Libro de artista, libro de artistas

Libro de artista, libro de artistas como todos os que publica Chan da pólvora na colección Udra de poesía para a infancia, como Nós outras de Marica Campo e Menchu Lamas, como Tinta de luz de Pepe e Berta Cáccamo. Neste caso estamos ente María do Cebreiro e Antón Lamazares co libro Quería contarche o que é unha casa. Unha obra que é deseño, fotografía, pintura, obxectos... e o verso sempre de fondo, a poesía tentando contarlle algo á criatura, algo tan fundamental como o que é unha casa, a casa, o fogar... ou é que o bebé / a bebé xa o sabe?

Bebe da natureza, da profundidade da creación, da fonte da vida, de máis alá do que se ve... chega ao corpo da nai, o niño do que foi peixe, os dous xuntos foron todo e máis... tempo despois a súa casa é o seu corpo, o propio, Agora que anda a rentes do chan pode ser moitas cousas, ata un caracol coa casa a costas e  a baba ronsel de prata, unha casa que se move como todo o que a crianza toca. Que pasará nun futuro? a nai xa ten a resposta! O artista plástico xoga coa súa casa, as cores e os obxectos que poden contelas, xoga co seu mundo, o que comparte coa infancia dende sempre. 

Un libro para ler e mirar, par remirar moitas mitas veces, un libro que permanecerá ao longo do tempo.

Un novo álbum de Xerais: Uxía e o mar

Uxía e o mar de Paula Merlán e Terteres está publicado por Xerais. "Uxía tiña un soño grande, moi grande... Xigante! Ver o mar. Unha emocionante viaxe ata o mar; unha valiosa aprendizaxe para a vida."

Uxía sabía moitas cousas do mar: como arrecende, como é, como se escoita... pero quería velo por si mesma. Soña con velo e emprende a viaxe coa mochila ao lombo. Seguirá o camiño preguntando. Atopa unha árbore que lle explica ata onde ve (flores e abellas), cando chega ao campo de flores e pregunta ás abellas que tampouco o viron pero dinlle cara onde voan as gavotas; cando cansa e se bota a durmir nunha cova a osa cóidaa e á mañá seguinte lévaa ao carrelo buscando as gavotas ata que cansa e a ten que deixar ir, segue ás gaivotas e cando desespera e se bota a chorar descobre un olor moi peculiar e unha auga tamén salada. Métese nela e cando sae lembra a todos os que lle axudaron: colle area, enche a catimplora de auga salada e volve para visitar e compartir ese tesouro coa osa, as abellas e a árbore. Uxía estaba compartindo cos demais a felicidade que comezara a repartir cando abrazara á árbore ao despedirse (ninguén lle dera tanto agarimo), cando lle cantara unha canción ás abellas (ninguén lles dera tanta diversión), cando bicara á osa (ninguén lle dera tanto amor). Unha viaxe de ida e volta cun obxectivo que comparte e experiencias, mostras de afecto que reparte. O mar é inmenso pero é máis grande aínda se nesa busca coñeces a outros que che axudan e aos que axudas. Nada se perde máis que o que non se dá!

Fermosas ilustracións nas que o mar e o campo enchen casa, cama e roupas, a pequenez da nena e a grandeza da árbore, o campo de margaridas, o enxamio de abellas, a osa, a bandada de gavotas e o mar case infinito coas ondas e fauna, os pés dentro, a caracola que o leva sempre dentro, o mar que se extende polas gardas, por todo o libro e pola realidade: o desexo tras do que hai que correr!

A nova novela xuvenil dun autor, Pere Tobaruela

A nova novela xuvenil de Pere Tobaruela, sempre é agardada porque el nunca escribe en van. Un autor querido de noso porque chegado de fóra sempre escribe en galego, porque defende a lingua e o país sempre que lle é posible e escribe moi ben. 

Na cerna da selva está publicada en Costa Oeste de Galaxia. 

Preséntase así: "Xiao, un rapaz de dezaseis anos, escribe un traballo sobre xabarís co que gaña un premio convocado polo Zoolóxico de Barcelona: unha estadía de cinco semanas en Ruanda en compaña de Dian Fossey, investigadora famosa polos seus traballos de protección e divulgación dos gorilas de montaña. Unha oportunidade única que permitirá que viva en primeira persoa o encontro entre dúas civilizacións, a moderna Europa fronte á descoñecida África, un mundo primitivo, cheo de segredos ancestrais, lendas e coñecementos máxicos. E neste mundo, na cerna da selva, unhas circunstancias alleas a el levarán a Xiao a descubrir cal é a esencia do medo, como se forxa a maldade e a que cheira a morte, vivencias límite que afrontará con Nzigui, un pigmeo co que forxará unha forte amizade."

Traer á nosa literatura xuvenil a Dian Fossey é un acerto, traela da man de Joseph Conrad e o seu O corazón da tinieblas son palabras maiores e con esas cartas xoga Tobaruela. Polo medio a denuncia do colonialismo europeo, a situación extrema das tribos africanas, as perigosas mafias con todas as redes de poder, o ben fronte ao mal e este vencendo case sempre dende que o mundo é mundo.

Un e sete, que poden ser 70 ou 700 ou 7000 ou 7 millóns

 

Un novo libro de Gianni Rodari que nos chega da man de Kalandraka, na colección Tras os Montes, con ilustracións de Beatrice Alemagna e traducido por Carlos Acevedo.

Un e sete vainos contando que o autor narrador coñeceu unha vez un rapaz que era un e sete a un tempo, porque eses sete "sempre eran o mesmo rapaz de oito anos que xa sabía ler e escribir e andaba en bicicleta sen agarrar o guiador" e aínda que cada un tiña o pelo ou a pel dunha cor e vían as películas en linguas diferentes, "rían na mesma." O autor quere concluír cunha esperanza "Agora  xa creceron todos, e non poderán facerse a guerra, porque os sete son un único home."

Si, o activista de Greenpeace, á pregunta dunha rapaza: como eras quen de ir nunha zodiac e plantarte diante dun barco enorme para paralo? el explicáballes "pensaba que quen levaba o timón nese cargueiro tamén era un home e non ía matarnos" pero si afundiron o Rainbow Warrior e ao membro da tripulación Fernando Pereira con el. A humanidade é así: metade anxos e metade demos, unha parte buscando a luz e a outra a escuridade, pero hai que manter a esperanza, especialmente cando traballamos con crianzas, elas deben confiar nos adultos que coidarán delas e nos iguais que non deberían actuar como depredadores. Niso estamos, en sementar esperanza sen ocultar a verdade.

De avoas e heroínas

A miña avoa, a miña heroína de Sabela Fernández Trelles está ilustrado por Blanca Millán e publicado por Xerais na colección Merlín.

En primeira persoa a nena vai contando como se sente, como lle cambiou o humor nos últimos tempos e como vai superar ese bache.

"Un emotivo relato sobre a ansiedade na infancia e a fortaleza de sentirnos acompañados polos nosos seres queridos." "Laura sempre foi unha nena alegre, forte e valente, pero ultimamente as cousas non lle van demasiado ben: sente que cada vez son máis os días grises e comeza a dubidar de todo, incluso dela mesma. Menos mal que conta coa complicidade da avoa Carmela, con quen vai realizar unha viaxe ao pasado para entender por que se sente así e decatarse de que pertence a unha saga de mulleres loitadoras. Un emotivo relato sobre a ansiedade na infancia e a fortaleza de sentirnos acompañados polos nosos seres queridos."

Nada que dicir... ou si, cómpre non querer poñer tititas cando se racha o equilibrio psíquico das criaturas, igual o que cómpre é traballar as causas por parte de toda a sociedade e cómpre compromiso por parte das autorías para non seguir xogando co tema das emocións que semellan pagadas por entidades financieiras.

Variedade: O libro secreto da Filosofía, Caderno de cores e cancións

O libro secreto da Filosofía de José Carou está ilustrado por Sara Valcárcel e publicado por Galaxia.

Así se presenta: "Atréveste a pensar?  Queres morrer de risa dando unha volta pola antiga Atenas con Sócrates, o home máis feo, sabio e bondadoso da Grecia Clásica? Tes valor para correr aventuras, pasar medo e namorarte  no santuario dos animais salvaxes con Alexandre Magno e Aristóteles?  Deixas que Simone de  Beauvoir che explique por que “inventou” o feminismo…?

Se contestas que si, abre O libro secreto da Filosofía e comeza a ler. Viaxa con Eila e Breixo, os dous rapaces protagonistas, a través do tempo e doutras dimensións e vive aventuras onde coñecerás os filósofos e filósofas máis importantes da historia e poderás achegarte á orixe do coñecemento. "

Unha historia contada pola rapaza na que aparece acompañada polo rapaz, o gato e o can. Viaxes no tempo. Encontro do filósofos e contada en modo fácil. Libro adornado para facelo ameno e atraínte, xogos coas cores e as iconas, as letras e as orlas.

Caderno de cores e cancións de Magín Blanco co ilustracións de Sonia García está publicado por Galaxia na colección Sonárbore. Participación do alumnado de Primaria do CEIP da Carrasqueira e tamén das usuarias de APAMP (Asociación de Familias de Persoas con Parálise Cerebral).  Un código QR lévanos ás cancións. Preséntase como "Un diálogo entre as músicas, os instrumentos, as rimas e as sonoridades. Unha invitación a participar nunha viaxe onde as emocións son as protagonistas."

Unha cata: "A simboloxía das cores": O branco da inocencia. / O negro do misterio. / O amarelo da alegría. / O vermello da paixón. / O azul dos ideais. / O laranxa (vermello + amarelo) do entusiasmo. / O anil (vermello + azul +branco) da sensibilidade. / O violeta (vermello + azul) da creatividade. / O verde ( azul + amarelo) da saudade e a natureza. 

Nas ilustracións altérnanse as que utilizan todas as cores e aquelas outras en branco e negro. Interesantes
pero coa dúbida de se son demasiado semellantes ás de outra ilustradora, ou é ela mesma? 

Memoria histórica nunha novela xuvenil publicada no 2023

A pioneira de Héctor Pena trata o tema da Memoria Histórica, o fútbol e a discriminación da muller, neste ano 2023. Publicada por Xerais en Fóra de xogo, o seu autor é especialista nos dous primeiros temas, escribe sobre deportes en Nós Diario, tamén o fixo noutros xornais, comisariou exposicións (Galiza, un pobo, unha selección) e publicou libros como Os Nosos: futbolistas e adestradores que defenderon as cores do Celta e do Deportivo.

Preséntase así:"De Ester din que é unha "marimacho". Tamén lle chaman "muller hombruna". E só porque lle gusta xogar ao fútbol. Ou, quizais, porque o seu corazón non latexa ao ritmo que dita a sociedade. Talvez é moito pedir para A Coruña de hai cen anos. Loitar contra todo e contra todos para facer realidade os seus soños é a súa razón de ser. Pero a Guerra Civil e a represión do fascismo poden ser un muro demasiado duro que superar. Ou non. Porque a "roja acérrima" que vían as autoridades convértese nunha pioneira e un exemplo para as mulleres de alto risco. Empacadoras, atadoras, pescantinas e proletarias da industria pesqueira que se botaron ás rúas para opoñerse ao novo Réxime do 18 de xullo. Un camiño de sororidade tecido a través dunha rede de protección fronte aos bechos, o frío, a fame e os inimigos da liberdade. E co balón na cabeza, nos pés e nas mans da gardamallas."

A amizade entre dúas mulleres, ser porteira dun equipo de fútbol na Coruña da República, a evolución dun home dende a cortesía e a solidariedade á violencia, a Falanxe e a División Azul, os anos de penuria no cárcere e no exilio interior, a delación... temos todos eles tratados na novela onde a presenza do fútbol é constante. 

Nunca unha obra foi tan oportuna!!!!