Xavier Senín, premio Nacional á Obra dun tradutor

 

Xavier Senín, Socio de Honra de GALIX (Asociación Galega do Libro Infantil e Xuvenil) e un dos seus fundadores, foi presidente da OEPLI (Organización Española para el Libro Infantil y Juvenil) e director xeral do Libro na conselleria de Cultura,... acaba de ser recoñecido co Premio Nacional á Obra dun traductor. 

Traductor en activo, achegánonos un a un os Ásterix, os libros de Juan Farias (devolvéndoos ao galego da orixe do escritor), Mal de escola de Pennac, A fabulosa lenda do Rei Artur de Sierra i Fabra ou O enxeñoso fidalgo don Quixote da Mancha... moitos deles en colaboración e outros persoalmente como moitos destinados á infancia dende os clásicos Ándersen e Grimm e outros actuais como os de Antoniorrobles, Sennell ou Gisbert.   

Hoxe,  serían felices con el Docampo, Farias e Agustín Fernández Paz. 

Dentro de moi pouco tempo, estará ocupando A Xanela de GALIX, esa fiestra pola que os socios e socias máis veteranas se asomarán a compartir experiencias e saberes.

Lendas do recreo, unha serie.

En marzo de 2020, comezando o confinamento saíu á luz esta nova serie, Lendas do recreo, da autoría de El Hematocrito, ilustrada por Albert Monteys e traducida por Anaír Rodríguez para Xerais.

Porque en todos os colexios, todos os días, nacen novas... lendas do recreo. Nun  caso son os Campións do mundo. Imaxinades un rapaz que quere formar parte do libro dos récords por estar agachado máis tempo ca ninguén? pois si, existe, e aparece sendo maior pero cando a rapazada lle avisa do que lle vai pasar, cando ve chegar aos pais e os medios de comunicación decide seguir agachado e agardar un tempo máis. Remata o libro con outros casos nos que se bateron récords e forman parte das lendas do recreo; pero ademais, seguro que aos lectores e lectoras se lles pasan pola cabeza algúns máis.

A media horas dos heroes é o outro título. Cando os de infantil deciden interactuar cos maiores e presentarse como superheroes, porque o son: unha manda, outra é imbatible coa corda, outro especialista en chapuzar nos charcos, outro en devoralo todo, outro é invisible, outro un ninja que leva como espada a vasoira do váter... Todos xuntos van salvando ao cole de múltiples perigos. Pero, hai que saber que cada recreo cambian de xogo, así que se queres apuntarte has de telo en conta.

Winnie de Pooh, na nosa lingua

 

Grazas a Sushi podemos achegarnos a Winnie - the - Pooh e A casa do recuncho de Pooh de A.A. Milne con ilustracións de E. H. Sheopard, na nosa lingua. Publícase na colección Intermedio e aínda que poden entrar certas dúbidas en canto ao lecgtorado ao que vai dirixido, non nos parece mal, en absoluto.

Esas aventuras de Christopher Robin cunha serie de animais coma o oso  Winnie - the - Pooh, o porquiño Piglet, a cangura Cangu e o seu pequeno Riño, Coello, o burro Igor, Bufo, Tigre... son realmente xoias que nas primeiras idades se escoitan ou len cos sentimentos como esquelete desa relación cos animais, con ese absurdo que o empapa todo e ese pequeno misterio que o envolve. O autor narrador dialoga cos personaxes, esa primeira e derradeira imaxe do primeiro dos libros ou esa despedida do neno protagonista no segundo deles sitúannos nunha idade que nos leva a Alicia cando sae do soño e debe enfrontar a realidade, dar un paso ao outro lado do espello deixando atrás as fantasías e os xoguetes que xa non poderán acompañala. Un verdadeiro estudo da personalidade de cada un dos personaxes, dene a inocencia alegre de Riño ao deprimido e desconfiado Igor, do amistoso Piglet ao egoísta e goloso Winnie, do prototipo de nai Cangu ao organizador e áxil Coello, de Bufo o que domina as palabras a Christopher que co seu despiste vai dando as respostas que eles demandan. 

Asistimos á creación dun mundo (o Bosque cos seus habitantes) e a cerimonia de paso dunha a outra idade, pero sobre todo, asistimos ao mundo familiar do autor que ficciona ao fillo cos seus bonecos de peluche. Traducido a máis de 50 idiomas (tamén o latín), dou lagar a versións cinematográficas rusas ou der Disney e, en máis dunha ocasión, os seus personaxes comparados con políticos internacionais, o que provocou a súa prohibición.

A última obra de Rivas

O Chispas de Manuel Rivas con ilustracións de Sonia García na colección Sopa de Libros de Xerais.
Unha noveliña dirixida a lectorado a partir de doce anos.
Así se presenta: "O Chispas é músico. A el gustaríalle ser un artista cósmico, pero aos ollos da xente non é máis ca un simple cómico. Até que o poder da Fonte da Fala lles imprime forza ás súas cancións e se converte nunha estrela de rock. Unha noite, cando regresa dunha actuación na súa moto, uns seres extraordinarios cégano cunha potente luz e esperta en Mutandi, un planeta gobernado polos cracks, que fabrican a realidade e se rexen por modas. E agora a moda é o Chispas. Un músico cósmico!"
Así comeza...
"Son feo, son triste e aínda por riba estou namorado.
O meu nome é O Chispas.
Herdei o alcume de meu pai. Era electricista e morreu colocando as luces de Nadal. Eu era aínda un cativo. Dixéronme que fora un lóstrego.
E son músico. Músico, músico. Músico da música.
Un músico cósmico.
Non, cómico non. Iso é unha confusión, un erro, unha disonancia, unha cacofonía, un ruxerruxe, unha fama que me apuxeron. O de que son cómico é unha desas parvadas que chaman fake news, unha noticia falsa. Unha trola."
A linguaxe de Rivas, esa corrente de creatividade verbal e lírica, os tacos, esa  e unha historia con outra realidade.

Poesía poesía poesía

V de bestiario, na colección Fardel de soños, é un deses libros para cativada que semella ter un tamaño máis grande do que sería conveniente. 

Ramón Caride á letra, Lois G. Magariños á imaxe. Poemas de cinco versos, de arredor de sete sílabas, que por veces riman todos eles e por veces algúns, neles repítense os sons, xógase coas palabras (Xugrelos, Lamproa, Moicego, Vacallau, Calamor, Boliflor, Boiseñor, Serponte, Crocogrilo, Vacallau, Sandía e sannoite...). Para rematar,  pásaselle a bóla ao lector ou lectora, baixo o epígraffe "E ti de quen ves sendo???" para seguir creando, comezando con tres asinados por Ylenia, Atenea e Ernesto aos que lle falta unha palabra e a cor na ilustración. Algunha das ilustracións merecía algo máis, pero sobre todo, creo que a estas alturas é impostante saber o formato que se lle ha dar a cada produto. 

SAMAÍN E DEFUNTOS

A modo de listado posible:

Os esqueletos divertidos  /  Bromas na escuridade  / Un pesadelo no meu armario  / Un dous tres, vampiro ti es  / Onde viven os monstros?  /  Máis alá da fiestra  /  Os tres bandidos  /  Rufus  /  Non stop  /  As tres curuxiñas  /  No bosque  / Tío Lobo  /  Aurelio  /  Non hai escapatoria  /  Leviatán  /  Brinca vai!...

 e uns poucos máis...

 

Un texto de David Otero polo Día da Biblioteca

AS BIBLIOTECAS (RE)ENCANTANDO AS LECTURAS

            Velaí que nesta data de dúas ducias de días deste mes de tanto recoller froitos, neste ano de Don Ricardo Carvalho Calero, celebramos, a meluras polos corazóns o DÍA DAS BIBLIOTECAS, nas que vós lectoras e lectores podedes (e deberiades) facer lugares de marabillas, xa que son casas de portas abertas e espazos de abrazar.

Alí,  na guía das bibliotecarias e bibliotecarios, poderemos aniñar amizades que non figuran  nos desalentos e si nas esperanzas de cada día. Elas e eles ven como vós, na lectura dos libros e na dos seus outros soportes, da man tamén de escritoras e escritores, de ilustradoras e ilustradores, editoras e editores,  libreiras e libreiros, buscades, a todo entusiasmo e con gusto, solucións ás vosas maiores expectativas e así realizacións como persoas de ben, si,  na sensibilidade amical da convivencia na nosa Lingua e na Cultura, que elas valen moito como chaves determinadas para abrir tanto de tanto nos diálogos creativos cos outros pobos na universalidade.

Que bonito saber onde poñer os pés para buscar nos soños. Que doce sentir onde poñer os ollos para ler exercendo os pensamentos. Que impresionante saber onde poñer as mans nos libros, guiadas polos corazóns dos desexos. Que xigantes e que raiantes serán todos os días nas nosas Bibliotecas gozando das nosas Plataformas de Lectura. Nelas tamén, tal grupos creativos con tantas experiencias de engados, debemos sinalar o que nos falte, o que precisamos, e así xunto coas bibliotecarias e cos bibliotecarios vaiamos por el, pois xuntas e xuntos, nos afectos e (re)encantando as lecturas, cada vez soñaremos máis. Seremos máis.