Os libros de Frédérick Stehr

 

Kalandraka acaba de publicar para as criaturiñas un par de libros ben gustosos. Libros de cartón para prelectorado, libros cheos de repeticións e acumulacións

Libros de animaliños (aves neste caso) nos que as crianzas se ven representadas, porque coma eles son pequenos, van facendo descubertas e probando o que poden facer, van enredando e experimentando mentres pasan do real ao imaxinario, imitando situacións ou poñéndose na pel doutros, desenvolvendo destrezas e formándose unha imaxe do mundo... porque o xogo é algo tremendamente serio para elas.

Dous libros de Frédérick Stehr protagonizados por crías de paxaros nunhas historias que achegan a boa convivencia, o bo trato. En Chin Bam Bum comeza un deles a tocar cunhas culleres de pau nun cazo, cando chega outro e lle pregunta: "Que estás a facer?"  O primeiro contesta: "Música"; daquela dille "Espera, que agora veño" para unirse cun par de testos, e así sumaranse un a un traendo novos útiles de cociña e inventando un novo ritmo, cada un ó seu nunha orquestra feliz que vai en aumento... ata que chega a nai, recolle os instrumentos e lles cambia a actividade por unha merenda, pero... mañá será outro día para probar unha nova arte. É o que ten o xogo e as reunións de pequerrechos, pero sobre todo a sensiblidade dun autor que semella entendelos á perfección e transmitir a través destes pequenos animais o que senten e o que lles interesa. Agarimo, sensibilidade e tenrura, emocións a flor de pel que nos remiten á primeira infancia. Repeticións que non aburren, experimentación, indagación e o recoñecemento da contorna.

No caso de O día das apertas, a dozura aínda é maior porque os abrazos é o que teñen! Esa almofada, mantiña ou tela á que se prenden os pequerrechos e pequerrechas e levan con eles dun lugar a outro; iso que abrazan, arrecenden e os fai sentir ben... pois así comeza a historia, cun deles apreixando a almofada dicindo que é a súa peluche, o que vén despois apúntase a sentir ese gusto que os fai rosmar traendo a súa peza, e o terceiro, e o cuarto... ata que chega o seguinte que non repite "Vou buscar a miña peluche e xa veño" senón "Pero eu non teño peluche" daquela é coma se el se convertera na peluche do grupo porque decidiron que hoxe é o día de lles dar apertas aos amigos e iso tamén é moi pero que moi gustoso. As sensacións acompañando os vínculos e todo se fai entrañable. Un marabilloso xogo de afectos e sensacións.

A miña primeira novela do... Salvaxe Oeste / de Maxia

As probas do mago pertence á colección A miña primeira novela de maxia, da editorial Contos Estraños. Está escrita por Vanesa Santiago e ilustrada por Iago Torres (debuxos a carbanciño clásicos).

En Arde Lucus, o protagonista coñece a un druída (do que pensa que é actor) que o chama polo nome e lle envía saúdos para a nai. A partir de aí a historia vai por outros camiños, irán visitar á avoa ao Courel, atoparán de novo a mago Roque Duasaugas e a unha rapaza da súa idade coa que ha de enfrontarse na resolución de tres probas para ver cal deles será o aprendiz de mago ao que este lle ensine o que sabe. Percorren Galicia para resolver o enigma, polo camiño Fuco coñecerá ao pai e descubrirá que o mellor dos poderes é poder compartilos.  Cada vez que na historia aparece un tema do que se considera que o lectorado poda ter interese en saber algo máis, unha páxina recolle o debuxo dun móbil e na pantalla debaixo do título (Canto sabesde historia? / Canto sabes de cultura popular / Canto sabes da natureza / Canto sabes sobre outros países...), o tema (vodú, druídas, Pico Sacro, Camo Lameiro, mouros e mouras...) unha breve explicación e un código QR para acceder a máis información.

No seguinte libro, Pegadas de búfalo, non contaremos con esta especie de hipervínculo pero si con páxinas onde se explican elementos e personaxes moi vinculados ao Oeste como sheriff, banxo, squaw, papoose, síux, Tío Sam, Gran Pai Branco de Washington, Custer, Touro Sentado...  A historia dunha familia que chega ao Oeste despois de mercar unha terras e atopa todo tipo de dificultades pero non por parte dos indios (aos que lle botan as culpas) senón de xente sen escrúpulos que quere quedarse coas terras e botalos fóra, a protagonista, unha nena, farase amiga dun indio e xuntos descubrirán toda a trama, iso si, coa axuda do sheriff e de todo o pobo que está disposto a defender o seu dereito a vivir a en paz.  Coñeceremos máis através da entrevista ao seu autor, Tomás Rivera.

Unha e outra obra pertencen á colección A miña primeira novela de

O libro dalguén que anda polas redes

 

Identidade de Nee Barros Fernández, publicado por Galaxia, na colección Costa Oeste. A través do hiperenlace podemos acceder ao canal de vídeos de Nee Barros que se recoñece como Neumatiko e onde vemos como vai analizando o programa de 2º de bacharelato de Literatura Galega e outros de recomendacións de libros actuais, música, retos, iniciativas, certames literarios...

Da presentación editorial:  “A normalidade do non-común"  Unha obra de teatro que fala da liberdade, da necesidade de ser e, sobre todo, da identidade. O simple acto de nacer marca a nosa vida nun molde que a sociedade se encarga de contornar e puír. Mais, que pasa se nacemos nun molde “equivocado”?  Zé, o noso protagonista, vive unha historia chea de valentía, loitando a contracorrente por construír a súa propia identidade. Coa complicidade dos seus amigos e a súa familia, percorrerá un camiño en que moitas vendas negras, que tapan os ollos e a alma, caerán ao chan. Rompendo todos os moldes, Zé será quen de amosarlle a todas as persoas que dá igual como te vexan os demais. O máis importante é como nos sentimos nós, ser quen queiramos ser e seguir sempre o que dite o noso corazón."

Manrique Fernández en Comarcas na rede, engade máis explicación (que coloco en lugar da miña porque me semella moi acertada): "Para entendelo mellor, haberá que aclarar que o protagonista desta peza é Zé, un mozo que anda na procura da súa identidade nun entorno que non acaba de entender que, nacendo María como naceu, agora pretenda asumir un rol diferente ao que lle foi asignado por unha tradición difícil de quebrar. Poucos ao seu arredor comprenden que, nacendo muller, se comporte coma se fose un rapaz e ata pretenda trocar o seu nome orixinario. Pero Zé mantense firme nunha convicción que, aos poucos, terá que transmitir ao seu entorno para que a convivencia sexa o máis cómoda posible para todos.  A historia en si é toda unha reivindicación da liberdade de elección e da necesidade de sentirse cómodo con un mesmo, pense o entorno o que queira pensar. Zé vese marcado por un nacemento no que, obviamente, nada tivo que dicir, pero que determinou o comportamento do seu entorno cara a el e mesmo o seu propio xeito de se comportar. E non estamos a falar de identidade sexual, senón de algo que transcende esas limitacións e afecta ao noso comportamento como persoas, capaces de superar as barreiras de xénero e de aceptar que mesmo esas identidades non-comúns que se citan no subtítulo, poden converterse en normais se lles damos a oportunidade. No fondo, é aquela máxima de “Vive e deixa vivir” que a sabedoría popular atribúe ao poeta F. von Schiller.". Tamén cita este autor algo que é un dos acertos da obra: "O acerto de simbolizar a cegueira da sociedade cara ao que Zé sente a través de vendas negras que tapan os ollos dos actores e que os protagonistas terán que axudar a tirar, coido que é un dos máis relevantes"

 

Dona Emilia, no centenario da morte

Emilia Pardo Bazán foi desas mulleres pioneiras que abriron camiño ás seguintes. Fíxoo no campo da literatura pero tamén no das institucións onde tivo que loitar por entrar con gran esforzo.

Da wikipedia recollemos: "novelista, xornalista, feminista, ensaísta, crítica literaria, poetisa, dramaturga, traductora, editora, catedrática e conferenciante española, introductora do naturalismo". A primeira muller en presidir a sección de literatura do Ateneo de Madrid e a primeira en ocupar unha cátedra de literaturas neolatinas na Universidade Central de Madrid en 1916 ademáis de ser nomeada en 1910 Consejera de Instrucción Pública por Alfonso XIII. Unha adiantada ao seu tempo a moitos niveis.

Este ano, cando se cumpre un século da súa morte, lémbrase a súa figura mediante exposición e outros eventos. Aquí, queremos lembrar que un par de libros dirixidos á infancia se fixeron cargo da súa biografía. Por un lado, Emilia Pardo Bazán. Unha nena seducida polos libros, da autoría de María Xosé Queizán e publicada por Xerais na colección Sopa de Libros. O outro acaba de saír do forno, Emilia Pardo Bazán. Unha mente poderosa da autoría de María Canosa con ilustracións de Bea Gregores e publicado po Bululú. Unha biografía na que se presentan unha serie de momentos da súa vida que permitirán achegarse a un universo persoal único e abandeirado. Por medio deses retallos imos seguindo a súa vida e obra, viaxes e situacións familiares e persoais, así como a súa relación cos intelectuais do seu tempo. A autora consegue o tono para o relato histórico e remata cunhas notas nas que sintetiza e recolle uns apuntamentos a ter en conta. Unha magnífica edición!  

Hoxe tocan artefactos, é dicir, xogos (para iso nos chamamos De libros e outros artefactos culturais"

Brazolinda é un proxecto de deseño e fabricación de xogos de mesa en galego. Están deseñados para o xogo conxunto de grandes e pequenos e axudan a desenvolver a capacidade de observación, comunicación, razoamento... a través das adiviñas, as matemáticas ou xogos de agudeza visual, entre outros. Detrás Irimia Fernández, unha muller coa cabeza ben asentada.

Por exemplo: Xogos a pares (na imaxe)

 A partir de 3 anos

  O mar anda revolto, os peixes están desorientados e precisan a vosa axuda para lograr xuntarse coa súa parella. Para iso temos que ser moi rápidos atopando os peixes iguais.

 Finalidade do xogo

• Atopar cinco parellas de peixes.
• De 2 a 4 xogadores

Obxectivo educativo

• Agudeza e axilidade visual
• Xogo colectivo
• Favorece a concentración

 

A partir de 3 anos

  O mar anda revolto, os peixes están desorientados e precisan a vosa axuda para lograr xuntarse coa súa parella. Para iso temos que ser moi rápidos atopando os peixes iguais.

 Finalidade do xogo

• Atopar cinco parellas de peixes.
• De 2 a 4 xogadores

 

Obxectivo educativo

• Agudeza e axilidade visual
• Xogo colectivo
• Favorece a concentración

 

Novidades de Sushi Books

Amelia Fang e os Señores Unicornios de Laura Ellen Anderson (texto e ilustracións). Este volume forma parte dunha serie que xa está traducida a máis de vinte linguas (dise na lapela). Da presentación editorial: "Amelia e os seus amigos deben atreverse a saír de Nocturnia, rumbo ó Reino da Luz, para rescatar a fada Raiola. Pero hai terroríficos gatiños anxo e unicornios axexando detrás de cada arco iris. En quen poderán confiar? Serán quen de desenmascarar o verdadeiro vilán que planea dominar o mundo?" 

A tradución é de Moisés Barcia.

Os mundos da luz e da escuridade, lugares especiais como a pradería pracenteira, o bosque petrificado, o bosque encantado, o xardín dos bechos, os peiraos encantadores, o río Risa, a veciñanza dos gnomos, o val vívido, o pozo dos desexos desexables, os montes marabillosos, a cidade de Purpurinópole... Os seres que son e non son: vampiros e unicornios, un neno e seu pai na busca da nai, atravesando mundos para atopala. 

Unha serie das varias que andan a nacer arredor destes seres en plan broma ou quitándolles ferro, escritoras que tamén debuxan eses mundos, lectura doada que se estende polo lectorado autónomo con libros adornados de xoven adolescente.

Coraxe. Poemas audaces para rapazas afoutas. Edición de Karen Finneyfrock, Rachel McKibbens e Mindy Nettifee. Poemas de Patricia Smith, Dorianne Laux, Andrea Gibson, Amber Tambliyn, Sara Kay, Aracelis Girmay e máis... Tradución de Eva Almazán. 

Din as editoras que a adolescencia feminina é territorio especial, unha metafórica fraga escura que todas as rapazas teñen que atravesar. Están aí os cambios: as hormonas, o instituto, as mellores amigas, os namoriscamentos, os coches; todas as presións temidas e todas as estreas ansiadas; pero tamén é o momento do gran misterio, da maxia e a iniciación, un momento no que toca escoller destino e camiño, converterte no que te vas a converter, un momento no que toca arrostrar obstáculos angustiosos e mudanzas radicais. Un momento aterrecedor. E para iso, consideran que o mellor amuleto é a coraxe, a través do libro que lles gustaría ler a elas cando eran novas. Aí as están! Poesía, moita dela que se presta para a oralidade, para os slam poéticos nos que participan moitas das autoras.