Deixounos Agustín.
Na entrega dos premios Xerais soubemos que non andaba ben, pero a esperanza é unha bolboreta que revolotea arredor da luz. Aquela tarde aplaudimos a súa vida, unha existencia plena de obras e reflexións, porque era mestre.
Deixounos a súas obras, os libros de ficción, os libros de pensar: as análises sobre a lectura, os libros, a lingua...
Deixounos as palabras recollidas en diferentes soportes para que continuemos véndoo, léndoo, pensando na tarefa que temos por diante.
Agora toca seguir traballando (normalizando a lingua, dignificando o país) para facer que non fora inútil o esforzo.
Lingua e Terra, Irmán!
Ningún comentario:
Publicar un comentario