Con Casares asistimos á recuperación ou rexurdimento
da literatura infantil e xuvenil galega.
El aparece nos momentos inagurais deste sistema literario.
Gana o Primeiro Premio do Concurso Nacional de Contos
Infantís O Facho no ano 1968 con A galiña
azul. Aí está o seu libro, na primeira convocatoria do premio, cun conto
que ninguén deixou de ler por aqueles anos e que aí continúa dicindo a súa
verdade, dirixindo a súa protesta contra a uniformización, ríndose da opresión
e facendo unha dedicatoria que fala do que hai que falar, cando se dirixe á nai
da rapaza dicíndolle “Que non se esqueza nunca de que é galega” e continúa xa falándolle á nena: “Eu non sei se te
decatas de que es galega, Ana, nin sei siquera se sabes ben que é Galicia ou
como é (...) Mentres non voltas, mándoche estes contos, escritos na túa lingua,
para que ó escoitar estas palabras poida relembrar aquelas outras ditas por
aquela campesiña (...)“.
Escribir para xunguir á Terra. Un conto produto dos
tempos de ditadura, cunha galiña azul que campa polo galiñeiro de Lorenzo,
poñendo ovos de cores e dicindo cocorocó en vez de cacaracá; pero que o alcalde Manolito Listón, non está
disposto a consentir “por non ser como é debido”; os veciños artellan unha
solución pintando todas as galiñas de azul, aínda que Leoncio (o tolo) se
confunde e pinta a súa de vermello e mentres escapa da persecución con ela
debaixo do brazo berra “Para gustos se fixeron colores”; as autoridades agardan
que chova para descubrir a verdadeira galiña azul pero por agora... quenta o
sol. Acompañan a este conto “A formiga esquiadora” na que se explica a historia
dunha formiga valente que non se dá por vencida e, a pesar de ter unha pata
rota, loita por levar a súa pedriña de azucre ata a morte, “O peixe da fonte do
xardín”, onde coñecemos a Leoncio, o tolo que bota discursos e fai inventos;
cando o garda acusa a un neno traste da morte do peixe el explica o que veu, que
foi un acto xeneroso por parte do peixe que sae do estanque para darlle de
beber a un paxaro que ven morto de sede: unha vida por outra, unha historia de
sacrificio que lembra O espantallo amigo de Neira Vilas.
O outro conto, tamén protagonizado por Leoncio “A bomba da felicidade” describe
un dos seus inventos, unha bomba da vida e da risa en vez das bombas de morte
que crean aqueles que semellan cordos. Historias un pouco tristes, polo menos
algunha delas, que falan de abnegación, do valor da diferenza, das solucións
alternativas, da reividicación da loucura e o pacifismo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario