De Ricardo Alcántara e Gusti

A bruxa divertida de Ricardo Alcántara e Gusti está traducida por Xosé Ballesteros e publicada en Kalandraka.

Así se presenta:"Esta bruxa divertida chámase Rosalía, xoga de noite e dorme de día. Vive nun castelo encantado e viaxa polo mundo na súa vasoira voadora facendo e desfacendo feitizos e encantamentos. Ata que unha misteriosa voz interrompe a súa faena. Quen será? 

Regresa o tándem Alcántara e Gusti con outro divertido acartonado para prelectores ideal para compartir en voz alta. A letra maiúscula e o texto rítmico e rimado convérteno nun título perfecto para dar os primeiros pasos na lectura autónoma"

Agora que están tan de moda as bruxas que aparecen mil e unha serie de bruxas e bruxiñas, temos nas mans un magnífico título, en cartón, que utiliza unicamente as letras maiúsculas para contarnos en estupendos pareados esta historia de empoderamento e convivencia, de maiores e menores... coa chispa que caracteriza a estes creadores.

Edgar Allan Poe e Fernando Mircala

Edgar Allan Poe e Fernando Mircala asinan Versos para Musas e catro contos. O clásico de misterio é revisitado por Mircala para introducir as súas interpretacións visuais realizadas por medio de esculturas de papel. É Bululú quen publica despois de traducir a obra coa axuda de Maruxa Zaera. 

Estamos ante unha versión moi interesante. Da presentación editorial: "Unha das escasas traducións ao galego de catro dos contos máis clásicos dun clásico da literatura universal e, por vez primeira, unha completa e coidada escolma da súa poesía romántica.
Dous artistas unidos a través do espazo e do tempo neste libro; co amor, a ausencia e a morte como nexo e razón para que Fernando Mircala seleccione e ilustre unha vintena de versos e algúns contos de Edgar Allan Poe.
Annabel Lee, Helen, Marie Louise Shew… son versos sobre mulleres ausentes, sobre musas, que mostran non só a profunda dor do seu autor pola perda, senón a súa visión romántica da muller e o amor.
Se Poe non existise habería que inventalo para que Mircala nos puidese ofrecer este libro"  

Lembremos que podemos escoitar algúns dos contos de Poe, en galego, na voz de Pepe Sendón, na páxina da SELIC, na colección Liñas Paralelas, na sección audiolibros á que se pode acceder directamente na web. Polo tanto, podemos agasallar o libro e a información para continuar escoitando a Poe.

O primeiro libro infantil de Pilar Pallarés

Unha boa gatucada! O primeiro libro infantil de Pilar Pallarés, un libro de poemas ao redor dos gatos que pasan pola casa da voz que conta.

Así o presenta a editorial Baía: "Poemario de Pilar Pallarés, dirixido ao mundo infantil e ilustrado con distintas técnicas por Ana Pillado e Gaila González, a través do cal fai unha chamada a saborear a vida e a gozar da compañía con outras especies. Unha boa gatucada! é unha obra construída para o divertimento por tres mulleres que aman a poesía, a plástica, a vida... e o mundo felino." 

A súa sinopse di: "Onde manda gata vella, que é o que pode un mangallón? Ela chámase Ofelia e veu do monte (un anaco de campo entre altos edificios); el é Leo, o que sempre quere ser protagonista, que para algo é un macho alfa! Comparten piso con Romi, un fan de David Bowie, e coa Maga, unha siamesa xoldeante. Ah!, e cunha humana bastantes riquiña, aínda que un pouco maniática e sosa, como adoitan os humanos ao medraren.

Saiba a fresa ou a sardiña, /a queixo ou a hamburguesa, / o mundo sabe tan ben."

Nai e filla ilustrando un poemario a catro mans. Traballando con diferentes técnicas, xogando co colaxe dunha maneira moi creativa. 

Tartaruga vs. Lebre. O desquite

Tartaruga vs. Lebre. O desquite de David Pintor, publicado por Kalandraka. O ilustrador anda revisitando historias, achegando novas versión unicamente na ilustración ou tamén no texto, como sucede neste caso. 

A primeira vez que fan unha carreira, a lebre perde por exceso de confianza, bota unha soneca porque lle sobra tempo e cando chega á meta, alí está a tartaruga. "Quero un desquite" dille á tartaruga e ela contesta "Vale! Por que non?". Daquela, a tartaruga chega antes unha e outra vez (porque vai en vehículo e cambiando dun a outro conforme a lebre lle di que non vale así: en avión, en coche, en bici, en barco, no lombo dun guepardo... e incluso enganándoa coa súa irmá que, non sabemos se é xemelga ou que a lebre non distingue entre unha e outra tartaruga. Da perseveranza á astucia. 

IV Premio de Banda Deseñada O Garaxe Hermético. Xerais

O IV Premio de Banda Deseñada O Garaxe Hermético que publica Xerais, recaeu este ano en O caderno de rama de Ánxel con X. Unha historia ben interesante e moi ben contada.

Ilustracións claras, elipse bastante axustada e unha mensaxe que non deixa a ninguén indiferente. Así se presenta: "Por mor da guerra que asola a cidade, un rapaz queda orfo. Cando é trasladado ao orfanato, descobre que as únicas pertenzas que lle quedan (un caderno e uns lapis que lle regalara a súa nai) teñen poderes máxicos: todo o que debuxa vólvese realidade. Co poder da imaxinación e a axuda dos novos amigos que crea, tentará fuxir do orfanato e atravesar a cidade para volver á súa casa. Pero os temibles Homes Máscara, os soldados que están invadindo a cidade, non llo porán nada doado..."

Declarouse a guerra porque dous homes se incomodaron, o pai está condenado e defender a un deles no medio das batallas. A nai e o neno permanecen xuntos tentando que a vida continúe cos menos cambios pero as bombas caen sobre a casa e o neno (so) é levado con outros nenos e nenas a un orfanato. Na mochila o derradeiro agasallo da nai: caderno e cores que lle retiran ao entrar na institución (menos mal que gardou unhas cuartillas e ten o lapis no  peto). Pola noite ponse a pintar, debuxa un boneco que se fai real e o acompaña. Xa son dous. Necesitan recuperar o resto do material, para iso, gastan a derradeira folla pintando unha ponla con gallas que lles abre a porta (xa son tres!), atopan o que buscan pero os Homes Máscara atópanos a eles; han de fuxir, para iso pintará un avión e sairán voando ata que aterran no medio da cidade sen atopar a súa casa. Para defenderse dos Homes Máscara (que xa están aí) debuxa un Monstro Verde que os defende. A rapazada que escapou do orfanato, aproveitando a fuxida deles, axúdalles; eles están refuxiados na tenda do barrio. Déixalles ao Monstro para que so defenda e fuxe coa pola e o osiño porque anda preto da casa, pero as bombas regresan; o ser de madeira é vítima dos guerreiros, o osiño quere alas para voar e parar as bombas mentres el regresa á casa, destruída; daquela durme, soña cos seus amigos e a nai, pintarán unha porta e fuxirán... 

Unha historia triste, de guerra. Unha historia esperanzada sobre o poder da creación. E, sobre todo, unha historia que nos fala de como só nós poderemos salvarnos dos Homes Máscara.

Aumentan os títulos da serie "Crías de animais"

 

Aumentan os títulos da colección "Crías de animais" cos títulos Asia. Quen son? e Terras Polares. Quen son? de Tándem Seceda (Chema Heras, Isabel Pelayo, Pilar Martínez e Xulio Gutiérrez) con Ester García nas imaxes.

O oso panda, o macaco xaponés, o dromedario, a raposa voadora, o tigre, o orangután, a cacatúa filipina por Asia. O maior continente do mundo, onde se atopan as montañas máis altas. os desertos máis áridos e as selvas máis impenetrables e onde viven a maioría dos seres humanos, tal como se conta na páxina final, pero tamén se di que a contaminación, a corta masiva dos bosques e a caza ilegal poñen en perigo a fauna... Descrición do animal, adiviña a respecto de algo que o caracteriza e unha mensaxe final relacionada co continente e a ecoloxía.

O oso polar, a morsa, o pingüín emperador, o reno, a foca de Groenlandia, o bufo nival e o raposo ártico. Do Polo Norte ou da Antártida, territorios áridos e xélidos, cos animais que viven en condicións moi duras protexéndose do frío. Teremos que protexelos porque están ameazados pola emerxencia climática.

Un par de libros: un de poesía, outro de narrativa de Ir Indo

Debuxos con palabras de Maria Xosé Lamas semella feito por ela na súa totalidade. Preséntao como un libro para ler, pintar e aprender a ler poesía. Dirixida unha parte a primeiras lecturas (Garabatos para infantil, Bosquexos para 1º e 2º de Primaria e Deseños para 5º e 6º) É mestra e dá un estraño consello: "Ás veces, os mestres e mestras usamos libros da Biblioteca do cole para as nosas clases e fotocopiamos páxinas para que o alumnado traballe sobre elas. Pero eu aconséllovos que, se vos gusta, adquirades o libro para que sexa voso na súa totalidade e que poidades realizar con el moitas actividades"

Poemas con pictogramas, caligramas...

Un exemplo. A biblioteca do cole: No meu cole, a Biblioteca / é un espazo divertido; / nos recreos non se cabe / porque está moi concorrido. // Cando os profes nolo piden, / nela facemos traballos; / mais tamén lemos, sorrimos, / escribimos, debuxamos... // A parte que preferimos / é o recanto dos pequenos, / de mil cores, cheo de maxia, / onde nos sentimos nenos.// Ten tamén unha mascota, / á que lle chamamos Lela,/ que nos regala palabras / para traballar con elas.// É unha hamster moi sabida / que anuncia as actividades / a facer na biblioteca / un día tras outro día. //Oxalá en todas partes / tiveran, como nós temos, / un lugar acolledor / onde gozar do colexio.

Ás veces váiselle a man coas mensaxes como no poema "Abonda, xa!"

O libro de narrativa é Verdelina, a tartaruga viaxeira de Xosé Lois Ripalda, ilustrado por María Xosé Ripalda. Dela di o autor:" É unha homenaxe  á miña neta de tres anos, a única que teño, pero quixen honrar os avós porque malia que se fala moito deles, non se comenta que o máis importante é que teñan unha vida digna. Vexo unha sociedade na que a xente moza non se está a preparar para o acometido de coidar dos avós. Hai moito egoísmo. Todo é ‘eu, eu, eu’. Están a facer méritos para que no futuro os traten mal a eles. O libro fala dunha tartaruga vella que vive na terra e descobre que os seus antepasados habitaron no mar. Decide adentrarse nel para saber como era onde vivían e no seu percorrido vaise atopando con diferentes animais que a axudan. Trato de que sexa didáctico e teña moita acción para que os nenos se divirtan e aprendan, por exemplo, a fauna en galego. Vostede tamén ten escrito moito sobre etnografía." Unha tartaruga que vai na procura dos seus devanceiros no mar.

Un novo título en Merlín Cómics

Incoloro. A profecía dos sangues de José Malvárez Carleos publicado na colección Merlín cómics de Xerais, preséntase así:"Os sangue vermello tomaron o control das terras de Aórtica e escravizaron os sangue verde. A única esperanza deste pobo é que se cumpra a profecía segundo a cal un sangue branco conseguirá liberalos. Mentres esperan, uns rebeldes buscan a maneira de atacar o castelo dos sangue vermello, sen moito éxito. Ata que unha descoñecida rapaza chega á aldea..."

Tres sangues, coma tres aneis. O sangue branco é o que pode liberar aos sangue verde dos sangue vermello. Unha nena que non lembra nada, case nin o seu nome; ela ten sangue branco, ese que o cura todo. A historia ten interese: unha redención pendente, "a esperada" necesaria para a liberación do pobo escravizado, un personaxe que semella que axuda pero traballa para o inimigo (o home da taberna como na filla de Ryan), en realidade un traidor (que antepón os intereses da súa familia aos do seu pobo), alguén que cre o papel de liberador pero é simplemente un mártir ao que traen ao sacrificio (como en Elipse de Ferrín)

O peor: esa manía de non facer unha historia clara (o que non quere dicir transparente) pero que se entenda o que aparece no volume... Semella que vai haber un "continuará", iso está ben, pero a presentación dos personaxes e o engadido da narración só pode ter interese para poder poñer o nome de transmedia que lle pasa a moitos cómics que resultan ser produtos de autor/a pero que non dan os pasos que os vai facer tamén do lector/a? Seguiremos afondando...