Vai de lobos

Un ovo de lobo de Txabi Arnal, traducido por Iolanda Mato e publicado por Triqueta Verde. 

Imaxinamos un lobo que quere facer un niño, poñer un ovo e criar unha criatura. Si, xa vimos que  coloca unhas ás de aguia e mascato que coloca nas patas de diante e no rabo. Tenta poñer un ovo... non é quen de facelo. Sofre algún que outro engano porque cando unha nube solta pedrazo no niño el ponse a incubalos ata que se lle desfán. Desespera: non pode facer o que fai o paxaro máis pequeno do bosque. Mentres os paxaros tentan animalo, o cuco fai das súas e coloca un ovo no niño do logo. Xa sabedes a maneira como segue a historia, tan pronto racha a casca do ovo o lobo empéñase en ensinarlle a voarm unha e outra vez, ata que o consegue. "Voa, cuquiño, voa" dille o lobo emocionado e orgulloso. Unha historia optimista e de autonomía, de amores que nos axudan a voar e chea de referencias actuais.

Feroz o lobo de Margarita del Mazo con ilustracións de Leire Salaberria, traducido do castelán por Marisa Núñez e publicado por OQO

Unha volta ao conto. Neste caso, o lobo vai buscando a Carapuchiña, todos o miran mal, todo o undo lle ve malas intencións, pero el, o único que quere é felicitala. Tamén atopamos a mestura con outros contos nos que o lobo actúa, como o dos tres porquiños.

Cantas bruxas...

Cada día aparecen series de bruxas, unhas detrás das outras, na maior parte traducidas, como se a rapazada boa lectora no primeiro tramo de idade (prelectoras e primeiras lectoras), pero sobre todo, no segundo tramo, de lecturas autónomas, non gustase ler doutros temas... como se fose necesario Harry Potter nunha e outra versión feminina. 

Unha destas é Cleo Duflón: outra bruxa novata de Pilar Serrano con ilustracións de Ignacio Hernández, publicada por Minicumio,  que se presenta así: "Cleo é unha nena como todas, quere ir ao cole, xogar e pasar desapercibida. Pero a súa nai dille que ela é unha bruxa, unha bruxa moi especial. Deseguido terá que descubrir cales son os seus dons nunha escola de maxia un tanto particular. Polo camiño atoparase con amigas, conflitos e misterios que con enxeño, intelixencia, empatía e bastante humor terá que resolver. Ás veces dubidará, porque dubidar é bo, pero no seu afán pola verdade e a xustiza levaran a Cleo, a nosa nova bruxa novata, a acadar a solución ao redor dun conflito entre Duflós e Conxuro, as dúas mascotas máis relevantes na súa escola, con un pasado un tanto conflitivo."

Cómic con estética manga, en galego

 

Anémona de Río vainos dotando de publicacións ao redor desta estética. 

Fíxoo con A proba de auga e na serie Tam (esa moza feliz á que a opresión dos canons de beleza lle xoga malas pasadas). Na primeira das entregas aparecen todas as súas dúbidas ante o convite a unha festa de antigos alumnos. Nesta segunda, Tam 2, preséntase na vida diaria, na relación coa súa nai, coa amiga Amanda e co rapaz que lle gusta, Kevin. Polo medio unha camada de gatos abandonados aos que lles busca fogar e a diversidade sexual entrando de maneira natural. Todo está no bo camiño!

Ambas, Tam e Tam 2 na editorial Retranca

De bruxas traducidas

Malvarina. Quero ser bruxa de Susana Isern con ilustracións de Laura Proietti publicado e traducido por Triqueta Verde.

Así a presentan: "Unha valente nena de nove anos desexosa de converterse en bruxa. Ela decide tomar o control do seu destino e visita ás tres bruxas que gobernan a súa cidade, temidas polos seus terroríficos feitizos. Dispostas a atopar unha herdeira, adestran a MALVARINA para que se converta nunha delas. Pocións máxicas, caldeiros fumarentos, vasoiras voadoras e feitizos enfermizos…" Con ese estética tan chea de estímulos na que tanto no texto como a ilustracións se xoga con introducir novas un e outro incentivos en forma de caracteres de diferente tipoloxía, negriñas e diferentes tamaños de letra e presentacións, acicates que van levando ao lectorado nunha carreira sen par ata quedar sen alento; seguramente é necesario fronte ás pantallas, só agardamos que como do cómic pasaron a outros xéneros deste formato podan trasladarse a outros máis tranquilos e serenos. A historia está ben pois a rapaza quere ser bruxa pero en vez dunha bruxa mala converterase nunha mala bruxa que desfai o meigallo e trae de novo o neno que as bruxas converteran en ogro... con el poderá xogar!

Máis tradicional é A bruxa Selana de Alba de Evan e Xabier Domínguez ilustrado por Laura Cortés. Tranquila vai andando a historia e, aínda que as ilustracións se prodigan traen ese ritmo da camiño para facera pé. A pequena bruxa (que o é) ten que facer os exames, non os do cole que os leva moi ben senón os da bruxería, e no medio deles entra un dos compañeiros da escola co que non se leva ben e que acaba convertido en gran babosa por unha confusión: Ela traerao de volta ao seu ser e as cousas volven ao seu estar. Ela é unha bruxiña boa sen necesidade de reivindicarse, capaz de entenderse coa Santa Compaña e con quen se lle poña diante. 

Dous modelos de bruxa, porque ten que haber de todo e... non é malo. O bo é poder escoller.  

De Frankenstein e sorrisos

Operación Frankenstein de Fermín Solís publicado por El Patito editorial. Boris, Vitor e Elsa son irmáns e deciden crear un Frankenstein cos restos de obxectos que atopan no lixo e outras que buscan, por exemplo, a cabeza vai ser unha das que utiliza súa tía para mostrar as perrucas ou unha perna ortopédica dun familiar. Unha vez que o teñen, conéctano á electricidade e aínda que semella que non funciona, o que os leva a abandonalo, ao cabo dun tempo poden velo no escaparate dunha galería de arte dando golpes de kárate. "Está vivo", berran os cativos. Dun Frankenstein a outro, dunha historia clásica a un xogo infantil... Diversión garantida.

O poder máxico do sorriso de Thalía Troitiño González ilustrado por Luz Beloso e publicado por Galaxia.

Mara dálle voltas ao seu selo de identidade, o seu sorriso. Así descobre que os ten de moitos tipos, un para cada ocasión (coma os traxes). Ten sorriso de ledicia, de tristeza, vergonzoso, coqueto, falso, de medo, de amor... E remata cun "Debuxa aquí os teus sorrisos"

Porque sempre hai algo no que fixarse, algo que investigar (tamén sobre unha mesma), algo do que sentirnos contentas...

Premio Raíña Lupa de Literatura Infantil e Xuvenil

 

Que me pare o corazón se te esquezo de Andrea Maceiras resultou ganadora do premio Raíña Lupa de Literatura Infantil e Xuvenil.

Este é o resumo na súa páxina: "Blue Shiva é a deusa das redes sociais. Na súa popular canle aparecen os retos virais máis arriscados. Pero tamén é unha deusa fráxil. A noite en que decide camiñar polo bordo dun edificio de dez andares, só desexa que a chuvia deteña a súa ousadía. Porén, Nordestal é unha cidade ventosa, e Blue Shiva precipítase ao seu propio abismo. Axiña as redes sociais difunden a nova da súa morte.

Do outro lado da pantalla, Ada, que non pode crer que Blue Shiva xa non exista, pídelle axuda á súa irmá xemelga, Lúa, e convértea en cómplice involuntaria. Pola súa banda, Gabriel regresa a Nordestal guiado polos latexos do seu corazón.

Narrada a dúas voces, Que me pare o corazón se te esquezo é unha historia sobre ese mar que nos axita por dentro e sobre aquel que se abre alén das nosas pantallas, tinguido pola peor sombra e, ao tempo, capaz da maior luz."

Entre as curiosidades que cita a autora...  Nace da necesidade de procurar quen somos e do desexo de quen queremos ser pero, sobre todo, de como nos esforzamos por amosarnos ante os demais. E do arriscado de fiarse das aparencias. Nela están presentes as luces e sombras das redes sociais, todas as verdades e mentiras que van compoñendo as stories, os vídeos e as fotografías destinados a lograr unha perfección imposible. A creación dos nomes dalgúns dos personaxes principais é algo moi significativo, porque non se trata dos nomes de pía, senón daqueles outros cos que eles e elas se identifican de verdade: os nomes que os definen nas redes, xogando coa construción das súas identidades, co que finxen ser e co que realmente agochan. Así, Ada pasa a ser Fada Escura nas redes, evidenciando a negrura que tingue o seu mundo interno. Esta noite perpetua só pode ser alumeada pola súa irmá xemelga, Lúa, que no universo virtual se transforma simbolicamente en Plenilunio: o momento de maior resplandor: o da lúa chea. Pola súa parte, Gabriel, adopta o nome de Dante en redes, en homenaxe ao poeta italiano Dante Alighieri. A obra máis famosa deste escritor, a Divina Comedia, relata a baixada aos círculos do inferno do seu protagonista e coincide co nome da canle de Gabriel, reflectindo a súa experiencia. Existe na miña realidade unha cidade tan parecida a Nordestal que se diría que son a mesma.

Unha boa historia de Andrea Maceiras, na que unha vez máis se detén na problemática xuvenil, as redes sociais, a popularidade, os retos... e de fondo o permanente: a amizade, as circunstancias de cada vida e as dificultades para superalas, o mundo da escuridade introducíndose no real como unha peste de fume que o envolve, a masa funcionando como un grupo descabezado, os deuses e as deusas presentes a través dos tempos a modo de mitoloxías que xogan co subconsciente, a etapa convulsa da adolescencia... 

O Arranxacontos e Sidi, unha viaxe cara á vida

Dous contos ben distintos. Ambos en pequeno formato, agora que semella que canto máis grande mellor...O primeiro deles está publicado en Malian que semella unha editorial da casa, onde publican autora e ilustradora. Unha historia xunta historias, algo tamén moi de moda. O Arranxacontos é un mago que fai iso, mantén as historias tradicionais de tal forma que podan seguir contándose, atende as a chamada da Bruxa Malvada de Brancaneves porque non lle quedan mazás ou a Riciños de Ouro porque esnaquizou a cadeira dos Tres Osos... pero un bo día chegan á porta uns personaxes que non queren seguir facendo o rol que lles está asinado, el métese nos seus relatos e ve se realmente ha motivo de queixa ou non, e resolve o problema. Cando remata a historia, aparece o apartado "Xoga, crea e divírtete" de forma que se lle propoñen actividades á rapazada ao redor do libro, uns pasatempos. As autoras: Paula Merlán e a ilustrador Blanca Millán achegan esa dose de alegría nos historia que ben remata e nas imaxes amables e co selo que caracteriza a súa obra.

O segundo é de Lino Braxe (o polifacético autor e home de teatro que nos deixou hai un tempiño) e as ilustracións de María Braxe. Está publicado por Hércules edicións e conta a historia dun neno africano que ten que vir a Europa para operarse dunhas doenzas. O relato e as cartas que a  voz narradora lle envía remítennos a Terra de Homes, unha ONG que se encarga de facilitar a viaxe e estancia desa rapazada entre nós.   

Un libro de entretemento e outro de reflexión, de traballo a favor de facer visible un problema e a posible vía de solución. Moi distintos na forma e no fondo.

O libro da toupiciencia

 

O libro da toupiciencia de Celtia Figueiras e José Breijo está publicado por Guindastre. A toupa ten un axudante humano, xuntos vannos explicando en que consiste o método científico e aconsellando as recomendacións a ter en conta nos laboratorios e informando dos perigos que alí se poden atopar mediante sinais. A continuación preséntanse unha serie de experimentos ao redor da presión atmosférica, reaccións químicas, polímero superabsorbente, refracción da luz e desafíos á gravidade. Remata co apartado "Pensando ciencia" recollendo citas de científicos e científicas galegas.

Un libro moi visual que quere achegarnos a ciencia e divertirnos facendo experimentos que poden relacionarse coa maxia. 

Así se presenta:  "A toupiña e o seu axudante Protonio buscan persoal científico para o futuro e andan a exploralo todo para atopalo, facendo divertidos e dinámicos experimentos que utilizan o método científico, promoven a curiosidade e amosan o importante que é facérmonos preguntas para aprender e avanzar."

Un espectáculo e unha canción...

Historias de heroínas

Max e os superheroes de Rocío Bonilla e Oriol Malet, traducido por Elvira Ribeiro e publicado por Algar. Dous tipos de debuxos: os do conto (suaves) e os dos superheroes (moi de banda deseñada e agresivos. Unha historia: a Max encántanlle os superheroes, e o que máis Mega Power, unha muller que ten todos os poderes e o fai todo mellor ca ninguén... ao final descubrimos quen é este superheroína e cando lle gusta máis é cando pon o disfrace de nai e lle dá o beixo de boas noites. Porque non hai que ir demasiado lonxe para atopar grandes heroes, está máis preto do que pensabamos... Un libro que ten o premio Kirico.

Asali e a lenda dos baobabs de Paula Merlán e Nívola Uyá. Publicado por Triqueta Verde.

O avó cóntalle a lenda da razón pola que os baobabs medran do revés e a nena conseguirá reverter o futuro. Moitas cores, un debuxo barroco e quente. 

De adiviñanzas

Adiviñacedario de José Carlos Romaín e Cecilia Moreno, traducido Iolanda Mato e publicado por Triqueta Verde.

Un libro cadrado, de pastas duras, grande... As cores pastel e planas. Moitas onomatopeas.

Así se presenta:"José Carlos Román convídanos a descubrir un obxecto escondido en cada letra do libro. Pero Adiviñacedario non é só un libro de adiviñas, nin tampouco é un xogo, senón ambas as cousas á vez. É un libro-xogo onde os máis pequenos terán a oportunidade de ampliar o seu vocabulario e coñecer todas as letras do abecedario, mentres se divirten buscando os obxectos escondidos nas divertidas e coloridas ilustracións deseñadas pola ilustradora Cecilia Moreno…"

A de abella, b de balón, c de camión, d de dado, e de espello, f de faro, g de gato...

Ao final un solucionario.

Novidades

 Imos vendo...

Portugal de Carlos Meixide. A continuidade da serie protagonizada polos cinco amigos (Anabel, Roi, Suso, Fátima e mais a Rula), que neste caso e despois do pasamento do avó de Roi viaxan ao país veciño para enfrontarse a novas aventuras. Sempre lembro aqueles primeiros de título monosílabo (Ons e Cans) para continuar con máis sílabas e topónimos (Guitiriz e Arousa), desembocando, neste caso, no nome dun país (Portugal)

Amiga lúa, amigo mar de Claudia Castro e Luz Beloso, publicado por Galaxia. Poemas tecidos a partir doutros versos de escritoras estranxeiras (maioritariaente) que, segundo a presentación editorial "nos fan vogar por augas salgadas ao abeiro do luar".

O país dos raposos de Andrián Noia, 2º premio da Xuventude crea 2021 na categoría "Novela curta". Unha distopía, unha historia que xa comeza co máximo de violencia e á que lle debería ter dado un tempo para repousala e mellorala  tanto no continente como no contido. Porque podía ter dado algo moi especial... A présa mátanos. Así se presenta: "Nun país calquera, a vida cotiá vese alterada pola sublevación dun grupo terrorista que quere impoñer un réxime violento. Dous irmáns, membros da alta Administración do extinto Estado democrático, son obrigados a colaborar na nova causa. Con todo, a sociedade en vías de construción nace da vontade persoal dun individuo, aflixido polos seus traumas máis profundos. Amor, violencia, hipocrisía e distopía son os temas que se mergullan nesta historia inverosímil, pero factible. Así e todo, ninguén coñece, a ciencia certa, cal é o seu porvir"

Falamos dunha colección

Continuamos falando dunha colección: Meiga Moira de Baía. O seguinte que queríamos comentar é a presenza de autores e autoras (especialmente autoras) no seu catálogo.

Chama a atención algo que é normal en todas as colección e editoriais, pois xa é común falar de "esta é a miña editora" ou é "unha autora da casa". E así atopamos autoras con varias obras como Conchi Regueiro (algunha delas finalista do premio -Un marciano neste mundo e outros libres como O tesouro das ánimas, A herdanza do marqués, A cerna do segredo ), María Solar (cunha intervención na que xungue libro de ficción e coñecemento en O tempo do revés e Boa sorte), Andrea Maceiras (con dous premios e unha publicación a maiores), Ánxela Gracián con dous premios (ex aequo o primeiro, As voces da auga con Pere Tobaruela e o segundo pleno: Donas de nós), Pere Tobaruela (co premio ex aequo Auga e lume e o libro Catro pedras vellas), Natalia Carou (A Cova da Moura, O alento nas costas), Xabier A. Barreiro Liz (A cova dos mouros, A pantasma telefónica)... 

Certamente, case poderiamos falar de que hai unha temática e maneira de facer na que coinciden varios, pero penso que o mellor son as sorpresas. A última entrega, de María Antonia Quesada, é a primeira incursión desta escritora en galego e semella que buscou a colección que mellor lle ía á historia (mosteiro de Caaveiro, liberais perseguidos por Fernando VII, unha casa en Redes...) pero semella un pouco apertada a letra, como se tivesen que diminuír a tipografía polo tamaño da obra.