De cando os animais tamén eran xente, un magnífico título de Manuel Lourenzo González. Volve este autor que ten ofrecido tan bos libros á nosa literatura, volve contando tal como se facía noutros tempos. Comeza o libro con tan bo pé que nos engaiola, situándonos outros tempos que semellan medievais pero poden ser atemporais porque unha muller sabia pode converter os homes en animais e pode resolver un problema social de moito calado con esta meiga no seu laboratorio, botando un cabo ás persoas que non queren ser sometidas por unha ditadura afagadora.
Ilustracións de Iago Torres Paris e publicado por Boadicea nun formato pequeno dentro da colección A carrilana dos soños. Felicitamosao autor e tamén á editorial por un texto que non semella actual pero que moito nos pode dicir porque non sempre os burros se mostran coa súa verdadeira faciana, porque o mal hai que enfrontalo da maneira de sexa, poque a bondade debería ter premio sempre e porque nos encanta recuperar as historias dun nobre cun filla y un servidor leal con tres fillos, nobre e vasalo con dignidade fronte a un mundo que a esqueceu, mulleres boas fronte a malignas (como houbo sempre) e mundos que é posible cambiar.
Esta é a boa fantasía! Igual non é necesario seguir facendo experimentos con gasosa e buscar esas bocas da literatura das fala Rivas, porque non só se trata desaber escribir (que, a estas alturas, hai moito quen o faga) senón de que o contido acompañe ao continente.
