venres, 31 de marzo de 2017

Libros e máis libros



Marta e a píntega de Eli Ríos con ilustracións de Patricia Román, publicado na coección Árbore de Galaxia. 
A difícil relación entre unha nai e a súa filla, faisenos ver apr medio da discusión a pequena promete quedar sen saír do cuarto ata que a lúa sexa triangular, pero despois destas palabras, aparece unha píntega falándolle... porque esa era a clave secreta para entrar noutra realidade na que a nena encontrará a personaxes dos contos. As personaxes dos contos non queren seguir facendo o mesmo unha e outra vez... queren ir saltando duns noutros, actualizandoos, vivindo xuntas. Os inimigos son os príncipes que non queen que cambien nada, os dragóns
Unha lección “A intelixencia colócase detrás para ver e a estupidez diante para ser vista" 
Moitos contos e pode dar para unha adiviñanza permanente, unha idea: non pode ser que non podan ser cambiados os contos, as nais tamén tiveron a maxia da infancia e igual aínda a conservan, a valentía e o humor. A partir dos 10 anos.

xoves, 30 de marzo de 2017

Nova colección de literatura infantil e xuvenil


Santillana, baixo o selo de Edicións Obradoiro, acaba de estrear unha nova colección de literatura infantil e xuvenil  galego: Oqueleo. 
Fíxoo onte, no teatro Principal de Compostela. Co xornalista Luís Pardo e autores como Xabier P. Docampo e María Canosa ao lado da escritora, contacontos e muller de teatro Paula Carballeira, e acompañados na música con Ses.
Unha presentación memorable para darlle a benvida a unha inciativa moi agardada e necesaria.
22 títulos para lembrar aos nosos creadores, para apoiar o idioma, para abrirlles portas a outras linguas...  Dende a primeira semana de abril estarán dispoñibles os primeiros quince títulos, entre os que se inclúen libros de María Canosa, Paula Carballeira, Gloria Sánchez, Concha Blanco, Ana Rosseti, Xoán Dobarro, Marica Campo, María Isabel Molina, Michael Ende, Susan E. Hinton, Santiago Jaureguizar e o dúo Goscinny-Sempé. A partir da segunda quincena chegarán os sete restantes, obras de Xabier P. Docampo, Gloria Sánchez, Xabier Estévez, Héctor Cajaraville, Manuel Núñez Singala e outros títulos de Michael Ende e Jaureguizar. Como vemos, creacións propias en galego e traducións
Unha festa da literatura porque somos o que lemos e o que vivimos. 

Vai de cambiar os contos


Cambiache o conto! de Pinto & Chinto publicado por Xerais. 
Collen os vellos contos (fantásticos, populares, marabillosos) e cámbianos, tal como di o título.
Trátase de 25 contos nos que tes que imaxinar que pasaría...
"Os sete cabritiños e o lobo”, cando o lobo  se ten transformado cos ovos e a fariña e agarda na porta a que se decidan a abrirlle, pasa outro lobo e ...
“Alí Babá e os cuarenta ladróns”, a poli que observa o agachadoro sorprende a Alí Babá, tómao por ladrón e encarcélao, menos mal que... 
Polgariño ponlle un somnífero no pan e chegan á casa seguindo o rastro de...
“A Bela Dormente”, ronca e a bruxa que a enmeigou... 
“A princesa e o chícharo”, ela non durme e ten tan mala cara que o príncipe..
“Os tres porqueiños” aproveitan o soplido do lobo (e soplou e soplou) e chegan a montar ata un...
“O Rei Midas está disgustado” porque cando se volve atrás e pide que desfagan o meigallo a filla...
“A cigarra e a formiga” aprenden ambas de maneira que xa a formaiga canta mentres traballa e a cigarra... “O flautista de Hamelín” cando se negan a pagarlle o que fai é ...
É o sentido común. Os finais semellan saír de forma natural e espontánea tal como eles son. Sinxelamente sen moito esforzo. 

martes, 28 de marzo de 2017

Día do teatro, 27 de marzo

Aínda que con algo de retraso, lembramos o día do teatro e o manifesto que con este motivo se fai público.
MANIFESTO GALEGO DO TEATRO 2017: 
Quen hai aí?
Quen hai aí? Eis a pregunta primixenia coa que chegamos ao mundo. Quen hai aí? É a pregunta que cada función de teatro lanza ao mundo ao que chega. Un mundo como este noso, onde existen mares que son o osario da nosa indignidade; infancias segadas sen apenas ter vivido; mulleres asasinadas polo simples feito de seren; fame; guerra; inxustiza; vidas que valen máis ca outras; vidas que nada valen; vidas que nin vida son…
Quen hai aí? –preguntamos– coma nunha película de terror de serie B, sabendo que, a seguir, algo horrible pasará. Porque, claro, nas películas de terror de serie B á pregunta de “¿quen hai aí?” só contesta o asasino… Tamén nos noticiarios.
Arrepía preguntar, si. Mais seguimos preguntando: quen hai aí? O teatro porfía en saber quen hai nas entrañas da nosa humanidade, quen hai en nós mesmas na nosa soidade, quen hai na outredade que atopamos na sociedade da que formamos parte. Desde o teatro examinamos con minucia o ser que somos, non só para coñecer a verdade que o fai… tamén para transformalo. Esa é a responsabilidade que asumimos cada vez que subimos a un escenario, cada vez que actuamos, sabendo que pode ser un exercicio implacable pero necesario. Necesario para nós, claro… estas xentes entregadas a este oficio que se chama teatro. Ás veces tan desoladas de facer a pregunta de “quen hai aí?” porque con frecuencia nos dá máis dor que alegría. Outras, tan plenas na nosa humanidade porque conseguimos vivir o “Instante”, esa diminuta fracción de aquí e agora na que participamos da comuñón con esa outra eu, case enxergando a resposta da eterna pregunta. Ás veces impotentes, frustradas, cabreadas de lanzar a preguntiña en despachos oficiais porque aí case sempre coñecemos a resposta que imos atopar… ¡e é tan “cansativo”!
Pero porfiamos. Resistimos. Construímos sobre ruínas. Inventamos outros mundos, posibles e imposibles. Saltamos ao baleiro cun ancho sorriso. Resistimos. Porfiamos. Quen hai aí?: é o noso berro de batalla. A nosa declaración de amor máis sentida e murmurada: quen hai aí? Quen?
E xa son milleiros de anos repetindo a pregunta porque facela é necesario. Cada día, ao longo deses milleiros de anos. Necesario. Nós, as xentes do teatro, só mantemos acesa esa chama necesaria. Outras xentes foron as que a mantiveron para nós e son outras as que a manterán cando nós nin recordo sexamos. É a nosa responsabilidade. Asumámola con humildade e amor, con agradecemento de sabérmonos parte de algo tan necesario. Porque podería chegar o día no que ninguén pregunte “quen hai aí?”, podería chegar o día no que esa chama se extinga. E nese día que podería chegar, a humanidade que hai en nós tamén se extinguiría.
E é por iso que o teatro, a cultura, é un dereito humano básico que cómpre defender. Para iso declaramos os dereitos humanos: para garantir a existencia de cada ser humano. Tan simple, tan fundamental e tan necesario: garantir o dereito a vivir co que cada persoa nace. Tan simple, tan fundamental e tan necesario como é saber que o teatro garante a existencia da humanidade que habita en cada ser humano.
Miñas queridas xentes do teatro: resistamos, porfiemos, asumamos a nosa responsabilidade con alegría e amor e sempre, sempre, con esperanza. Preguntemos “quen hai aí?” un día máis e outro e outro máis aínda… Porque nesa pregunta que o teatro propón habita a nosa humanidade.
                                                                                                                      IMMA ANTÓNIO SOUTO

O discurso de García Montero

Cando recolleu o título de Fillo Predilecto de Andalucía, o meirande especialista en García Lorca, defendeu o ensino público fronte á telelixo e o avance do analfabetismo "fachendoso de selo" que se está a poñer de moda como sinal de identidade nas redes sociais.
Falou tamén dos desalentadoras que resultan as enquisas sobre lectura polo orgullo co que se declara o menosprezo pola lectura e a educación.
Rematou referíndose ás "institucións como lugares nos que o privado desemboca no público, o particular no dominio común, o local nun ámbito de convivencia colectiva. Esquecer o valor das intitucións é tan perigoso como afastar as institucións da xente que camiña polas rúas."
Un sabio humanista!
García Montero defiende la educación pública frente al "analfabetismo orgulloso" en redes sociales

García Montero ha lanzado este mensaje durante el acto institucional en el Teatro de la Maestranza de Sevilla con motivo del 28F tras la entrega de los títulos de Hijo Predilecto y de las medallas de Andalucía y antes de la intervención final de la presidenta de la Junta, Susana Díaz. Durante una intervención en la que ha citado a autores andaluces como Luis Cernuda, Federico García Lorca, Ibn Hazm, Rafael Alberti, Antonio Machado o Juan Ramón Jiménez, y que ha sido interrumpida ...

Leer mas: http://www.europapress.es/esandalucia/sevilla/noticia-garcia-montero-reivindica-educacion-publica-frente-analfabetismo-orgulloso-redes-sociales-20170228134156.html

(c) 2015 Europa Press. Está expresamente prohibida la redistribución y la redifusión de este contenido sin su previo y expreso consentimiento.
García Montero defiende la educación pública frente al "analfabetismo orgulloso" en redes sociales

Rememora a Machado citando que "para que una sociedad sea libre no basta con poder decir lo que pensamos, sino poder pensar lo que decimos" SEVILLA, 28 (EUROPA PRESS) El escritor granadino Luis García Montero ha recibido este martes el título de Hijo Predilecto de Andalucía reivindicando la importancia de la educación pública ante el "dominio de la telebasura" y el avance del "analfabetismo orgulloso de serlo" en las redes sociales. Articulo Relacionado Susana Díaz: Andaluc ...

Leer mas: http://www.europapress.es/esandalucia/sevilla/noticia-garcia-montero-reivindica-educacion-publica-frente-analfabetismo-orgulloso-redes-sociales-20170228134156.html

(c) 2015 Europa Press. Está expresamente prohibida la redistribución y la redifusión de este contenido sin su previo y expreso consentimiento.
García Montero defiende la educación pública frente al "analfabetismo orgulloso" en redes sociales

Rememora a Machado citando que "para que una sociedad sea libre no basta con poder decir lo que pensamos, sino poder pensar lo que decimos" SEVILLA, 28 (EUROPA PRESS) El escritor granadino Luis García Montero ha recibido este martes el título de Hijo Predilecto de Andalucía reivindicando la importancia de la educación pública ante el "dominio de la telebasura" y el avance del "analfabetismo orgulloso de serlo" en las redes sociales. Articulo Relacionado Susana Díaz: Andaluc ...

Leer mas: http://www.europapress.es/esandalucia/sevilla/noticia-garcia-montero-reivindica-educacion-publica-frente-analfabetismo-orgulloso-redes-sociales-20170228134156.html

(c) 2015 Europa Press. Está expresamente prohibida la redistribución y la redifusión de este contenido sin su previo y expreso consentimiento.

luns, 27 de marzo de 2017

Os peluches animan a ler







Unha nova maneira de promover a lectura entre os máis pequenos.
Son expertos da universidad de Okayama, en Xapón,os que despois dun estudio afirman que os animais dee peluche son colaboradores eficaces na promocón da lectura. 
Unha noite de pixamas na biblioteca. Os peluches durmen entre libros e os nenos pasan pola biblioteca a recoller libros que ese peluches, os mediadores ou eles mesmos escollen... e non só para ler en silencio senón tamén para lerllos aos peluches 
O estudio demostra que aos pouos días deixelles de ter interese a actividade, peor odo cambia se volven a ensinarlles as fotos dos peluches na biblioteca. E os xaponeses din que o estudo suxireque estes programas tamén poden axudar a desenvolver un comportamento prosocial nos pequenos os animalos a ler libros a outros. 
Cantas voltas para algo tan sinxelo!!!!!!
Xa se nos falara tamén da posibilidade de lerlles ás mascotas... aínda que a unversidade non entrara a demostrar nada (polo menos que ós saibamos)

domingo, 26 de marzo de 2017

Bubisher e Sahara

O proxecto Bubisher de bibliotecas y bibliobuses para os campamentos saharauis,segue en pé.
De vez en cando conviña lembralo e botarlle unha man.

sábado, 25 de marzo de 2017

Islandia, país para escritores

Noticias que nos chaman a atención:
“Todo o mundo ten un libro no seu estómago”, seica din os islandeses.
É o país con máis escritores del mundo, con máis libros publicados e máis libros lidos se observamos a media por habitante. Neste país de sagas medievais, os escritores reciben unha paga do Estado para que poidan facelo tranquilamente. Calcúlase que unha de cada dez persoas publicará algo ao longo da súa vida. O 93% da poboacón le polo menos un libro ao ano, e máis da mitade merca polo menos oito títulos.
Si ben é certo que como apunta o pintor e novelista Hallgrímur Helgason “temos moitas horas de escuridade, fóra fai moito frío e algo haberá que facer”, seguramente esta non sexa a única razón.
Jón Kalman Stefánsson, un escritor  está a punto de publicar El corazón del hombre (Salamandra), novela que pecha a súa Triloxía do muchacho, protagonizada por un personaxe innominado, “o muchacho”, que se deslumbra ante as bibliotecas cheas de libros das casas dos ricos “e identifica non só a sabiduría, senón a riqueza, coa presenza de libros”. Jón Kalman apunta, asimismo, que “vive en nós, desde tempos remotos, a crenza no poder da palabra. Hoxe vivimos inundados de palabras e, de entre todo ese alud, debemos esforzarnos por distinguir aquelas que realmente dicen algo. Estamos convencidos de que, sen a palabra, non existiría sequera a vida. No Xénese, Deus tivo que usar palabras para que se fixera a luz. Podes pasar de ser feliz a infeliz só por palabras.”
Os perceptores das axudas non son estudiantes ou aprendices, senón escritores profesionais que suman a este diñeiro os ingresos polos dereito de autor,

Premio "Biblioteca pública y compromiso social"

Un premio outorgado pola Fundación Biblioteca Social que atende a esa faceta da biblioteca como ámbito de inclusión, como compensadora de desigualdades de orixe, como promotora da igualdade de oportunidades.  
Na primeira convocatoria ganouno a Biblioteca pública Bon Pastor dun barrio de Barcelona.
Na segunda foi para a biblioteca de Cambados.
Na terceira recaeu na Biblioteca Pública Eugenio Trias -Casa de Fieras de El Retiro. Pero quermos destacar que quedaron finalistas os proxectos "Voluntariado cultural" da Biblioteca Pública Municipal de Verín e tamén "Nunca é tarde!" da Biblioteca Municipal Ágora de A Coruña.

venres, 24 de marzo de 2017

Libros sobre refuxiados con ilustracións que se subastan

Unha subasta dos orixinais das ilustracións de Alfonso Ruano para o libro Somos como las nubes fainos pensar...
Os beneficios irán a parar ao proxecto IBBY / Reforma, para axudar aos nenos/as e mozos/as en situación de crise, que chegan a EEUU dende os seus fogares en Centroamérica e que se atopan atrapados sen saber se serán deportados ou se lles vai a permitir quedarse. Así o explican.
O libro está escrito polo poeta salvadoreño Jorge Argueta, refuxiado da guerra do Salvador nos anos oitenta. Nela describe o proceso que leva a esta rapazada a emprender esa aventura, baixo un enorme risco e dificultades extremas.

xoves, 23 de marzo de 2017

Concursos sobre libros aproveiritando a tecnoloxías


A Editorial Galaxia lanza estes días a primeira edición do seu Reto Lector, destinado a fomentar a lectura en galego entre os máis novos. Poderán presentarse ao premio as rapazas e rapaces de entre 12 e 16 anos. Para iso,  só terán que enviar ao correo electrónico ­galaxia@editorialgalaxia.gal dous vídeos nos que se da conta da lectura de dous libros editados pola Editorial Galaxia de calquera das súas coleccións de narrativa para todas as idades: Árbore, Costa Oeste e Literaria.
Os vídeos non poderán exceder de dous minutos de duración, nos que  rapazada debe comentar o contido da obra, así como os aspectos que máis lles gustaron e as razóns polas que recomendarían a súa lectura.
Un xurado composto por quince nenas e nenos de entre 12 e 16 anos será o que valore as propostas, fixándose principalmente no poder de persuasión dos participantes, na súa claridade expositiva e na creatividade da gravación.
E canto aos premios. A gañadora ou gañador recibirá un Ipad de última xeración. Ademais, haberá cinco lotes de libros coas últimas novidades da Editorial Galaxia para os cinco seguintes clasificados. O prazo de entrega dos vídeos estará aberto ata o día 31 de maio, e o fallo do xurado farase público o 12 de ­xuño.
Con esta iniciativa, Editorial Galaxia pretende fomentar a lectura en galego entre un sector clave da nosa sociedade: os adolescentes.
Unha vez máis, son os propios axentes editoriais (igual que noutro caso fora a fundación dun autor) os que valoran a aparataxe por riba dos propios libros, ao entregar un Ipad sen libros no primeiro premio.  

mércores, 22 de marzo de 2017

Ilustradores galegos na feira de Bratislava

 
Cada dous anos celébrase en Bratislava a Bienal de Ilustración. A OEPLI, como sección española do IBBYselecciona, entre os 35 ilustradores/as que se presentaronse a 15 con 24  libros de recente publicación.

BIBIANA é o nome desta exposición internacional de ilustracións de libros para rapazada e mocidade, organizada polo Ministerio de Cultura da República Eslovaca, a Comisión Eslovaca da UNESCO e a Casa Internacional da Arte para Nenos, que se celebra durante os meses de setembre e outubro. Ademáis da mostra de orixinais, realízase un simposio internacional de especialistas na ilustración de libros para a infancia e mocidade.
Neste marco, un xurado internacional concede os siguintes Premios ás mellores obras: un Grand Prix cun valor de 3000 $, cinco Mazáns de Ouro de 1500 $ e cinco Placas cun valor de 100 $ cada unha.
Gústanos ver, aí, a Xosé Cobas, Xan López Domínguez, Minia Regos e Marina Seoane.  Estas dúas mulleres son autoras de carteis de bibliotecas escolares.

luns, 20 de marzo de 2017

Libros e películas

Un monstro vén a verme de Pactrick Ness, a partir dunha idea orixinal de Siobhan Dowd é un libro que nos atrapa,  máis se temos en conta que a película baseada nel acaba de conseguir o Goya a mellor dirección, mellor música orixinal, mellor dirección de produción, mellor montaxe, mellor son, mellores efectos especiais, mellor maquillaxe e perruquería, mellor dirección artistica e mellor dirección de fotografía; resúltano a película máis premiada.
O libro, publicado por Factoría K de Kalandraka, con tradución de Xesús Fraga, chega no mellor momento para que o lean aqueles que aínda non accederan a el. Comenta o autor, que este ía ser o quinto libro de Siobhn Dowd, pero a morte adiantouse; xa tiña definidos os personaxes, o argumento e un comezo... pero Ness non quería imitar a súa voz, por iso deixou que esa boa idea fixera agromar outra para escribir un libro que lle tivera gustado ler a Dowd.
En terceira persa pero centrado no rapaz que protagoniza a historia, vaise contando como se suceden os días e as noites nas que o monstro vén a velo, a partir do tempo no que súa nai se pon enferma A pesar do optimismo e esperanza que trata de conservar, vese que vai caendo por un pozo do que vai ser imposible saír. O rapaz ve o gran teixo que acompaña a igrexa no alto do outeiro  e soña cada noite... ata que o teixo o obriga a dicirse a verdade, aquela que tenta tapar todo o tempo.
Unha novela triste, con bágoas incluídas... pero así é a vida e a morte.      

domingo, 19 de marzo de 2017

Salón do Libro de Ponteveda





Este ano, o Salón do Libro de Pontevedra ten como lema "O mundo que queremos", si, esa utopía que levamos todos e todas aí na cabeciña.Así se nos presenta:
"O lema, lonxe de ser unha utopía, pretende aunar aportacións reais, tanxibles e factibles para construir ese mundo mellor. Queremos englobar temas como o coidado do medio ambiente, a saúde, a integración e a igualdade, cuestións como accesibilidade e a mobilidade, o respecto, a inmigración ou a vellez, a solidariedade, a investigación en todos os seus ámbitos, etc.
Tendemos a idealizar as accións para conseguir o mundo que queremos sen plantexarnos que ese cambio empeza en nós, individual e colectivamente, na nosa actitude, no xeito de tratar aos demais e ao noso entorno, de investir esforzos en buscar solucións aos problemas ou á realidade, aportando o mellor de nós mesmos e dos nosos coñecementos, na medida que formamos parte da sociedade na que vivimos.
Todas esas accións que podemos levar a cabo a diario, son as que busca "O mundo que queremos".
Falarase de valores e de contidos trasversais, de diversidade, do "outro" situado máis alá ou máis acá das fronteiras, de como ir construíndo a utopía no día a día.   
Do 10 de marzoao 8 de abril co seguinte programa.

sábado, 18 de marzo de 2017

Bienal de Ilustración de Bratislava


En Bratislava vaise celebrar a Bienal de Ilustración.
A OEPLI, selecciona a 15 ilustradores/as con 24  libros de recente publicación, para esta feira.
BIBIANA é a exposición internacional de ilustracións de libros para a infancia e a xuventude, organizada polo Ministerio de Cultura da República Eslovaca, a Comisión Eslovaca da UNESCO e a Casa Internacional da Arte para Nenos, que se celebra durante os meses de setembre e outubro.
Ademáis da mostra de orixinales, realízase un simposio internacional de especialistas en ilustración de libros para nenos/as e mozos/as. No marco da Bienal, un xurado internacional concede os seguintes Premios ás mellores obras: un Grand Prix cun valor de 3000 $, cinco Mazáns de Ouro de 1500 $ e cinco Placas cun valor de 100 $ cada unha. 

venres, 17 de marzo de 2017

Dúas ilustradoras seleccionadas para a Bienal de Ilustración de Bratislava


Minia Regos e Marina Seoane, forman parte dos quince ilustradores seleccionados para a Bienal de Ilustración de Bratislava.
Gústanos lembrar que estas dúas mulleres son autoras de carteis de bibliotecas escolares.

mércores, 8 de marzo de 2017

As que se van indo: Palmira Boullosa

 

Brétemas é algo así como a testemuña do noso tempo. 
Hai uns días, Bragado facíase eco do pasamento de Palmira G. Boullosa
E lembraba, entre outras cousas, que era das pioneiras da literatura infantil e xuvenil galega con novelas de fantasía na tradición artúrica (A princesa Lúa e o enigma de Kián - premio Merlín na segunda edición- ou Brandón, fillo de Ferreol, publicados por Xerais na colección Merlín) ou como folclorista  con Adiviñas, Mentiras, Arrolos e ¿Quen panda?, publicados por Galaxia na súa colección Tartaruga e Cando o rei por aquí pasou, unha antoloxía do folclore galego, publicada por Xerais.
Bragado tamén nos lembra a súa faceta de poeta, ganadora do premio Premio Eusebio Lorenzo Baleirón por Asoladamente, o teu nome e a de docente comprometida renovación pedagóxica.
Unhas desas mulleres que puxeron cimentos na casa comunal e marchou silenciosa, sen facer ruído, sen agardar polo agradecemento. 

Lugares especiais para realizar reunións dos clubs de lectura

Recollido de El Progreso:
O club de lectura do IES de Quiroga realiza unha das súas reunións nun lugar especial.
Trátase dunha construción que invita á conversa e á reflexión, un lugar construído por alguén para o disfrute de todos, unha obra de land art na que entrar e estar... refuxio e cobixo...
Nestes tempos de mirarse o ombligo, de desconfiar e todo o que non sexa estritamente privado e emprendedor, alguén traballa para mellorar o seu mundo e, de paso, o de todos.
A casa de ler.
A cova da lectura.
A sala de falar...

martes, 7 de marzo de 2017

Palabras de Fina Casalderrey

En Cuatrogatos, podemos atopar unha estupenda conferencia artigo titulada "Contar, imaxinar, crear mundos" de Fina Casalderrey que, entre outras cousas, di:
Souben...
que habemos de ter coidado coa xenofobia, o racismo, o consumismo...
dicir non á violencia.
As mensaxes non deben ser panfletarios, pois se son moi evidentes convértense en imposicións (é dicir, fuxir do didactismo ou a moralina).
Aprendín que hei de fuxir das historias ñoñas. Sinxelas, pero non simplonas.
Que a literatura infantil e xuvenil non ha de matar curiosidades, senón espertalas.
Que na linguaxe dos nenos pódense expresar os pensamentos máis profundos.
Que os nenos e nenas son seres pensantes, non monicreques manipulables a noso antollo e, como tales, debemos desmitificar a bondade infantil, non son tan bos nin tan inocentes sempre.
E ademais souben que:
a nosa obrigación é dar luz ás súas zonas de penumbra.
Habemos de axudar a crear lectores...
A literatura infantil e xuvenil ha de ser unha resposta ás necesidades íntimas do neno.
Ha de ter matices lúdicos... e moitas cousas máis, que diría un neno.

venres, 3 de marzo de 2017

Variedade de libros (1)



Horizonte de sucesos. Anxo Fariña  nunha incursión  na literatura de adultos ou para a mocidade (fora da colección Fora de xogo) quere contarnos algo diferente que nos remite a historias como Os nenos numerados e mundos que poden estar aí, preto, sen que os vexamos.
O autor da serie Os Megatoxos e outras moitas obras infantís, incursiona neste mundo duro onde se xoga co horizonte de suceso, esa fronteira que existe ao lado dos buratos negros, traspasada a cal non se pode volver. 
Así comeza... “Tiña dezaoito anos e estaba a piques de comezar o primeiro curso na facultade de Belas Artes cando entrou como bolseiro educador na Escola Fogar do centro de acollida de menores Cidade Infantil Afonso X. Naquel ambiente de aire decadente e escuro, envelenado polo cheiro da fábrica monstruosa, ocorreu o incidente do que aparentemente non houbo testemuñas. Deixándose levar polas dores da migraña, o educador rememora o horizonte daquel suceso tráxico que lle deixará marcas perturbadoras capaces de variar o seu rumbo".

Que pasa cando estás nun lugar misterioso e escuro no que se agachan moitas cousas da man dos poderes máis absolutos nos que as forzas vivas da cidade (e demais) che dan traballo ou non cho dan, che fan asinar uns papeis que semellan un código ético pero ao final é para a defensa deles mesmos e non deses seres botados fóra da sociedade, que pasa cando andas ao lado duns rapaces condenados xa de antemán... Que pasa? Que pasa cando ti cargas cunha enfermidade para a que non atopas remedio (despois de probar mil e un medicamento con moitos e perigosos efectos secundarios), no fondo ti tamén es un drogadicto que non podes vivir sen esa droga para enfrontarte e unha enfermidade que che incapacita; cando vés dunha familia probe (e por iso tes que traballar para pagarte a estancia na cidade)... Que pasa cos seres sensibles nun medio coma ese? 
Na capa o Xardín das Delicia, reinterpretado por Anxo Fariña, o autor ilustrador.  
"A esperanza necesaria, máis que o pan de cada día: "Descubrín que hai estrelas que mesmo son quen de fuxir do meirande pozo de negrura do espazo. Estrelas que son quen de variar o rumbo preestablecido e buscar unha nova ruta no inmenso ceo”.