Unha cor propia de Leo Lionni,traducido por Xosé Manuel González e publicado por Kalandraka na colección Tras os montes. Con aguadas sobre fondo branco vaise presentando a historia. Fálase dos animais e as as súas cores, porque cada un deles ten unha cor propia, menos os camaleóns que a mudan segundo onde estean... aí comeza a historia deste animal que busca ter a súa cor (coma todos). Colócase sobre unha folla e é verde, pero a folla seca e queda amarela e vermella, incluso negra nas noites, e con ela o camaleón, pero un bo día descobre que pode xuntarse con outro camaleón e así veranse semellantes e felices.
Chuvisca de Fernando Pérez Hernando, traducido por Manuela Rodríguez e publicado por Kalandraka. O que conta:
Pola tarde, mamá paxaro regresa á árbore onde vive cos catro fillos, cada un na súa póla, de arriba abaixo; cada un deles só fala coa vogal do seu nome (Rut coa u, Lilí coa i, Thor coa o, René coa e). Cando empeza a chover van baixando e xuntándose, falando desa maneira tan especial que se fará comprensible de todo cando se xuntan coa nai que engade a máis común das vogais: a "a". Un libro tenro, que xoga coas imaxes e as palabras, coa chuvia, coa árbore a as súas alturas, coas letras... e permitirá que as crianzas practiquen a fala con só unha vogal e as demais adiviñen, ou permitirá facer o xogo da nai e os paxariños para que os demais adiviñen cal é a frase que se vai dicindo. O dito: un libro para gozar e abrirse ao xogo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario