Para todas as criaturas que adoran os dinosaurios e as vellas eras

Catro plumas de dinosauro de Rosa Aneiros tráenos a lembranza do Triásico e o Cretáceo, pasando polo Xurásico... aqueles tempos nos que os dinosauros poboaron a Terra.

Que terán eles, os dinosauros, para exercer tanta atracción sobre as crianzas? Igual é o medo, un medo controlado; igual a beleza deses estraños animais, o seu tamaño, saber que non podemos atopalos... o que nos fai sentirnos fascinados por ese mundo tan salvaxe e afastado. 

Rosa Aneiros, monta unha novela na que eles son os absolutos protagonistas. Semella que é unha historia compartida con Roque e Mariña, ao longo do tempo de confinamento; semella que foron quen de traelos ata a casa e telos como compañía naqueles tempos en común nos que ata deron cun abracadabra que abría portas ou esconxuraba cun vendaval de humor. O bo facer da autora, ese léxico e maneira de contar que trata ás crianzas como un lectorado intelixente e competente, agasállanos cun novo imaxinario que camiña polas fragas do Eume, polo mosteiro de Caaveiro e por eses túneles que nos levan a outros tempos nos que vos veremos asombrados entre animais que xa non existen. Personaxes como Xoel que sabe o que non se conta de dinosauros, a súa coidadora Mamachelo (que lle mete un espello en vez da lupa na mochila) e a nai desta:  Monegunda (a muller máis vella e sabia do mundo que lle conta que nas fragas hai unha porta secreta cara ao pasado), a profa que conta unha e outra vez as vinte e unha criaturas), o compañeiro Carlos que comeza coma un acosador e remata de amigo, Matilde (a amazona de quezalcoatlus que os irá rescatar cando cae na conta de que non están) ou Diana (a amante do mundo exipcio á que entre todos e todas van liberar de malos tratos). Aí está o mundo, próximo e alleo, a rapazada que vai cambiando o significado do frikismo e se vai mostrando cada un dende os seus intereses e maneiras de ser. Aí os están, nunha viaxe polo tempo dos dinosauros, mentres medran e camiñan polas fragas de sempre.  

Un libro para todos os amantes das vellas eras e animais extinguidos.   

As imaxes son de Xulia Pisón a quen coñecemos polas bandas deseñadas relacionadas con ciencias: Microalgas. O mundo oculto e Microalgas. O mar de Ardora. A edición é de Xerais na colección Merlín.