Un novo libro de Xoán Babarro

Carliños, capitán! é o novo libro de Xoán Babarro, ilustrado poe Lidia Nokonoko e publicado por Galaxia na colección Árbore para lectorado a partir de dez anos.

Na páxina aparece así:

"Un neno que debuxa ñus,

…ኙኙኙኙኙኙኙኙኙኙኙኙኙ…,

un papagaio con síndrome feirante,

unha avoa detective,

unha nai e un pai que se separan,

un psicólogo, un veterinario,
un locutor famoso,

unha banda de traficantes,
unha escola do Brasil…"

E nós explicámolo. Ao neno, que conta a sua historia, dáselle por colocar palabras por orde alfabética primeiro, logo por inventar alfabetos (por chamarlles dalgunha maneira)... e el, é máis teimundo que Greta Thunberg (no seu dicir). Algo vai mal, mandan recado e toca psicólogo. O seu problema é outro, ou o mesmo, sepáranse os pais e el non dá entendido por moito que lle digan que lle queren igual, que pasa nas mellores familias (pero non na súa!, gustaríalle dicir). Nesas tráenlle un papagaio (a el que lle encantan os animais, debúxaos e adóraos) que tivo un accidente, coidan del a avoa, a nai e algo o pai. Logo seguimos a historia do papagaio con mil e unha aventuras con larapetadas porque o seu falar pode volver tolo a calquera, o veterinario bota unha man (igual que o psicólogo), ata intervén un deses programas de televisión, seguindo á ave descubrirán a banda de traficantes de animais tropicais, poderán devolvelos e no medio debe ir o seu, ero dende Brasil escribe a rapazada dunha escola dando razón de Rodobico e lembrando a maneira que el tiña de chamalo: "Carliños, capitán!". A riqueza de léxico, o bo facer de Babarro con todos os xogos de lingua posibles, unha man á tradición e outra á creatividade e unha obra a ter moi en conta. Miremos o que escribe sobre a lectura na páxina 40: "Eu vivíao con moita emoción. Permitíame ser protagonista de múltiples aventuras. Acababa de ler un libro e  empezaba con outro. Os títulos semellábanme planetas habitados, con insospeitadas rutas que eu podía explorar. E, por sorte, para transportarme a eses planetas non era preciso ningún foguete espacial. Considerábao un privilexio. -E nunca te equivocaches de camiño? -Ufff! Máis dunha vez! Soíame extraviar cando se acababa unha liña e comezaba unha ilustración. Nestes casos, gustábame perderme poe entre as paisaxes. Unha vez que me cansaba de vivir aventuras ilustradas, regresaba de novo á ruta dos caracteres."

As ilustracións axudan e moito a pesar da limitación ao azul.

Segunda parte dunha posible triloxía

Un segredo é a continuación do libro Un fillo de Alejandro Palomas. 

Esta segunda entrega, traducida por Mercedes Pacheco, preséntase así: "Nazia é a mellor amiga de Guille. Antes vivía no supermercado paquistaní do barrio cos seus pais e o seu irmán maior, pero por unha situación familiar difícil agora estará con el e co seu pai Manuel durante un tempo; pero garda un segredo que non lle pode contar a ninguén, porque así llo pediu a súa nai, a non ser a Guille, que é coma o seu irmán.

En Un secreto, Alejandro Palomas retoma os personaxes de Un fillo, aos que se engaden algúns máis, e achéganos, cunha prosa sinxela e tenra, a temas complicados como o acoso, os matrimonios de conveniencia e as dificultades da vida vistas desde a perspectiva dos nenos.

Un libro que transmite amor, comprensión e humanidade."

Contado cos mesmos ingredientes do primeiro dos libros, atoparemos, de novo, os personaxes do enno e o seu pai, a orientadora e a profesora. Unha obra que quere crer no bo facer dos profesionais que están ao servizo do alumnado e as familias. Un mundo máxico creado polo imaxinarios dos nenos que envolve a crueza do que lles tocou vivir. 

De infancia e morte, de desaparicións e tempo continuo

Mamá vive en min de Rosario Baleirón Sóñora e Estefanía Padulles publicado por Hércules edicións. 

Na voz da mascota do irmán máis pequeno (aquel que decidiu chamarse Martiño cando coñeceu a historia dun santo que reparteu a súa roupa), esa mascota que é un can de peluche e ten por nome Canciño. El vai contando o día a día da familia (co pai case desaparecido, ata o final), a relación entre os irmáns e coa nai, as cousas de nenos, dos contos que lles conta a nai, da súa enfermidade e morte e da dor que os ensombrece e de como o tempo o vai curando todo. A memoria permanece, os recordos están dentro deles e acompañarannos sempre. O libro semella unha homenaxe da autora á cuñada e aos dous sobriños orfos. Porque tamén isto o hai que aprender, a despedirse e a permanecer, a deixar de xogar co peluche pero gardalo.

Adeus amigos de Begoña García - Alén é o XV Premio Castelao de Banda Deseñada da Deputación da Coruña. Un cómic especial, case minimalista cun xogo de dúas cores e liñas sen apenas fondos. Un barco pantasma cunha tripulación desaparecida que acaba volatilizándose, pero non só el, tamén se evapora un soldado de chumbo, un neno...

Así se presenta: "Un barco ten vontade propia. Se te fixas ben, verás á pantasma que pasea por Ferrol. Un neno investiga. Presente e pasado son unha mesma cousa. Unha nai perde a paciencia. Un pai tarda en regresar. Un paracaidista de xoguete cae por última vez. Todo sucede ao mesmo tempo. Unha viaxe calma que a través de viñetas precisas, desemboca nun humilde pobo galego, e ..."

De superheroes

Superheroínas e superheroes. Manual de instrucións. Davide Cal & Gómez, tradución de Maruxa Zaera. Publicado por Nubeocho.

O autor fala directamente co lector supoñendo que quere ser un superheroe ou unha superheroína e vaino asesorando paso por paso. Ha de coidar a súa apariencia (traxe, máscara...), superpoderes que vai ter, a orixe deses superpoderes, as mascotas ou axudantes que vai ter, os supergrupos aos que vai pertencer, os vehículos que vai usar, a base secreta, a primeira misión... e remata anunciando a escola de superheroínas e superheroes á que poderán asistir para chegar a acadar o seu obxectivo.

Unha vez máis (e, cantas van?) nos atopamos coa dificultade de acceder a información sobre o libro en galego, incluso acceder á capa do mesmo en galego na páxina da editorial (ben se ve que houbo que conseguila noutro lugar) que o presenta en catalán, castelán, inglés, italiano... Somos invisibles? Teñen interese en facernos sentir mal? Será que somos moi sensibles? A todo isto se poderá contestar en breve... Continuará!

Os autores son os campeóns olímpicos? Tampouco ninguén nolo dixo...

De Galaxia chegan álbumes

O meu amigo do parque de Aurora Ruá con ilustracións de Mr. Danga. Dbuxos e manchas para un texto conciso no que fala o can, porque é el quen ten un amigo no parque. Un amigo que sempre está no mesmo sitio, que lle raña detrás das orellas e lle conta historias (en voz alta ou en silencio) da súa vida; cóntalla enteira, dende que naceu, como foi medrando, de cando foi á guerra, de como coñeceu á que seria a súa muller, de como se perde o seu pano vermello e fica só, ás veces... incluso sen memoria.

O Maio de Curros Enríquez e Blanca Millán. A ilustradora pon imaxes ao poema O Maio de Curros, faino con alegría e cores, con flores, tal como corresponde a este mes. 

De premios. O IV María Victoria Moreno de Literatura Xuvenil

O segredo de Al´eume de Pilar Ortega Pereiro publicado por Cuarto de inverno.

Así se presenta: "Despois do accidente en bibicleta da súa irmá Teba, nunha visita ao mosteiro de Caaveiro, Xiana ve como os seus problemas van en aumento e conseguir os cartos para a carísima operación da nena convértese no obxectivo familiar. Presionada polo segredo que agocha en relación co accidente, embárcase, xunto coa súa amiga Lúa, na procura dun suposto tesouro, tras o que andan tamén o seu tío, uns investigadores da Universidade de Oxford e un compañeiro de instituto. Quen conseguirá dar co tesouro de Al'eume?"

En primeira persoa, cóntasenos, este tempo de angustia nos que se enfronta aos sentientos de culpa e á situación familiar e de amizade con comezos de namoramento. A historia dunha vella monxa que planta os pés nos tempos da posguerra e dunha nova que anda a reflesxionar sobre o compromiso do matrimonio, un profesor e unha lenda... De todo hai.

Algún álbum máis

Boas noites a todos de Chris Haughton publicado por nubeOCHO con tradución de Marixa Zaera.

Nas gardas: o universo, dun lado o total, do outro os planetas e satélite da Terra, cando é día, cando cae a noite...

Porque se está poñendo o sol e os animais do bosque teñen sono, os ratos, os coellos, os cervos... bocexan; pero osiño non quere durmir; non atopa con que xogar porque todos andan derreados, e el... tamén, xa non pode disimulalo. Todos dormen despois de darse as boas noite. Cores planas, mínimas, a xeito de colaxe, xogando coas páxinas da dereita que van de menor a maior para ir presentando aos ratos, aos coellos, aos cervos sempre cunha expresividade máxima. Unha marabillosa historia para retirarse dando as boas noites, Ata mañá!

Magníficas ilustracións, propias do autor e recoñecibles dende calquera lugar e calquera lingua.

Unha vez máis atopamos a dificultade de ver as presentacións en galego. Títulos en galego que se describen en castelán, por parte da editora e de cada unha das librarías que os colocan nas súas páxinas, a que pode responder isto? Seguro que a algo, porque nada hai gratuíto. A cambio, agasallo a páxina do autor na súa lingua orixinal, o que hai que ver!