamén navegar."
Desde aquí, non podemos deixar de lembrar os seus libros de literatura infantil e xuvenil. Libros que son imprescindibles cando se escriben e publican. Libros que achegan o mar a esa literatura.
Polo mar van as sardiñas, primeiro libro galego que forma parte de Editores asociados e, polo tanto, vai ser traducido ás outras linguas do Estado. Formar parte dese proxecto cos outras linguas, para que as historias chegaran aos pequenos e pequenas, e facelo desde a nosa creación. Ademais, se revisamos a nosa LIX (literatura infantil e xuvenil) veremos que o mar non abunda, e Xoana Torres, introdúcenos nel neses dous libros. Corría o ano 1967...
 Así comeza:
"Pequeno Antón vive no val, terra adentro. Pequeno Antón sube moitas veces aos outeiros e dexerga, ao lonxe, o gran mar azul e o ronsel dos barcos.
-Meu pai, ¿como é de ricaz o mar? ¿O mesmo que o noso val se o val fose de auga...?"
O outro, Pericles e a balea,  fala dun churreiro que despois de alegrar os días festivos da rapazada acaba marchando ao mar, acompañado pola amiga Tálata (da que di "É unha balea como a lúa chea") e o can Argos.
Así remata:
"(...) Tempo despois, o contramestre dun barco de bandeira panameña regaloulle a Xerome un loro das Antillas. O animal, entre outras ladaíñas berraba:
Quentiños, douradiños,
a la malalé, os churros
que van fervendo.
Era o mensaxeiro de Pericles. Anunciáballes aos nenos que seguía vivo e vendendo churros nas illado Caribe."

martes, 12 de setembro de 2017

Marina Colasanti, ganadora do Premio Iberoamericano de Literatura Infantil

 
Acaba de facerse público que a escritora brasileira, Marina Colasanti,  recibirá o premio o 28 de novembro, durante a FIL. Un premio creado pola Fundación SM en 2005 e conta cunha dotación de 30 mil dólares.
O xurado declara que este premio foi concedido tendo en conta a calidade literaria da súa obra expresada nun rico linguaxe poético, o eloxio da fantasía e o uso e dominio do simbólico; pola relectura valorativa do conto de fadas, así como pola construción de personaxes profundos, ben consolidados e cun gran mundo interior.
A autora que considera que a súa misión é emocionar, facer pensar e abrir interrogantes, ten feito declaracións de tanto interese como que incorporarse á literatura infantil foi como entrar na cova de Alí Baba, para non querer saír nunca máis.
Edicións Xerais de Galicia publicou No labirinto do vento,un volume que reúne dúas obras que gañaron en 1979 dous prestixiosos premios brasileiros: o Gran Premio da Crítica e o Premio da Fundación Nacional do Libro Infantil e Xuvenil. Esta é unha boa época para volver a el.