Sobre literatura infantil (Teresa Colomer)

Teresa Colomer é a máxima autoridade neste campo; por iso, cando ela fai declaracións ao respecto, é cousa de lelas con moita atención.
Recollemos algunha delas extraída de El blog de Educación y TIC: 

A rapazada deben contar cunha literatura que se adapte á súa capacidade de lectura e á súa experiencia de vida. Hai algunhas obras que non se escribiron pensando neles e que en cambio sonlles accesibles e atractivas. Pero a maior parte do seu imaxinario artístico está formado polas obras que souberon situarse á súa altura e ver o mundo desde a perspectiva dos seus intereses, emocións e intelecto; obras que aproveitan tamén a súa capacidade de xogo ou a súa fascinación pola imaxe (...) Pero a boa literatura conta como son os humanos, non como deberían ser. Posúe inevitablemente unha perspectiva moral, pero non debería ter unha “ensinanza”, como non a teñen as boas obras para adultos. Dito isto, tamén hai que advertir que é certo que a literatura exerce unha función socializadora que pode aproveitarse para normalizar temas que están cheos de tabús e prexuízos sociais. De feito, os temas e valores da literatura infantil e xuvenil son un retrato sociolóxico excelente do modo en que a sociedade que os produce quere verse a si mesma.(...) En canto ao fomento da lectura, hai moita experiencia, investigación e prescrición sobre o tema. Algúns consellos xerais son: crear unha contorna poboada de obras, tanto fisicamente, como en lecturas en voz alta por parte do docente de maneira frecuente; outorgar tempo de lectura autónoma na aula; outorgar tempo de discusión de libros na aula; coñecer moi ben os libros que se van a recomendar aos nenos e nenas; asociar a lectura a actividades creativas, moi diversificadas e con sentido; levar a cabo actividades que reforcen a autoimaxe como lectores e lectoras, por exemplo xogos de evocación dos libros lidos; enlazar a lectura na aula coa lectura social, acudindo a bibliotecas, actuacións teatrais, etcétera; así como asociar ás familias no esforzo por facer evidente que a lectura ocupa un lugar imprescindible no mundo. (...) A literatura resulta o mellor instrumento que posuímos para adquirir moitas competencias. Para dominar a linguaxe e a lectura, para advertir como a linguaxe busca efectos no receptor ou como nos endosa implícitos que nos permiten valorar a linguaxe publicitaria, política, financeira, etc. Pero tamén porque o imaxinario literario edúcanos sentimentalmente. A súa potencia é tan enorme que todas as colectividades humanas a utilizon sempre en todas as culturas. (...) por edio das chamadas lecturas obrigatorias Os nosos estudos mostran que os bos lectores valóranas positivamente e os lectores débiles e os non lectores detéstanas. De feito, os segundos utilízanas para xustificar a súa falta de afección á lectura. Pero non parece que a lectura obrigatoria sexa realmente a causante diso. Na escola case todo resulta obrigatorio, desde dar pinchacarneiros en ximnasia a resolver problemas matemáticos. Creo que o tema debe situarse na forma en que se utiliza a obrigatoriedade. Nin sempre nin do todo: debes ler dez minutos na cama, pero eu fágoo contigo, debes ler unha obra pero elixes entre varias, etcétera.