A recén estreada premio Merlín,conta con moitos libros de literatura infantil; citamos un par deles.
A cazadora de estrelas. María Canosa, finalista do premio Merlín 2015 e 2016. Publicado por Xerais a colección Merlín.
Un narrador omnisciente conta a
historia de Megumi, a cazadora de estrelas.
Na noite, a cazadora sae montando no seu cabalo Terrón, levando as súas frechas (sempre cunha pluma lila), escollen a estrela e disparan de tal maneira que non a feren de morte senón que o fan nun
lado e así, feridas caen e o cabalo axuda a buscalas no chan; recóllena e lévana
ao seu cuarto, onde ao soltala situase no teito alí só pode ter un número máximo de 27 así que hai que ir cambiándoas e levando as outras ao
Observatorio. Todo vai ven ata e un día, alguén que a odia lle tend unha trampa... e daquela a cazadora de estrelas ha de demostrar a súa escola de valores, o poder da amizade e a capacidade para continuar partindo de cero.
María crea un mundo propio, de nenos e nenas
cazadores de estrelas, a secas, con elementos do mundo real que se introducen:
envexas, aproveitados que explotan as estrelas quitándolles o seu po
a base de lastimalas e case matalas...
Un final feliz, en estilo Roald Dahl.
As ilustracións, sempre interesantes de Dani Padrón.
Del son tamén as lustracións de O que nunca che contaron, no que María escribe a dúas mans con Kike Gómez, unha serie de relatos plenos de orixinalidade quen van desde "O mecánico de estrelas" (Que pasa se buscas un traballo e non che importa que teña horario nocturno? Que farías se tiveras a posibilidade de escribir no ceo? Que mensaxe enviarías? ata "O transformador de froias" (Un mago que crea froitas con mil posibilidades, coma as dos contos marabillosos), pasando por "O debuxante de horizontes" (Se tiveras nas alas toda as cores, que farías?), "O vendedor de ideas" (Ferguson, o home das
ideas, non vía o que había senón o que podía haber e con toda esa
creatividade ía inventando dende o lume ata a roda ... nun percorrido
pola historia do home, pero o mellor do seu comercio era o que podía cobrar
por cada idea que era, por exemplo, a pluma dunha á de pato), "A doadora de bolboretas" (Uns seres que apenas duran unhas semanas, igual poden sobrevivir facendo cóxegas) "A repartidora de onomatopeas" (Escoita, os sons están aí, e se o fas con atención poderás escoitar ata o ruído da Terra ao xirar). Como se partira dun binomio fantástico, as ideas van medrando con dose de creatividade e imaxinación. Imaxinación por milleiros. E bo facer nas imaxes, moi bo facer.