De poesía...

 

Un par de libros de poesía, un para adolescentes cun título moi descritivo pero non sei se gustoso Oh, capitán! Poemas de Walt Whitman para a xente do instituto, unha escola e tradución de Penélope Pedreira, publicada polo selo Sushi Books. Dela dise: "A selección dos poemas que compoñen esta antoloxía f-ixose seguindo dous criterios pricipais: que fose de itnerese para un lector ou le ctora novo (alia ser conasciente da ambiguidade do termo) e que fose representativa en canto ós temas e o seu tratamento por parte do autor".

Trátase dunha edición biblingüe inglés galego na que tal como cita a tradutora "Walt interpelaravos e verédesvos na obriga de darlle unha resposta, pero o esforzo valerá a pena."

Unha cata:

"Oh capitán, meu capitán! A nosa terrible viaxe terminou, /o barco soportou cada escollo, conseguimos o premio /desexado, / o porto está preto, oio as campás, a xente está exultante, / os ollos postos na firme quilla, no navío adusto e audaz, / mais, oh, corazón, corazón, corazón!, / oh pingas de rubio sangue, / na cuberta onde xace o meu capitán, / derrotado, frío e morto."

E, sen que ninguén o diga, estaremos recordando a escena do filme no que o profesor sube a unha mesa e recita o poema...

Paleta planeta de Yolanda Castaño con ilustracións de Xosé Tomás. Di a presentación editorial: Microhistorias nas que desaparecen os límites físicos da realidade: en cada unha destas composicións oníricas crean pequenos mundos autónomos capaces de reunir elementos tanxibles e intanxibles nun mesmo lenzo, mentres reflicten o seu amor á natureza, o pacifismo, o interese por outras culturas ou a súa paixón pola vida. Paleta Planeta traballa o gusto polo xénero poético, a conexión entre as artes, un cosmopolitismo nada eurocentrista, a identificación das propias emocións e a súa expresión a través de linguaxes creativas." 

Cada par de páxinas unha cor, uns versos que xogan con esas tonalidades para entregarnos un libros para mirar moi detidamente e para ler de xeito pausado. 

O outro libro de poesía vai destinado a primeiro lecgtorado. Trátase de Ana e a lúeira, un conto musicado de Toño Núñez, cunhas magníficas ilustracións de Noemí López no seu caracterñistico estilo e, neste caso en tons suaves, e música de Fernando Gómez Jácome, á que accedemos por medio dunha partitura que aparece nas últimas páxinas ou escoitándoa por medio dun código QR. Un pequeno libro de tapas duras no que se xoga con todas estas expresión e un texto que na páxina da esquerda aparece en letras minúsculas e na dereita en maiúsculas, a modo de retrouso. Unha fermosa historia na que a lúa intervén para protexer a nena orfa.

Contos de obxectos de Xabier P. Docampo

 

Contos de obxectos de Xabier P. Docampo, con fotografías de DNL. 

Un libro de culto este Contos de obxectos, onde volver ao escritor, para recibilo nese retorno do viaxeiro, porque sempre estamos volvendo á casa, a ese lugar do que saímos para volver, porque se non houbera a onde volver non poderiamos irnos e cando escoitamos pasos de animal grande (en palabras de Avilés) poñémonos en camiño, buscando ese horizonte que é o da infancia e do que algúns nunca acaban de marchar. El nunca pechou esa porta, fixou con ela entornada para non esquecer nunca o que se sente cando un está máis preto do chan, cales son as preguntas e os mundos creados, cales o sentimentos e afectos dos que xa non nos poderemos desprender... por iso, cando escribe para pequenos e pequenas sabe como tratalos sen faltarlles ao respecto, de igual a igual (de como fun a como es, do que lembro ao que ti vives), nunca con “ñoñerías” nin bobadas senón sabéndoos coñecedores do mundo que os rodea.

Eu recupéroo contando estes contos, sacando do peto o obxecto que lle dá pé ao comezo ou en calquera momento para demostrar a veracidade do relato; é esa proba e testemuña contra a que se fai imposible loitar. Porque era un sucedido, algo que lle pasou directamente a el ou que ten escoitado e herdado, porque nós non contamos  coma quen fai teatro senón que o facemos unicamente para compartir historias que teñen acontecido e das que debemos saber, igual que os pequenos han de coñecer os contos clásicos, para aprender deles.

 

De cómics e novidades

Madialeva de Ana Moreiras, unha obra brava e chairega, en palabras da autora. "Un adival de historias que formaron o seu niño e que ela utiliza para continuaro relato da estirpe denunciando a desprotección do rural e da nosa cultura ancestral (...) sempre me gustaron máis as criaturas bravas, intelixentes e bondadosas do que as belidas. Coma as mulleres coas que me criei, ás que adico os relatos que ides ler". Ler e ver, porque se trata dunha novela gráfica. Unha novela gráfica que fala de mulleres do rural.

Traer as mulleres ao lado visible, iluminar as súas vidas que arrastran a Historia con maiúsculas... é un obxectivo desta obra naque recoñeceremos mundos que estaban aí.

Da presentación editorial: 

"Quen foron as mulleres galegas que cosían a roupa que conquistou o mundo? Que soños gardaron os emigrantes que deixaron a aldea na procura de prosperidade?

Unha novela gráfica sobre as voces baixas da nosa historia recente.

Madialeva é o primeiro título da colección ‘Mulleres Ilustradoras’, que propón banda deseñada con perspectiva de xénero."

Un avance.

Unha colección

Os acartonados para prelectores de Kalandraka contan coa colección Do berce á lúa dirixida a rapazada de 0 a 3 anos. Dous autores: Antonio Rubio e Óscar Villán nas ilustracións. Libros que "que axudan a «educar o ollo e a adozar o oído», porque "O texto leva un ritmo de lectura baseado no cancioneiro infantil e mantén unha total equivalencia entre palabras e imaxes. As ilustracións resaltan sobre un fondo claro para facilitar a forza comunicativa". Títulos como Lúa, Froitas, Animais, Zapato, Cinco, MIau, Violín, Crocodilo, Paxariña de papel, Piñeiro vense agora acopañados por Xoguetes e Viaxes. 

Sempre é unha alegría atopalos, descubrir un novo como eses xoguetes que inclúen o libro de poesía espallando alegría ou eses viaxes que levan a Nacho, Xiao e Faisal en nave espacial. 

Álbumes e vocabularios

ai un tigre no xardín de Lizzy Stewart. Traducido por Javier M. Blanco e publicado por Triqueta verde.

Cando Nora se aburre, a avoa anímaa a buscar o tigre que anda polo xardín, decide seguir o seu consello a pesar de saber seguro seguro (xa é maior para crer a cegas) que non hai tigre. Alá vai ela coa súa mascota (unha xirafiña) e van atopando aquilo que a avoa dixera: libélulas coma paxaros, plantas que poden engullirte, un oso polar... e un tigre. Fanise amiga dese tigre co que conversa: "Se ti cres en min eu creo en ti e seremos reais un para o outro". Porque a realidade está feita de moitas, tantas, que ata lle vai ensinar unha serea (que anda pola bañeira) á avoa.  Porque , ás veces, non hai nin que saír da casa para atopar o que se busca.

O gran libro das nosas cousas de Blanca Millán, publicado por Edicións do Cumio. 

Da presentación editorial: "¿Algunha vez te paraches a observar o mundo que te rodea? Está cheo de cousas marabillosas, algunhas naturais, outras fabricadas polo ser humano, pero todas elas únicas e moi valiosas. Este libro é unha viaxe ilustrada polas cousas do día a día, desde os pequenos insectos do xardín ata os xigantescos cachalotes do noso fondo mariño." Un libro de divulgación no que se lle pon nome ao que anda ao noso redor. Unha obra que nos obrigará a prestarlle atención ao que vemos

De defuntiños e samaín

Teremos que acordarnos da serie de Mortiña de Barbara Cantini, traducida Rosa Marta Gómez Pato e Manuel González González e publicadapor Hércules Edicións.

A serie dos Minimortos de Ledicia Costas, con ilustracións de Mar Villar e que xa vai pola 4ª entrega. Así se presentaba a 1ª: "Os Minimortos son unha cuadrilla de nenos moi diferentes a ti: son nenos de ultratumba. Agardan polos seus pais no Outro Barrio, un lugar de paso onde teñen liberdade para facer o que lles pete. Todo cambia o día que chega Catacrak, un cativo que quere regresar ao mundo dos vivos. Os Minimortos terán que empregar o seu enxeño para axudalo. Conseguirán que Catacrak regrese á vida?" e a 4ª "A noite do Samaín é a máis importante do ano. A Bruxa Xefa celebra na súa casa unha festa de disfraces e convida só a algúns afortunados. Todos os habitantes do Outro Barrio agardan nerviosos polo seu convite mentres deseñan disfraces terroríficos para a ocasión. Pero, que será o que lles dá medo aos Minimortos? Un vampiro? Un lobishome? Un problema de matemáticas? E o máis importante: recibirán a agardada invitación da Bruxa Xefa ou quedarán sen festa?"

Lembrar a Escarlatina, a cociñeira defunta "Como Román Casas quería ser un auténtico chef, pediulle aos seus pais un curso de cociña para o seu décimo aniversario, que coincide co Día de Defuntos, a festa dos mortos. E nese día tan especial recibiu un megasusto, un agasallo moi singular, un cadaleito acompañado dun sobre negro onde viñan as instrucións para activar a Escarlatina, unha cociñeira falecida no século XIX que nunca se separa de Lady Horreur, un arrepiante arañón con acento francés. A bordo do mortobús, os tres novos amigos e mais o gato Dodoto viaxarán ao Inframundo, onde os defuntos viven baixo as ordes de Amanito, o tirano que goberna no Alén coa axuda dos funguiños: os seus terroríficos esbirros. Unha ducia de moi gorentosas e larpeiras receitas, as máis sabedeiras do mundo dos vivos e dos mortos, dan paso a cada un dos bocados desta historia de humor macabro que estimula o apetito do lector e a curiosidade polo mundo da cociña". Ou a súa precuela, Esmeraldina, a pequena defunta: "O Hotel Fantastique está no medio do Salvaxe Oeste. Nas súas cociñas a pequena Esmeraldina é feliz, aprendendo todos os trucos culinarios da man da súa avoa A Tremenda, unha chef de sona mundial. A vida avanza entre pucheiros ata que un andazo de febre escarlatina acaba coa vida da nena. A noticia da súa morte corre como a pólvora entre os habitantes do alén, e empezan a chegar ao hotel defuntos de todas as procedencias, dispostos a instalarse. Esmeraldina necesita aprender a ser unha pantasma de verdade. Para iso contará coa axuda de Lady Horreur, unha peculiar araña francesa que se converterá na mellor mestra e amiga, e Nicotina, unha vaqueira que teima en levala ao seu novo fogar: o Alén Mundo. O Libro de Receitas da Tremenda acompaña esta historia de medo e humor macabro, converténdoa no petisco perfecto para degustar antes ou despois de ler Escarlatina, a cociñeira defunta."

Vampira de biblioteca "Esta non é unha historia calquera. É a miña historia. Preguntarás quen son eu. Chámome Eleonora, son unha vampira e dedícome a papar os insectos que queren roer as páxinas dos libros da biblioteca onde vivo. Así que se es desas persoas que non cre na existencia de criaturas coma min, é mellor que non abras este libro, que o coloques nun andel e te esquezas de todo isto para sempre. Fin. Ou tamén podes atreverte a continuar. Mais para iso debes darme unha mostra de confianza e pasar unha proba. Atréveste?"

Os textos son as súas presentacións editoriais... 

Oh! (Sorpresa)

Oh! de Josse Goffin é un libro sen palabras, un libro xogo. "As súas páxinas son despregables, de xeito que a primeira coa seguinte presenta unha ilustración; pero ao abrir esta última, fórmase outra figura distinta. Xorde así un xogo entre o que se ve e o que se agocha, o que parece algo pero transfórmase noutra cousa diferente..." (Da presentación editorial)

Como se fixera trampa e quixera enganarnos mostra unha imaxe que se transforma noutra distinta ao despregar a páxina da dereita, coma se quixera dicirnos que as cousas non son o que parecen. Semella imposible, pero o que semellaba unha taza acaba converténdose en barco e o que parecía un peixe pasa a ser un pato, un zapato chega a ser dragón e a lúa unha serpe.