Un libro co Premio Carlos Mosteiro de Literatura Infantil 2019

 

O enigma do baúl pechado de Xosé Antonio Neira Cruz acadou o premio Carlos Mosteiro de Literatura Infantil 2019. No 2020 este premio quedou deserto ao non terse presentado ningunha obra coa calidade suficiente.

Da presentación editorial: "Entre o lixo dun vertedoiro, Max atopa un enigmático baúl pechado. Sen saber que hai no seu interior, está seguro de que garda algo que desexa coñecer. Pero conseguir iso é moi difícil. Non hai forma de abrir o baúl. Ademais, o misterioso obxecto pasou a formar parte das posesión da tenda do malvado señor Lin. Así e todo, vai suceder algo extraordinario. Algo que serve para que Max e os seus amigos entendan a importancia das palabras e da verdadeira amizade." Partindo da inmigración, da pobreza que obriga a ir remexer entre o lixo para atopar algo co que completar a economía familiar, a lembranza daquelas persoas que deixaron lonxe (a avoa coa que Max se comunica a través dos sonos), o encontro coa maldade representada no dono do bazar e na panda de acosadores (Xan o Badulaque e Lucas Gargalladas), a solidariedade dos do Consello de Debaixo da Manta, a riqueza da diversidade de todos as culturas das que proveñen (latinoamérica, o mundo árabe e chinés, o africano, os países do Leste de Europa...), a imposibilidade de abrir o baúl ata que se unen toas as voces, todas as linguas. "O que veu despois", ese último capítulo que nos avanza o que pasa cos personaxes anos despois para rematar coa palabras de O baúl voador de Andersen situando a Max "meu dito meu feito, o rapaz viuse polos aires metido no cofre, logo de saír pola cheminea, e subindo ata as nubes, non parou de voar". A imaxinación aparece plasmada nese final do neno, nesa incapacidade para pousar os pés no chan. O que me preocupa é que nese abano de culturas, a de chegada só se ve representada polo grupo de acosadores.

As ilustracións de Luz Beloso achegan esa maneira tan persoal de representar nenos e nenas e modo de bonecos de ollos grandes e coloretes, neste caso xogando moi ben coas tonalidades grises.

LIbros que se converten en series: unha nova entrega da Señorita Bubble

A señorita Buble Baixo cero é a última entrega de Ledicia Costas. As ilustracións son de Andrés Meixide que semella divertirse xogando cos retratos de época de ambos nas lapelas ou coa imaxe de un dos personaxes mirando ao debuxante como se se tratara dunha fotografía.

Na presentación editorial dísenos: "Lady Bubble comeza unha nova vida en Rovaniemi, unha preciosa vila de Laponia. Os problemas non tardan en petarlle na porta. Unha familia de pingüíns necesita da súa axuda con urxencia. Non son os únicos: os elfos da fábrica de xoguetes están vivindo unha situación desesperada. Abrígate ben e prepárate para vivir unha aventura baixo cero, onde Bubble vai ter que enfrontarse a un poderoso inimigo. Papá Noel cruzou ao lado escuro." Unha familia inmensa de pingüíns, un enorme grupo de elfos... de todos se fará cargo Lady Bubble, a todos coidará; nese empeño non estará soa, Vincent -o seu fillo- será de gran axuda porque é o apoio que toda filántropa precisa, alguén tan sensible e solidaria coma ela, que está convencido das súas capacidades para resolver calquera problema, ben o demostrara cando lle construíra un corazón. Un inventora cun parche nun ollo, unha cámara detrás dese apósito coa que ver a través das paredes; onde estea Bubble todo se amaña. Esta vez terá que loitar contra Papá, que deixou de ser Noel para converterse en Cruel, explotando e maltratando aos elfos, trasladando aos pingüíns ao Polo Norte onde non poden vivir... pero todo terá un bo final: se hai que convocar unha folga faise, se hai que alimentar a varios centos de animais tamén ou construír unha pista de patinaxe para que podan vivir, reunir aos responsables de entrega de agasallos (Rato Pérez, os Reis Magos, Mamá Noel) e facerse cargo do reparto... a señorita Bubble pode con iso e máis. E cando a aventura se pecha, aparecen os corvos para anunciar que terán que viaxar a Londres para un novo traballo.

Dá gusto atopar estas historias nas que os malos son castigados, onde os seres son agradecidos e solidarios, onde os rapaces son amables e bondadosos. As historias de sempre, co regusto de amañar o mundo, de poñer en camiño o que deriva.