Rodríguez Almodóvar realizou o pregón "Algo máis que entretemento" co que se inaugurou a Feira do Libro de Sevilla:
«En plena revolución tecnolóxica xa nin se sabe cando foi aquel día en que xurdiu o concepto, máis ben máxico, de literatura infantil. Talvez foi aquela tarde memorable do 4 de xullo de 1862, cando o profesor de matemáticas do Trinity College empuxou a Alicia á cova do inconsciente». Literatura infantil, si, e xuvenil? «Ese é un concepto se cabe máis esvaradío», dixo. Aínda que a súa orixe albíscao na súa propia biografía: «Creo que foi coa lectura de tres libros: Viaxe á lúa, de Xullo Verne; As aventuras de Guillermo Brown, de Richmal Crompton, e o anónimas Mil e unha noites».
Sexa como for o caso é que «o invento da literatura infantil e xuvenil, funcionou». «En certos casos converteuse nun salvavidas do sector, ao redor dun 15% mantense grazas a eses libros. E ata houbo escritores de "literatura seria" que miraron un día á infantil ou á xuvenil», reflexionou Rodríguez Almodóvar.
Con todo, a literatura infantil é tamén a invisible: «Só un par de veces ao ano repárase na súa existencia. Por iso agradezo tanto que esta Feira do Libro se lle dedicara, á invisible, sen o menor recato e sen encomendarse a Deus nin ao diaño». «Hoxe ata se lle está pedindo a esta literatura que fagan o que outros non saben facer: crear lectores», dixo.
Pero o pregoeiro reflexionou nas profundidades do xénero, na trastenda onde se explica por que funciona todo isto. «Agora comprendemos moito mellor aquela insistencia dos nenos en escoitar repetidamente una mesma historia, sen cambios nin engadidos. Porque lles axuda a construír o andamiaxe mental, a básica e simple capacidade do coñecer, aquilo que Machado chamaba "as entendedeiras", asegurou. «Por iso é polo que canto mellor estea construída unha historia, ou máis atractivo sexa un poema, polos seus diversos ritmos, máis se adapten a esa función primeira da mente. Non é nin sequera preciso que informen de contidos concretos. Serve o puro disparate, pero que estea ben dito e ben construído», engadiu despois ao fío do tema.
Pero, «que contarán ou que cantarán as nais polas noites, neses campamentos do horror, e neses bloques onde xa non se acende a luz, porque hai que elixir entre comer ou quentarse?». «A opción non é unha infancia sobreprotexida. Convén poñerlle palabras aos medos e ás pulsións inconfesables. Para iso están os Pulgarcitos e todas as Blancanieves e Cincentas que no mundo foron".
Son... grandes opinións.