Que se celebramos a literatura dos que levan 10 anos mortos.
Que se o Día das Letras non debería ser festivo.
Que... que se pode agardar dunha literatura que só se acorda dos seus cando xa non poden intervir.
Que... dar vacacións para que vaian falar galego a outros sitio.
Bla, bla, bla, bla...
O caso é que este ano tivemos sorte.
Que Manuel María é un gran acerto. Foino vivo e segue a selo a través da súa literatura, dos seus libros, das músicas que derivaron da súa poesía... Que está máis vivo que nunca, e que tentaremos que o continúe a estar nos días que faltan deste ano e dos que han de vir.
Porque as Letras non son unha vacina de maneira que unha vez pasadas quedas inoculado para as lecturas dese autor. Que non ten razón para ser así... eu sinto que se segue a ler a Lois Pereiro e Nimbos pasou a formar parte das bibliotecas ás que volver.
Polo tanto, a seguir lendo ao Manuel e a seguir gozando co que el nos legou para tod@s, porque soubo estar sempre onde tiña que estar (cant@s o dixeron) e escribir todo canto sintei que tiña que escribir... porque era tan grande o oco que encher que non daba feito.
Ningún comentario:
Publicar un comentario