venres, 30 de decembro de 2016

O ano de Manuel Mª


Así se despediu o ano desde a Fundación:
"Próximo a finalizar un ano tan intenso en propostas e iniciativas de todo tipo arredor da figura e da obra de Manuel María, desde a Casa-Museo queremos pórlle o ramo ao grande e convidarvos, máis unha vez, a festexar estas fecundas Letras Galegas de 2016 cun espectáculo musical gratuíto que se celebrará o vindeiro xoves 15 de decembro ás 20 horas no Teatro Colón da Coruña, a cidade na que Manuel María morou na última etapa da súa vida. Será coa colaboración da Deputación da Coruña.
A música amorosa das palabras traeranos a palabra poética de Manuel María co acompañamento musical de tres das voces máis excepcionais da música galega actual: a de Uxía, a de Xabier Díaz e a de Guillerme Fernández. Todos tres teñen xa musicado a poesía de Manuel María noutras ocasións, sendo especialmente destacábel a contribución da primeira na difusión da obra do poeta a través de distintos traballos musicais aparecidos nos últimos anos."
Nós tamén temos que dar as grazas á Fundación e a Manuel Mª por este ano pleno de lecturas, audicións e actividades desde todas as plataformas do país. Foi todo un luxo! 
Si, foi un luxo que a RAG tomara a decisión de dedicarlle as Letras do 2016
a Manuel María, foi un luxo que el existira e escribira comprometido co país e as súas xentes e foi un luxo contar coa Fundación.

xoves, 29 de decembro de 2016

Libros que recrean clásicos


Feliz lobo. O lobiño feroz, da autoría d'El Hematocrito, con ilustracións de Alberto Vázquez. 
Unha nova obra sobre o lobo, ese personaxe unido a Carapuchiña por lazos indelebles. Agora trátase dun lobo bo e amable ao que nin sequera seu tío (que ten ese encargo) consegue converter en feroz. O que a el lle gusta é levarse ben con todo o mundo e facer doces...  ata crear unha pastelaría e endulzar a vida da nai e o tío: o peor é que os pasteis engordan!
Unha historia escrita tal como se camiña, de maneira limpa e divertida. Unha historia que nos trae un autor... que o é de varios blogues humoristicos de éxito e continúa e anda espallándose por twitter, colaborando con revistas e programas de tv pero tamén é mestre de infantil, e así se pon a inventar cousas para enredalos, xoga cos clásicos para crear humor partindo das cousas que coñecen os lectores (Lobo, carapuchiña, os tres porquiños... ) e comenta, que cando traballas con clásicos... xa non tes que presentalos, xa teñen as referencias e entran na historia con facilidade captando á primeira o divertido das situacións; el que coñece os seus gustos dos pequenos e o seu sentido do humor, afirma que se trata de “un público esixente e con tanta enerxía que che obriga a estar sempre esperto e buscando cousas interesantes e curiosas que contar”...
É traducido por Anaír Rodríguez (aínda que o auitor é da Coruña) e as ilustracións contan cun estilo que se conserva ao longo do relato, lembrando os grandes ilustradores que o foron da grandes escritores como Ronald Dahl... 
Alberto Vázquez ven do cómic e ben que se nota, a ilustración pode ocupar as dúas páxinas pero tamén aparecer dentro dun círculo (coma un obxectivo que achega a imaxe que apenas ocupa un anaco de páxina), poden aparecer dúas ilustracións nunha mesma páxina separadas unicamente co espazo en branco ou catro imaxes a modo de viñetas (pero sen separación, agás o branco) nunha mesma páxina e na outra unha imaxe total, pode aparecer unha imaxe  á maneira instrutiva como na receita da torta (cos ingredientes, os verbos que hai que utilizar e a imaxe que os representa, os tempos escritos e mostrando, o lobiño traballando... estamos, polo tanto, ante un ilustrador que xoga moito, experimentando con moitos tipos de tamaño e colocación diferente da ilustracións e incluso colocando o texto sobre a imaxe, acompáñaa ou suplíndoa...

mércores, 28 de decembro de 2016

Banda deseñada. Novo libro de Kiko da Silva


Nesta obra, Kiko vai facendo un percorrido pola historia do cómic en base a un personaxe, comiqueiro que xa na setentena se enfronta á crise de que non puido publicar nunca na súa vida porque cando pretendía facelo... atopábase con que o que presentaba xa outro o fíxera antes: vai pasado pola plana dedicada a Miguelanxo, a Castelao, Bruguera no paso por Barcelona con Mortaleloe Filetón – Rúa dos Parados no 13 –Rom petoxos, París con Asterix, Lucky Strike, Arxentina con Mafalada – Cauvin e Hoppes... para rematar na Coruña cando se presenta ao premio de Deputación e ha de enfrontarse coa mesma obra o MP e KdS

As mesmas pastas son unha referencia ao Paco Roca de Engurras (onde se inclúe el e o prota – Manuel Pardo-, no mesmo tren). 
Unha homenaxe múltiple ao mundo do cómic e aos seus autores, introducindo tamén nas viñetas ao xurado do Castelao. A historia dun perdedor, do eterno perdedor, e cóntanola un emprendedor auténtico que ademais de facer aquilo de sempre: participar en proxectos individuais e comúns como Golfiño, crea BDBanda, Retranca, O Garaxe Hermético... e máis que lle veremos!

martes, 27 de decembro de 2016

Banda deseñada. Novo libro de Minguelanxo Prado



Presas fáciles de Miguelanxo Prado. El Patito Editorial 
O problema das persoas maiores arredor das preferentes, as hipotecas e demais rollos derivados do asunto bancario. 
Comeza cando unha parella de vellos aparecen mortos cunha carta para o xuíz; un tempo despois comezan a aparecer asesinados unha serie de cargos da banca... o persoal da comisaría investiga e descobre a relación que hai entre eles, a causa das mortes (envenenamento por cianuro) e indagando... dan cos responsables que resultan ser un grupo de maiores que se atopan nun centro de día; cando os descobren eles mesmos se culpabilizan (incluso de máis) pero a comisaria dubida de si un xurado popular os condenaría cando na rúa a xente está reclamando xustiza contra os bancos. A relación entre a comisaria e un dos axentes investidores, tamén resulta interesante...
Moi boa obra e moi bo tema; o título convincente! 
Un autor que pon a arte ao servizo da xustiza.


xoves, 1 de decembro de 2016

Premio ás bibliotecas públicas galegas

                                                         Imaxe da Biblioteca Municipal de Stuttgart... en branco de neve 
O premio María Moliner que se acaba de conceder ás bibliotecas públicas de concellos de menos de 50.000 habitantes, recaeu nas de Ares, Bergondo, Carballo, Culleredo, Miño, Oleiros, Ortigueira, Rianxo e Sada na Coruña; O Saviñao, Sober e Xermade en Lugo; Pereiro de Aguiar e Verín en Ourense, e O Grove, A Guarda, Moaña, Mos, O Porriño, Redondela, Soutomaior e Vilagarcía de Arousa en Pontevedra. 
Parabéns a todas elas e ánimo para continuar nesta labor de crear lectores e lectoras.

mércores, 30 de novembro de 2016

Premios de tliteratura dramática. AGADIC



Imaxes de Ignacio Vilariño e Carlos Labraña (este xunto a Neira Vilas e Xosé Luna)
O IX Premio Manuel María de literatura dramática infantil, recaeu en Carlos Labraña, por O valo, e o XIII Barriga Verde de textos para teatro de monicreques (modalidade infantil) en Ignacio Vilariño, por Os golfiños e o xigante


luns, 28 de novembro de 2016

Premio Lazarillo



Jules Verne e a vida das mulleres planta de Ledicia Costas, publicada na colección Fóra de xogo de Xerais foi Premio Lazarillo de Literatura Infantil e Xuvenil 2015. 
Trátase dun libro de moi boa factura, ilustrado por Andrés Meixide, e xoga con eses feitos próximos á maxia como son as viaxes de Jules Verne a Vigo, ese marabilloso real que nos lembra a figura do capitán Nemo próxima á illa de San Simón. Pero tamén trata da reivindicación da cidade de Vigo. 
Un narrador/a que se descoñece (e pasa desapercibida) ata que ao final se presenta, resultando ser unha descendente (bisneta da protagonista). 
Trátase dunha saga de mulleres que convive cunha nephea (que ven sendo como a súa alma, que vive nunha planta que lle achega o olor propio á muller, é a mesma do nome que leva e nace no mesmo instante que elas) e coa que comparte todo. Unhas mulleres que acaban converténdose en árbore e han de ser soterradas nunha fraga secreta (no interior dunha das illas Cies –aquela que non pode ser visitada- no caso de Europa, porque hai unha saga en cada continente e unha fraga onde ir a enterrarse, un gardián que cando se casa cunha destas mulleres nace a gardiá da fraga...
Aquí tráese a historia de Jules Verne e as súas viaxes a Vigo na busca das mulleres planta, como dá con elas nunha botica onde Philipot coida da súa muller e da neta, xustamente no momento no que a avoa comeza o seu proceso de transformación e cómo será un emprendedor do cidade, Antonio Sanjurjo (o primeiro inventor do submarino) quen as axudará levándoa a esa fraga, como Pierre, o grumete de Jules Verne acabará casándose con Violeta. A historia triste deste neno abandonado ao que Jules Verne adopta dalgunha maneira, a da familia de Violeta con avó e Melisa en ausencia de Azucena (a nai que garda a fraga), o malo que é Gastón (o sobriño de Verne que fai de todo ata acabar disparándolle) e como Pierre unha e outra vez obedece aVerne ata o punto de destruír tamén ese submarino para que non poida volver á fraga e á illa; como todo desaparece (un incendio na fábrica “A Industriosa” acaba coas cartas de Jules Verne ao inventor) para manter o secreto destas mulleres. 
Os libros de Verne pairando polas follas; unha verdadeira constelación literaria...   

xoves, 24 de novembro de 2016

Premio Barco de Vapor



O detective de Nullarbor de Antonio Yáñez Casal, con ilustracións de Dani Padrón, acadou o Premio Barco de Vapor e foi publicado por  SM Xerme. 
En primeira persoa, un canguro conta unha investigación, pois si, el é investigador privado e a embaixada de Australia contáctao para facerlle un encargo: os nenos deixaron de durmir, porque os contos van cambiando sen manter as historias, debe indagar a razón e pórlle remedio. Ao final descobre que son as personaxes dos contos os que se rebelan e deciden non aburrirse facendo sempre o mesmo... aínda que as historias que van inventando son tolerías sen ningún valor, que cambian continuamente. Para a investigación, o detective acompañado da súa axudante (unha carracha que se acomoda detrás dunha das súas orellas) conta coa axuda dos bibliotecarios. Vanse movendo polo país, seguindo a peste que se vai estendendo a unha velocidade determinada e eles móvense para diante e para atrás, ata conseguir que unha escritora lles escriba un conto no que o canguro sexa o protagonista e así se poderá saber o que sucede cando cambia o relato. E así acontece: situado nunha aldea do oeste, no tempo dos vaqueiros, convertido o investigador en sherif; unha caixa na que mete un inmenso imán será a solución no enfrontamento cunha banda de delincuentes. Pero o importante é descubrir a razón dos cambios, ese aburrimento... do que terán que dar conta á rapazada e convencelos de que non deben coller carraxe porque cambien os contos, pois fano os personaxes para divertirse. 
O conto vai como un río, ben contado, cunha historia interesante; as ilustracións moi conseguidas e con unha unidade que lle dá estilo propio.

mércores, 23 de novembro de 2016

Poesía necesaria


Sopa de estrelas. Poemas de Pepe Cáccamo. Ilustracións de Berta Cáccamo. Urco Infantil.
Dous irmáns: un gran poeta e unha pintura de prestixio xúntanse para construír un bo libro, nun formato humilde.
Unha obra que a modo de sopa, recolle o universo a través de versos nos que se fan presentes as estrelas, galaxias, planetas, satélites, meteoritos, nebulosas, asteroides, lúas... pero tamén estrelas fugaces ou chuvias de estrelas.
O ceo no plato e a sinxeleza rimando coa calidade. 
Os recursos da boa poesía infantil, o ritmo e a musicalidade ao servizo dun produto pensado para primeiros lectores. As ilustracións, no estilo propio da pintora e absolutamente recoñecible, acompañan moi ben os pequenos poemas, coma dous irmáns que van da man.