mércores, 28 de decembro de 2022

Libros para prelectorado

Dentro da colección Do berce á lúa, acaban de aparecer dous novos volumes: Bebé e Dó re mi. Da autoría de Antonio Rubio e Óscar Villán, traducidos por Manuela Rodríguez e publicados por Kalandraka. Vexamos unhas contadas con outros dous libros desta coleccións que nos abrirán fiestras á nos apropia presentación deste outros dous volumes. Lembremos que sempre se trata de poesía pictográfica ou algo parello coa que xogar e entregar texto e imaxe da mellor calidade. 

Moi logrados. Dó re mi cunha marabillosa rima que nos conduce ao longo das páxinas e nos levará a outras creacións. Bebé, con esa sensibilidade que nos mostra a evolución da vida dende o pricipio e ata o final nese afirmación tan certeira de cando o bebé bota a andar fai igual igual que todos os demais (animais incluídos, por@que tods estamos no mesmo planeta). 

sábado, 24 de decembro de 2022

Novidades en Nadal

 

Marabillosos libros para agasallar ás criaturas neste Nadal.  

Libros para compartir pero sobre todo para acompañar. Neste tempo de presas, de moitos estímilos que nin siquera podemos asimilar, de tantos xogueres que nos impiden xogar de verdade (cos da casa e cos de fóra, inventar xogos co que temos a man); tempos de tanto consumo absurdo que non sabemos a onde nos levará... o que presta é un destes libros con tempo e afecto compartido, léndoo pouco a pouco, imaxe a imaxe, palabra a palabra, falando sobre o que vemos e lemos, falando do que nos vén á cabeza, falando do que nos gusta e o que non, do que faríamos nós se fosemos os personaxes, de como nos gustaría que rematase. Un libro dá para moito, o que precisa é tempo, por iso, recomendamos que se entreguen dun en un, cada vez que vemos ao pequeno ou pequena, e os que con el conviven xa saben, un por Nadal e outro por Reis, un pode traelo o Apalpador, outro Papá Noel, outro cada un dos Reis, pero sempre dun en un (porque Gaspar pode retrasarse e Melchor adiantarse).  

Así ou así? de María Pascual de la Torre e traducido por Manuela Rodríguez, publicado por Kalandraka

Fálase "dunha proposta divertida e transgresora que convida á participación e nos amosa que existe outra maneira de facer as cousas". Ben á vista está, ou non?

Un, dous, tres, Nadal é de Nadia Budde traducido por Xosé Ballesteros e publicado por Kalandraka. Na presentación editorial dise: "Divertidos versos encadeados e cheos de ritmo que nos presentan personaxes e elementos típicos do Nadal en diferentes culturas."

Todos o viron con fotofgrafías de Ylla (da que xa temos unha boa mostra na publicación Dous osiños nesta mesma editorial) e texto de Margaret Brown, traducido por Iago Nicolás e publicado na colección Tras os montes de Kalandraka. Así se presenta: "Animais grandes e pequenos sorpréndense ante algo estraño. Un clásico contemporáneo con magníficas fotografías que asombra e convida á reflexión". Que será o que están a ver?

xoves, 22 de decembro de 2022

A pé de rúa: Unha novidade da colección Verdemar de Alvarellos e Os Bolechas e o dano cerebral adquirido


A encantadora de serpes de Álex Mene e Blanca G. Crespán. Unha nena na India, gana os cartos sendo faquir (traga sables, camiña descalza polo lume, hipnotiza a cobra...)  e conseguirá moito éxito . Con eses cartos pensa pagar a escola de maxia de Bombai, despois viaxará por todo o mundo... Eses son os seus soños. Ilustracións moi vistosas que nos sitúan no oriente.

Os Bolechas. Mireia conta que é o dano cerebral adquirido de Pepe Carreiro. A asociación FEGADACE colabora na edición deste volume. Coa axuda destes coñecidos personaxes, a guía tenta dar a coñecer esta problemática ás crianzas.  Iniciativas interesantes para visibilizar e explicar as causas  destas situacións que deben enfrotarse con obstáculos que a sociedade non acababa de resolver e para os que fai falla a colaboración de todas as persoas e organizacións. Nel fálase dos 3 F (Fala, Forza e Faciana) para recoñecer un ictus e acudir o antes posible a urxencias.

venres, 16 de decembro de 2022

Un novo álbum da editorial Bululú e... algo máis

 


O sono máis antigo de Mar Benegas e Javi Hernández, traducido por Xosé Duncan e publicado por Bululú. Un álbum en branco e negro, con tonalidades de grises e unha notas de amarelo ou azul, de vez en cando. Unha nena e unha vella. A vella xa sabemos quen é, a vella sempre é a mesma. Un diálogo entre as dúas, no que a nena pregunta e a vella contesta: Beleza é o que perdura cando deixas de sentir medo, o tempo é unha gaiola onde queredes atrapar o infinito... Nesa conversa hai moita sabiduría, da antiga, da de sempre, da que perdura, da profunda, da que axuda a vivir e a morrer, a permanecer porque igual nunca nos imos de todo, nunca rematamos de marchar, proque o tempo non é lineal senón circular.

Vale a pena entrar na páxina de Mar Benegas e dan unha volta por tanto camiño que se abre. 

Bululú tamén pon en marcha unha serie de novelas para lectorado autónomo coas aventuras de Sherlock Holmes, con ilustracións de Arianna Bellucci e traducida por Maruxa Zaera. Coa presentación á que nos teñen acostumadas neste momento, de múltiples ilustracións e xogos tipográficos, con letra grande e páxinas esponxadas, con introdución de textos adoptando outros formatos... para facer máis amena a lectura, para que a rapazada quede predida dende o momento no que ve o libro na libraría...

A banda de lunares xa está na rúa. Proximamente aparecerán outros títulos, non?  


domingo, 11 de decembro de 2022

Unha nova aventura de María Canosa

Saínza a Punkiereteira de Maria Canosa e Cristian F. Caruncho é unha obra especial na que as ilustracións achegan unha nova estética que de seguro vos vai gustar. Unha nena do monte que vive (ou comparte tempo) coa avoa, empeza nun novo centro e despois de enfrontarse co mangallón - abusón coñece ás que van ser as amigas. Tres rapazas ás que lles gusta a música; con ela formarán un grupo e presentaranse ao festival de comezo de curso. Todo un éxito pero iso non é importante, o que de verdade importa é pasalo ben, crear xuntas letra e música, ensaiar no alboio da avoa, deseñar a roupa que van levar, definir o símbolo e poñerlle nome ao grupo: As punkiereteiras.

De lila porque é a unión do azul e o rosa, que os representa a todos e todas; cun puño no medio da pandeireta, cos zocos que recuperou da avoa... tan distintas e complementándose; sendo quen de enfrontar aos chuletas e, sobre todo, de ser o que queren ser, de facer o que queren facer... 

Unhas ilustracións espectaculares, cunha estética distinta, reivindicativa e chea de mensaxes, pouco convencional, un novo mundo entrando na LIXG da man dunha rapaza con referencias galegas nas paredes do seu cuarto (pegatina de Xermolos, carteis contra as eólicas, de autores/as de cartaces,  ilustracións, murais...), de cómics e libros galegos na súa biblioteca persoal, coa cociña da avoa cos azulexos e a bilbaína... 

Estamos desexando saber algo máis de Saínza, quen son os seus pais? de onde lle veu esta cultura tan propia como anticonvencional? como se chega a ser como é ela? Porque menudo personaxe nos traen María e Cristian... de verdade que llo agradecemos! 

Porque esa nena é unha guerreira, case con lanza, a avoa é de antes e de agora, (acabo de borrar algo que igual non gusta que se diga), as camisetas (con "No son fada", "A banda da Loba)... moito bo facer para que os modelos de nena non se repitan. 

Coma un violinista no tellado, Saínza toca sobr eo lousado do hórreo.

Unha obra publicada por A Costureira, un nome (non sei se algo máis) que nos remite a María Miramontes, esa outra modista que cosía os libros da xeracións Nós da man de Ánxel Casal.

xoves, 8 de decembro de 2022

Un novo libro de poesía: Animalario de ler a diario de Eduard Velasco

Animalario de ler a diario é un libro de poesía, de nova poesía, do autor Eduard Velasco, ilustrado por Nuria Díaz. Finalista do premio Merlín 2021 semella escrito para os fillos: Xonás e Carme que aparecen retratados nas imaxes. O autor, un home que se move entre Cataluña e Galicia, o catalán e o galego; poeta, narrador e tradutor que se escrea na LIXG con este poemario. No pórtico do libro confésanos que cando Sabela Labraña (aquela profesora de galego que tiñamos en Cataluña) lle preguntou se era fillo de galegos e el lle contestou que non, ela afirmou pois serano os teus fillos e niso estamos; ganando voces para a nosa lingua e rapazada falante.

As poesías son xogo, hai moito de trabalingoas na brincadeira das palabras, do ritmo e a rima necesaria. Divídese o libro en tres partes: Animais que están na terra pola vila, o val e a serra, Animais que van no mar porque non saben voar e Nin terra nin mar (malos de clasificar). Polo medio, a intervención dos dous rapaces que se presentan no debuxo e anuncian con maiúsculas en pareado, e a modo dunha longa adiviñanza: "Somos os máis pequernos dos bechos deste texto / e levamos o premio a ser os máis molestos",  "Se no verán a fiestra abres de tas en bas, / algún de nós ha entrarche e te desvelarás", "O gracioso do conto, o que é esmendrellante, / é que non nos dás visto nin téndonos diante", "Só has saber de nosoutros por un fino asubío / que, ríndonos de ti, che daremos no ouvido.", "Mal raio te esnaquice -has berrar indignada- / tan ben que adormecía e saltei asustada", "E cando nos persigas coa luz do cuarto acesa... / desapareceremos e qedarás sen presa", "E aínda se nos esmagas con forza na parede, / mancharémosche o branco de roxo sangue adrede.", "Xa soubeches que somos os pesados mosquitos, / tanto que mesmo andamos nos versos por escrito."

Esa imaxe da cuberta, con todos os animaliños lendo... vale un perú ou Perú!!!

domingo, 4 de decembro de 2022

Un novo álbum de Luz Beloso

Un novo álbum de Luz Beloso, O poder máxico do sorriso, da autoría de Thalía Troitiño González e publicado por Galaxia na colección de álbum con pastas brandas. A modo de inventario de sorrisos, de definición de cada un deles, funciona esta historia que nos vai presentando porque cada sorriso (di) é coma un traxe que te colocas. Hainos de ledicia (que vai de orella a orella deixando ver os dentes e engurrando os ollos), o da tristeza (que aparece nas despedidas e non abre a boca), o vergonzoso (lixeiro e con rubor nas meixelas mentres inclina a cabeza), o coqueto (que mira e non mira, que ri e non ri), o falso (no que so ri a boca pero non os ollos), o do medo (cos ollos paralizados) e o do amor (que aparece unicamente con quen queres moito, nas miradas e nas apertas). Ao final, pídeselle ao neno ou nena lectora que debuxe os seus sorrisos na última páxina, así formará parte do libro, pero sobre todo, observará as súas expresións, as súas emocións. 

Anunciamos este entrada coa ilustradora, porque Luz Beloso ten un estilo moi especial e recoñecible, que salta sobre calquera outra participación na obra.

xoves, 1 de decembro de 2022

Sobre un acoso, un título contundente: Subnormal

 
Subnormal é a historia do que foi xogador de baloncesto Iñaki Zubizarreta, centrada no acoso que sufriu na súa infancia e adolescencia. Para ser vítima de acoso, só é necesario que alguén o queira exercer, sempre hai algunha razón , ninguén está a salvo, pode ser por non ter moi boas notas, por ser distraído, por padecer algún tipo de diversidade funcional... incluso por ser alto. Ese é o caso que nos ocupa, un rapaz demasiado alto para a súa idade ao que acosa un grupo de compañeiros e compañeiras baixo a indiferenza dos demais e do profesorado. Incluso hai profesorado que colabora no acoso deixándoo en ridículo diante dos demais. 

O acoso pode ir dende o psicolóxico ao físico, pode ser máis suave ou máis agresivo, o que é certo é que ese rapaz que é incapaz de contar o que lle pasa para non ver sufrir, tamén, á familia, pode ir pouco a pouco ata a depresión e incluso o suicidio, porque é este o que se presenta na viñeta de inicio do cómic, as ganas de rematar con todo iso para non ter que seguir enfrontando esa situación que semella sen saída.

A banda deseñada que edita Retranca en galego, é da autoría de Fernando Llor e Miguel Porto ao redor da idea do propio retratado. Conta cunha unidade didáctica, elaborada por Uxía Meirama. Baixo o título de Ocultos a plena luz, analiza os implicados: agresor, testemuñas (as que se postulan a favor do agresor, os que o fan a favor das vítimas correndo o risco de converterse en novas vítimas, as que permanecen pasivas e as que que se se definen a favor das vítimas) e vítimas. Analiza tamén o as condutas violentas: verbais, físicas e psicolóxicas, o ciberacoso, o acoso social e o bullying sexual. Estuda o acoso no contexto escolar (convivencia versus violencia), a prevención e o plan fronte ao acoso cos pasos sucesivos e coincidentes. Presenta tamén unha entrevista con Iñaki Zubizarreta na que me chama a atención a oposición entre as palabras "acusón" e "cómplice", así como esas frases que rematan matando "é cousa de nenos" e acaban pasando, mellor non intervir. Esa covardía tamén por parte das persoas adultas, esa vagancia, ese quedar nos contidos académicos deixando ao alumnado nas mans dos viles. 

 

mércores, 30 de novembro de 2022

Premio Compostela de álbum ilustrado

O Premio Internacional Compostela de álbum ilustrado 2022 é Esperando o amencer de Fabiola Anchorena.

Este premio convocado polo concello de Santiago e a editorial Kalandraka é un dos máis prestixiosos a nivel internacional e ofrécenos, cada ano, un novo título imprescindible. O deste ano está dedicado a "todas aquelas persoas que aman os animais e protexen os seus fogares". Sobre fondo negro, falan os animais "Hai moito tempo que non vmeos o amencer", poñémonos a temblar, será o final dos tempos?, seica tampouco ven a lúa nin senten chover... todos van na procura da luz da mañá (camiñando, voando, saltando, nadando; facendo os ruídos que corresponden a cada  un deles), na busca do sol atopan outra luz moi poderosa: o lume. Que vai pasar?

Un libro necesario para apreciar o noso mundo e defendelo. Di a autora que o proxecto naceu do medo, a incerteza e a angustia que sentiu en 2019 cando a Amazonia ardía a causa dun dos peores incendios dos últimos anos. Tamén conta que en 2021, o Xeneral Sherman -unha seguoia xigantes de máis de 80 metros de altura que pode ter máis de 2000 anos foi envolta en mantas de papel platino para ser protexida dos incensios forestais que cercaban o parque nacional no que estaba... O medo ao lume, agravado polo cambio climático e a tolería dos intereses monetarios faise presente nesta historia que busca a saída da noite.

 

domingo, 27 de novembro de 2022

Xestas olímpicas. Escolma de relatos heroicos no mundo de deporte

Xestas olímpicas. Escolma de relatos heroicos no mndo de deporte está escrito por Héctor Cajaraville e ilustrado por Toni Seijas, publicado por Xerais na colección Seica.

Así se presenta: "Desde que en 1896 se celebraron as primeiras olimpíadas modernas, podemos atopar en todas elas historias de a cabalo entre a realidade e a lenda, fazañas prodixiosas que elevan a quen as protagonizaron á categoría de heroes e heroínas con letras maiúsculas, polos logros acadados ou porque as súas proezas abrían camiños antes inconcibibles.O elemento en común dos relatos que conforman estas Xestas olímpicas é o esforzo, ás veces sobrehumano, por superar unha marca, unha altura, unha distancia... pero sobre todo por superarse a si mesmos e a si mesmas. E por servir de inspiración e estímulo á xente nova que encontra no deporte o seu divertimento, a súa afección, a súa paixón... Ou, por que non, o seu modo de vida."

Un deses libros que xogan coa divulgación e ao tempo relatan de maneira que o interese non decaia en nigún momento. O mundo do deporte, tan afastado case sempre da edicion para rapazada en galego, chega así a encher un oco que pedía contido. Historias moi diversas cun punto en común, das que sempre apredemos algo e que poden dar para falar, e non pouco.


mércores, 23 de novembro de 2022

Tradución dunha novela xuvenil

A cegadora luz de dúas estrelas vermellas. O caso dos cadernos de Víktor e Nadia de Davide Morosonoto, publicado por Sushi Books e traducido por Moisés Barcia. Ao meu entender trátase dunha historia moi fantástica pero situada nun relato realista, a II Guerra Mundial, os alemáns invadindo Rusia, os pais traballando no museo Ermitage tentando salvar as obra e os dous xemelgos enviados nun tren a un lugar máis seguro. Pero as cousas non suceden como deberían, o pai é enviado á fronte, ea eles dous sepáranos en trens diferentes, o neno prometera non separarse da irmá así que todo o libro é a busca da rapaza que, por outro lado, resulta tan valente e arriscada como el; sabe que a vai buscar e fai todo o posible por poñerllo doado, pero a aventura conta on demasiado azar e unha dose demasiado alta de casualidades e imaxinación imposible. Ben é certo que, moitas veces, pensar sen restricións pode atopar solucións que a ninguén fóra da rapazada lle pasarían pola cabeza. Todo o relato, ao que accedemos a través dos cadernos diario que eles escriben recollen as anotacións do comisario político de tan estrito resulta cómico.

Así fala del Ramón Nicolás: 

"Morosinotto é quen de idear un argumento verdadeiramente apaixonante nucleado por volta das vivencias, contadas en primeira persoa, de dous xemelgos -Víktor e Nadia- que son obrigados a saír de Leningrado, a súa cidade natal, con apenas doce anos, diante do previsible ataque e cerco que as tropas hitlerianas someterán á cidade no seu avance cara a Moscova. Articulado a xeito de diario -en primeiro lugar compartido polos dous irmáns e logo presentado individualmente mercé uns cadernos que o pai deles conseguira darlles case como derradeiro legado- cóntasenos a obrigada fuxida de ambos os dous en tren cara a destinos incertos que se bifurcarán, feito que actúa como motivo central da historia pois na vontade dos xemelgos estará sempre volver xuntarse. Non faltan elementos de filiación aventureira, que conviven con outros, claro é, como son o amor ou as consecuencias dos conflitos bélicos nun pano de fondo histórico, alén dun fío argumental que revela as consecuencias de actos entendidos como de alta traizón para o réxime soviético en tempos de guerra. Asuntos, todos eles e ao meu xuízo, contidos en pasaxes moi ben documentadas e inspiradas nas peripecias, algunhas probablemente reais e outras resultado da fabulación do autor, que cada un dos irmáns protagoniza, onde o perfil de Víktor estará sempre dominado pola asunción do ideal comunista e da solidariedade cos demais e o de Nadia marcado, igualmente, pola resistencia e a afouteza.

Por se non abondase aparece unha terceira voz, un verdadeiro achado, que é a do Coronoel Smirnoz, a quen lle legaron todos os cadernos desde o chamado Comisariado do Pobo para Asuntos Internos, que analizará politicamente con apuntamentos realizados á marxe, na procura de ditar unha sentenza aos dous protagonistas por mor das responsabilidades que, na súa aventura, puidesen incorrer.

Extraordinario é, tamén cómpre afirmalo, o traballo de edición levado a cabo neste libro, publicado a varias tintas para recoñecer facilmente a voz de Víktor e Nadia e que se acompaña, como se dixo cos apuntamentos manuscritos que sobre os cadernos realiza o devandito Coronel Smirnov, ademais de incluír fotografías, mapas e outros documentos incorporados aos cadernos."

 

luns, 21 de novembro de 2022

Unha versión que pode rematar en serie

As aloucadas historias dos Monki, dísenos, que é unha adaptación, para primeiros lectores do libro The Peterpin Hale, escrito pola xornalista americana Lucretia Peabody, publicado por primeira vez en 1867 e reeditado en 1960. Agora aparece escrito por Paula Merlán e ilustrado por Blanca Millán e publicado por Triqueta verde. Dísenos, tamén, que vai dirixido a primeiros lectores para favorecer o desenvolvemento do pensamento. Ben, pode lerse a partir de seis anos ben cumpridos, para que o lectorado poda ir seguindo a historia cos nonsenses dunha familia do máis inocente que, a verdade, non pensa moito (de aí debe vir a necesidade de desenvolver a pensamento e propoñernos facelo a través dos libros). Menos mal que a familia de monos conta sempre co asesoramento da porca Musa que lles axuda a entrar en razón.

Moita, moita ilustración para animar a lectura e deterse na imaxe, anacos de cómic para variar o formato e algunha que outra risa, seguro!

sábado, 19 de novembro de 2022

Libros para peques

As pombas de Bastián de María Canosa e ilustrado por Noemí López, está na colección Merlín, a partir de nove anos.

Da presentación editorial: "Desde a fiestra da súa casa, Minia observa todos os días como un home lles dá de comer ás pombas da rúa. As aves semellan ser as súas únicas amigas, mais a rapaza intúe que aquel home agocha unha maxia especial tras a soidade en que semella vivir. Por iso a nena toma unha decisión: achegarse a el. A partir do primeiro encontro prenderá neles a ilusión que vai alumear unha fermosa amizade." 

Un libro que pertence ao imaxinario de María Canosa, ese da fantasía total integrada nunha historia que podería ser realista, a da relación entre xeracións, entre as nenas e os maiores; as historias de soños sen límite porque soñar non ten cancelas e todo cabe nun soño.

As ilustracións de Noemí López son especiais, porque continúan no seu estilo curvilíneo e volumétrico pero están suavizadas, as cores son pastel ou case, a nena é unha nena recoñecible coa roupiña que corresponde e a expresión precisa, as pombas son case de deseño e non sei a que agardan os nosos ceramistas para pasalas ao barro... Eu quédome coa imaxe da biblioteca, unha fermosura que debe permanecer máis alá da historia. E con ese final magnífico que lle dá sentido a toda a historia!

mércores, 16 de novembro de 2022

ENGAIOLARTE ENGAIOLARTE... estamos dispostas a deixarnos engaiolar

 

De Engaiolarte están chegando libros para prelectores/as. Libros de pastas e follas duras con fiestras e solapas, libros troquelados... Traducións, pero benvidas sexan se non hai produción aquí. Benvidas sexan para cosneguir que as crianzas se acvheguen ao noso.

Ogallá teñan sorte e consiguan engaiolar a un grupo o máis amplo posible, ogallá!

Eu acabo de atopar libros como Aprende opostos,  Aprende animais, Aprende a durmir, A selva, O meu primeiro diccionario,  1 2 3 contando, Mundo papel cativos na selva, Mundo papel cativos no océano... ou xogos como O meu primeiro puzzle.

Mirade nos vídeos

luns, 14 de novembro de 2022

Álbum espectacular

Rizos de ouro e os tres osos de Olivier Douzou, traducido por Xosé Ballesterose publicado por Kalandraka é unha pequena xoia. Un deses libros que che vai gustar ter, mirar e mirar, non desfacerte del proqeu se trata dunha "versión moderna e innovadora do conto clásico “Rizos de Ouro e os tres osos”, cargada de humor e creatividade". Sobre todo de orixinalidade. Unha maneira distinta de contar a historia e, sobre todo de ilustrala traballando unicamente con catro cores: negro, branco, vermello e amarelo; con figuras xeométricas e coa vangarda por bandeira. Repeticiñons en todos os códigos nun libro espectacular. Non o perdades!

 

 

mércores, 9 de novembro de 2022

Un libro solidario: "Soños de Cajamarca" de Antela editorial

Un libro solidario: "Soños de Cajamarca" de Antela editorial conta con textos dos seuintes autores e autoras: An Alfaya, Miguel Ángel Alonso, Rebeca Álvarez, Concha Blanco, María Canosa, Paula Carballeira, Ramón Caride, Xavier Estévez, Antonio M. Fraga, Antonio García Teijeiro, Carlos Labraña, Iria Misa, Pere Tobaruela e Antía Yáñez. A portada e o marcalecturas é de de Iván R. 

Dende a poesía de Miguel Ángel Alonso, Concha Blanco, Ramón Caride e Antonio García Teijeiro, o teatro de Carlos Labraña e as narracións dos demais que se moven maioritariamente no mundo da fantasía. 

Como mostra, un petisco de Caride:

"O libro

É un paralelepípedo 

-palabra ben rara, 

quen a inventaría?-

con mil follas brancas, 

unha riba doutra,

por elas camiñan

letras en rigleiras, 

coma formiguiñas 

carrexando historias."

Así se presenta: "Soños de Cajamarca reúne nun só volume catorce relatos de Literatura infantil e xuvenil obra de destacados autores do noso panorama nacional. A través das súas verbas coñeceremos historias fantásticas que farán voar a nosa imaxinación á vez que alentan as ilusións de centos de nenas e nenos que residen en apartadas rexións dos Andes, no Perú. Porque este proxecto colectivo nace con alma solidaria: apoiar o traballo que a ONG Aulas Abiertas está a levar a cabo no país andino a través da cesión de tódolos beneficios que os escritores participantes perciban por esta obra."

luns, 7 de novembro de 2022

De loitas silenciosas

O noso recuncho de Marina Núñez e Avi Ofer publicado en Triqueta Verde. Sobre unhas ilustracións de lapis e aguadas cóntase a historia dunha nena que observa o lugar de xogo e aventuras do barrio (de todos e ninguén) cheo das vellas experiencias, o sitio onde todo era posible. Saben que vai ser destruído, que vai ser tomado, mentres tanto xogan e unha nena planta sementes (ela soa), logo vanse apuntando máis que queren coidar do recuncho que bos momentos lles fixera pasar. Cando chegan as máquinas, eles permanecen e ao non atender a chamada das familias, elas veñen e únense, daquela o espírito do lugar e todas as historias xurdenn con forza, todos se poñen a coidalo e as máquinas han de irse desconcertadas. Ninguén os vai mover de aquí.

Así se presenta: "Hoxe no barrio acordaron cunha mala nova: o recuncho onde os nenos e as nenas brincan cada tarde vai desaparecer moi pronto. Onde continuarán todas as súas historias? Van poder facer algo para salvalo? 

Esta historia ocorre en lugar moi especial, un espazo verde onde todo é posible no medio dunha gran cidade. Cando os nenos e nenas descobren que este recuncho no que viviron tantas aventuras vai desaparecer, empezan a coidalo como nunca e a soñar en todo o que podería suceder alí se non fóra a chegar pronto o seu fin. Cando o día temido chega, deciden plantarlle cara ás máquinas que ameazan con acabar co espazo e únense para protexer o lugar no que tantos bos momentos pasaron. Só xuntos poderán salvar este recuncho tan especial, co apoio dos seus familiares e de toda a veciñanza.

Trátase dunha historia que ten lugar nun escenario moi próximo aos nenos e nenas, o lugar no que pasan as tardes xogando, inventando, imaxinando outros mundos. A historia móstranos un exemplo da forza que podemos chegar a ter cando traballamos xuntos. Cóntanos unha historia de loita polos espazos cheos de vida que quedan nas cidades e móstranos a importancia de lugares que sexan para as persoas que conforman a nosa comunidade. Consideramos que é un tema en grao sumo actual, xa que nestes tempos puidemos ver como especialmente as necesidades da infancia tíñanse totalmente esquecidas."

venres, 4 de novembro de 2022

Bárbaras! Unha achega desenfadada á menstruación para adolescentes divers*s (e non só)

Bárbaras! Unha achega desenfadada á menstruación para adolescentes divers*s (e non só) de María Reimóndez aparece na colección Seica de Xerais con ilustracións de Alicia Rocha

Preséntase así: "Por incrible que pareza, falar da menstruación segue sendo complicado e mesmo controvertido. Un proceso corporal e cultural que afecta nalgún momento da vida a máis da metade da poboación humana non debería ser un tema fundamental de reflexión? Cun enfoque desenfadado e co obxectivo de facernos reflexionar, Bárbaras! utiliza a menstruación como vía de entrada para achegarnos unha gran diversidade de temas: os corpos, o sexismo, a ecoloxía, o racismo, a transfobia. Porque, ao final, falar da regra é falar do mundo enteiro e, en particular, de tantas Bárbaras! que se negan a seguir os ditados e que, coa súa rebeldía, crean un mundo mellor para tantas outras."

A autora vai percorrendo unha presentación, o apartado Muller (corpos e reprodución, categorías e privilexios...), Do espectáculo ás fases da lúa (hormonas, saúde, dispositivos...), O sangue non mancha (xenitalidade, desexo, hixiene...) para rematar con Bárbaras. Todos e cada un dos textos busca a reflexión e a ruptura de prexuízos, o desenmascaramento das mentiras grandes e pequenas para ir atopando camiños máis conscientes. Xogando coas cores, as preguntas ao lectorado e as otas explicativas, Bárbaras vai resultar un texto necesario para o traballo con adolescente e adultas.

martes, 1 de novembro de 2022

Unha obra sobre a perda da lingua e unha novela xuvenil na colección Fóra de Xogo

Sangue no dron é unha novela xuvenil escrita por Ignacio Vidal Portabales e publicada por Xerais. Unha distopía, situada no noso mundo (esa Cidade das Campás que non deixa de ser unha Compostela descoñecida) e protagonizada por un mozo que deseña e manexa drons, que loita nun xogo inmundo con outros dous, que está namorado dunha moza e só acepta o xogo por salvala pero... a Ditadura Privilexiada Bélica non perdoa, non comprende, non está disposta a dar nin media oportunidade. Ela aproveita todo, incluso aos disidentes, como toda boa ditadura. 

O país da choiva, publicado por Antela editorial, está escrito por Miguel Anxo Alonso Diz e ilustrado por Xosé Tomás. Preséntase así: "Esta novela infantil/xuvenil ilustrada, fala da importancia do idioma, de usalo e conservalo, e de como a nosa lingua é parte da nosa herdanza cultural como galegos. De xeito delicado e con sensibilidade aborda a problemática da perda de falantes na nosa lingua." 

Un prólogo de Fran Alonso serve de pórtico á obra  apunta ideas como esta: "Ás veces dá a impresión que hai pobos que perden a memoria. Pode un pobo perder a memoria? Se esquece o seu pasado, pode. Se esquece cal é a súa cultura, pode. Hai pobos que perden o contacto coa historia. Que perden a súa lingua. E chega un momento que non saben o que son. Por que? Porque non saben o que foron." Cando un pobo perde a memoria, igual que unha avoa, acabas por non saber quen es, deixas de ser ti; di Fran. E tamén, afirma que a lingua forma parte da nosa memoria porque é unha boa parte do que fomos, do que somos e di que seremos.

Miguel Anxo cóntanos unha historia, a do pobo que mentres dorme nunha noite de chuvia perde a súa lingua, só aqueles que non durmiron a lembran, só eles cos súas bágoas son quen de devolver as palabras primixenias e xa non terán medo de pechar os oloos. Mentres tanto as ilustracións traerannos un mundo case submarino no que os peixes nadan as rúas: unha fermosa imaxe.

Conta con material didáctico sobre o libro, no seguinte enlace.

domingo, 30 de outubro de 2022

Libro silente

Verme de Fernández & González é un libro sen texto. Deses nos que les as imaxes e lle vas poñendo palabras, as palabras da túa lingua.

En verbas de Kalandraka (a editora), trátase dun "libro interactivo en formato acordeón que nos presenta un novidoso dispositivo mecánico dirixido por uns divertidos operarios, con el é posible viaxar ao centro da Terra. ¡Mira con atención e descobre todas as aventuras posibles"

Despois de Balea, aparece este outro artefacto. Un aparato perforador habitacional de grandes dimensións vén sendo a mellor maneira de viaxar ao centro da Terra. Imos vendo, por unha cara o interior do aparato e pola outra o exterior. Unhas chiscadelas fan que podamos observar as tumbas de Rosalía, Fridha e outros/as. Aparece baixo este nome en galego, castelán, euskera e catalán.

mércores, 26 de outubro de 2022

De Ánxel Fole a Xosé Tomás

Contos de seu de Xosé Tomás publicado pola Asociación Socio-Pedagóxica Galega é unha homenaxe e Fole, ao seu mundo, á súa maneira de contar. Un libro composto por dez contos e un epílogo ou varios cómics. O seu autor explica que "non é un libro sobre Ánxel Fole, nin unha versión en banda deseñada dos seus contos. Trátase, pola contra, dunha obra resultante dun pouso que queda tras a súa lectura. Son historias que beben do seu ambiente, do seu cheiro, da súa retranca e do seu misterio. (...) Falan de personaxes que resolven dende a idiosincrasia propia, que non miran a realidade dunha maneira plana, senón sempre de maneira poliédrica. Personaxes que responden á dureza da vida con humor, coa aceptación intelixente do inevitable, cunha atitude de supervivencia, no fondo, e de creatividade e enxeño. Falan tamén de ambientes, de costumes, de lugares, de maneiras de relacionarse, e duns tempos vitais moi diferentes das présas actuais. Un tempo de pouso, que permite feccionarse á lectura mentres as vacas pacen, solucionar un problema na espesura da noite, ou maquinar crimes dende a serenidade e a paciencia. Ese tempo sen tempo que esculpe o arácter na infancia, que resulta tan necesario para labrar persoas donas de si."

Ninguén o pode explicar mellor. Só hai que lelo, entrar en cada unha das historias e gozar deste privilexio de ter bos contadores en diferentes códigos pero cos pés na propia terra, alí onde é posible medrar. 

domingo, 23 de outubro de 2022

DÍA DA BIBLIOTECA, 24 de outubro

 

Sempre se celebra o Día da Biblioteca, sempre. Tal vez porque se precisa seguir facendo fincapé nese espazo común e solidario, espazo de cultura e aprendizaxe, espazo para todos e todas.

Dalgún sitio recollo que se celebra dende 1997, da man da Asociación Amigos del Libro Infantil y Juvenil e do Ministerio de Cultura que apoiou a celebración. Así o presentan: "A edición deste ano, baixo o lema “BiblioTEcuida”, céntrase en destacar o papel das bibliotecas de diferente tipoloxía como espazos libres e abertos que, a través dos seus diversos servizos e recursos, preocúpanse por atender as necesidades dos seus usuarios. As bibliotecas están abertas a toda a cidadanía e son un piar fundamental ao servizo das comunidades ás que pertencen." A biblioteca cóidache, non podía ser doutra maneira, ese faro e refuxio, esa casa de saúde...

Dende bibliotecas escolares galegas dise: 

"As bibliotecas escolares galegas amosáronse, e continúan facéndoo, como unha ferramenta ao servizo da comunidade educativa ofrecendo recursos, información e apoio. Cómpre reivindicalo e celebrar que son xanelas para ler, espazos onde aprender e lugares para descubrir. 

A biblioteca escolar, esa biblioteca pola que pasan todas as nenas e todos os nenos do país, a primeira biblioteca que lles aprende, tamén, a usar outras, que os pon en contacto con eses outros espazos do coñecemento e do lecer, eses lugares nos que pasan moitas cousas, que son as bibliotecas públicas, eses lugares que están sempre ao noso carón: as BIBLIOTECAS.  " Moi certo!

Normalmente, as bibliotecas escolares asumen todos os días do mes como Mes da biblioteca, porque as festas hai que alongalas e van durando dende que se pon en marcha e se abren as portas ata reatar co Samaín, o Magosto, os Defuntos e os Santos.  

E para máis celebración, este ano, temos cartel galego, de  Xulia Vicente, a moza que realizou para o Consello da XCultura Galega o cómic de Elisa e Marcela para conmemorar o Día do Orgullo LGTBI+ 2020