Unha serie: Susana Pillabana de Jaap Robben e Benjamín Leroy, traducida por Antón Vialle e María Alonso Seisdedos, publicada por Embora.
Susana conta iso que moitas veces se oculta Susana Pillabana e o dedo fedento. Ela sempre anda co amigo can, neste caso o avó que a ten que coidar quedou durmido e ela ten que coidar do can, así que se botan a xogar a "adiviña a que cheira", cos ollos tapados ela debe descobrir os olores que lle trae o can, acerta pero cando lle toca a ela achégalle o dedo fedorento que el non adiviña a pesar das pistas que lle dá... meteuno no embigo, agora farano cos olores e o can tolea de pensalo. Un ritmo moi pensado, unha rima de vez en cando, unhas verbas destacadas en cor e unhas ilustracións marabillosas que pasan de plano a plano, de moito blanco no fondo a outras cheas de detalles que nos levan a lectura de imaxe e ompletar o relato, porque hai tantas historias aí detrás que poderemos ir descubríndoas... tamén.
O outro é Susana Pillabana e a tesoira. A quen non se lle ocurriu, de pequena, xogar coa tesoira e ir cortándoo absolutamente todo, dende o pelo ata as cortinas, cables, e ata patas de cadeira ou marco do cadro polo que cae o mar, seto e flores do xardín, pantalón do veciño, plumas do paxaro, pelo dos cans.... sae á rúa e alá vai a roupa dos viandanes, o peso de cebra, as bolsas da compra, os coches e semáforos... tanta imaxinación, tan... sen límites que non podemos perder estes libros. Os textos con todo o que precisan e as imaxes acompañando con toda a calidade. A estas alturas xa non temos que falar das gardas, xa todos as utilizan para acompañar e continuar a historia, iso adiantamos! Moi recomendables.
Ningún comentario:
Publicar un comentario