Moi solto, moi áxil, coa dicción acorde ao poema... unha lectura que dá gusto e aproveita.
O tema moi querido e traballado polo poeta.
O libro recollendo poemas moi curtos e xogando coa colocación dos versos, mantendo a rima, inventando palabras como sorrimar (sorrir o mar), homenaxeando a varios poetas (Alberti, Kruz Igerabide, Juan Ramón Jiménez) sempre co mar ao fondo e acollendo algún haiku para rematar...
Moi boas as ilustracións de Xan López Domínguez, no seu estilo pero moi traballadas e introducindo un elemento nostálxico (doutros tempos) no mobiliario, na roupas da rapazada, uniformes, elementos... máis surrealista con animais personificados sen que, neste caso, foran necesarios: galo mariñeiro, ondas semellantes a grupo humano, gavotas con funil na cabeza, sereas con dúas colas a modo de pernas,... as tonalidades tamén gardan unha ambientación antiga en amarelos, azuis, grises, marróns...
Un libro para disfrutar, ao completo!
