Árbores e relato

O bosque do duque ´s - Hertogendosch de Fran Fernández Dávila, que comeza a escribir no 2016 e xa leva máis de vinte premios que vou recoller porque é a primeira vez que accedo a algo así:       

• IX Premio de Poesía Victoriano Taibo no 2016, finalista, por Capetón.
• X Certame Literario Terras de Chamoso no 2016, segundo premio, por Princesa de Fukushima.
• I Certame de Enxeñería Sen Fronteiras no 2016, primeiro premio, por Capetón.
• XLIX Concurso Literario Casino Ateneo de Béjar no 2016, segundo premio, por Aliento de Bronce.
• Concurso de Relato Curto “A Cividade” de Mos no 2017, primeiro premio, por O Premio.
• V Concurso Microcatrorelato no 2017, premio do xurado, por As balas de Koch^[8].
• V Certame de Relatos Vigo Histórico, 2017, accésit, por A pel do corazón.
• XIV Concurso “Dillo a quen maltrata” do concello de Lalín no 2017, primeiro premio, por Radiografía da Parroquia^[1].
• XVII Certame de Novela por Entregas de La Voz de Galicia no 2017, por A senda de sal, publicada pola Editorial Galaxia na súa colección Literaria^[9].
• XXIII Certame Literario Manuel-Oreste Rodríguez López, 2018, no 2018, mención de honra, por O Faro, conto de mar espeso.
• Certame de Relato Curto da Universidade de Vigo no 2018, primeiro premio, por K.A.R.M.A.^[10].
• Certame de Poesía da Universidade de Vigo no 2018, primeiro accésit, por Dama de Auga^[10].
• VI Certame de Relato Curto da FANPA, no 2018, finalista destacado, por O faro.
• XVII Certame Antón Avilés de Taramancos do Concello de Noia no 2018, por Alana.
• VI Certame de Poesía en Lingua Galega Manuel María da Casa de Galicia en Guipúscoa no 2018, primeiro premio, por Trashumántica.
• XVII Certame de Relato Curto Concello de Mugardos no 2019, primeiro premio, por O Mendigo.
• XII Premio de Poesía Victoriano Taibo no 2019, por Mover os Marcos.
• VII Certame de Poesía en Lingua Galega Manuel María da Casa de Galicia en Guipúscoa no 2019, terceiro premio, por A miña pel en tatuaxes.
• XXXIII Certame de poesía en lingua galega Rosalía de Castro de Cornellà no 2019, primeiro premio, por Poemas d Aeroporto.
• XXXIV Certame de poesía en lingua galega Rosalía de Castro de Cornellà no 2020, accésit, por O matrimonio é unha nasa.
• IX Certame de poesía Xosé M. López Ardeiro de Negreira no 2020, finalista, por mICROrREtRaTOs.
• XI Concurso de relatos de inspiración científica -Inspiraciencia- do Ministerio de Ciencia e Innovación no 2021, primeiro premio, por Lúa Negra.
• XV Certame Literario Terras de Chamoso no 2021, segundo premio, por Rexina.
• XIX Certame Literario Concello de Ames de narrativa no 2022, segundo premio, por A extinción dos homes.
• VIII Certame de Poesía María Mariño de Teo no 2022, primeiro premio, por The walking verses ou o ataque dos poemas zombis.
• VI Certame Vilarinhas no 2022, segundo premio.

Cada capítulo comeza coa presentación naturalista dunha árbore que, por veces, se completa con lendas e curiosidades. A presentación editorial conta "Sabine é unha rapaza galega dos Países Baixos que bota de menos Galicia, sobre todo as súas avoas. Todo comeza o día do seu décimo aniversario cando recibe un agasallo misterioso que lle abre as portas dunha grande aventura. Axudada polos seus amigos Wilko, Jeroen e Anja, Sabine loitará non só pola súa identidade, senón tamén pola vida, cun conxunto de fortalezas que non sabía que tiña dentro." Sabine, xa naceu nos Países Baixos máis ten as avoas en Galicia, aínda que non lle falan galego. Os seus amigos máis amigos son ben especiais: Anja, a amorosa e futura astrónoma con pais demasiado ocupados; Wilko, o cowboi gordecho que vive cas súas nais que traballan no exército; Jeroen, un rapaz xenio que sabe moito e expresa pouco. Eles son os únicos da escola que non teñen móbil. Cando a nena cumpre dez anos, os amigos regálanlle un boli linterna, un arco e un compás, pero ademais aparece un estraño libro caderno ao que lle desaparecen e aparecen palabras e debuxos. Nesa investigación tropezan co profesor de matemáticas, un verdadeiro corvo, pero tamén coa de plástica que sempre os axuda; na casa de Anja sofren un terremoto e entran por varias portas despois de dicir un esconxuro (han de presentarse); detrás desas portas hai un bosque en chamas; nel, cada árbore ten inscrita unha verba galega, unha palabra que desaparecerá con el, alí están os seres coidadores coma Quercus (o rinoceronte), unha rapaza peixe, o koala, a aguia... pero tamén os contrarios: os rozadores (son especros que rouban a vida á fraga e á xente), porvisos, o corvo... Coñecerán á raíña e a protagonista descubrirá que é unha das avoas que morre (co bosque e a lingua). Interesante revisar a páxina 100 para entender como os rozadores lle rouban a vida á fraga acabando coas árbores e ao tempo (ou mediante unha metáfora) á lingua "Disque é cousa do progreso. Que as vellas árbores xa non son útiles, que xa ninguén as usa, nin lles come os froitos, nin se deita á súa sombra. (...) Córtanas e plantan outras no seu lugar. Outras con nomes raros e que medran máis rápido. (...) Todo en función do mercado. (...) Supoño que será algo así como o rei dos rozadores.". Eles, os rozadores traballan de noite, co primeiro raio da mañá fan o seu esconxuro recitando os nomes das novas árbores que agroman conforman van soando as palabras que levarán gravadas, medran rápico chuchando a esencia da terra e secando os ríos. A raíña é unha das súas avoas, precisa que alguén a reemprace. Os seres defensores salvaron outro tempo Islandia e o islandés, pero non sempre poden conseguilo, agora vanse a outro bosque. Son amigos, os catro, poden verse por debaixo da pel: apartando as pencas, ignorando a graxa, os xestos de extrema timidez e o acento estranxerio; de non ser así, todos serían como illas nunha escola chea de uniformes.

Unha chiscadela, o narrador vai dicindo como se pronuncian os nomes neerlandeses pero cando ten moito apuro di "pronunciado como sexa". 

Ela vai ser a próxima raíña, un herdo de responsabilidade e compromiso coa natureza e a lingua ou identidade. Será comprensiva como demostra cando acompaña a agonía do corvo: "un animal que quería cambiar un bosque por outro, as palabras dun idioma feble por outro coñecido, o galego polo castelán, ou polo inglés, ou polo chinés. Un corazón que esqueceu a súa lingua de corvo e quixo falar no idioma dos rozadores, da eficiencia, da igualdade... Unha árbore que ignorou as súas raíces para tentar ser aeroplano."