Toupiciencia. A xanela do maxín

Toupiciencia. A xanela do maxín á unha miniserie audiovisual de divulgación científica en galego dirixida á infancia, con 8 episodios de 3 minutos de duración cada un. Neles, Toupiña e outros monicreques, descubrirán o mundo da ciencia a través de curiosidades sobre a astronomía, a física, a bioloxía, a química ou as matemáticas.

O proxecto conta coa colaboración de persoeiros do ámbito científico de Galicia, como Ángel Carracedo, Minia Manteiga, Elena Vázquez ou Jorge Mira, entre outros. No enlace poden verse todos os capítulos...

Traducións...

A rosa falsa de Jacob Wegelius, está traducida por Moisés Barcia e publicada por Sushi Books. Unha historia das de antes, a pesar de estar escrita neste século, a pesar de estar contada en primeira persoa por unha gorila mariñeira... Digo, das de antes, porque así o mostran os debuxos en branco e negro que presentan aos personaxes nas primeiras páxinas ou os que introducen cada un dos capítulos, as cidades de Glasgow e Lisboa que aparecen a cor nas gardas e unha longa historia de xente que ama o mar e os barcos, que se move nas zonas portuarias, que se ve involucrada en negocios de mafias, de nenos orfos que son recollidos en institucións públicas... e todo isto arredor dun misterio que todos e todas axudaremos a desentrañar conforme avanzamos na lectura. Todo un enredo nos que a amizade e a lealdade teñen un papel fundamental, sexas home ou gorila. 

Filipo e Lelo. Un pícnic tranquilo de Adolfo Serra e Ester García, traducido por Isabel Soto para a editorial Luis Vives. Dous amigos: un porcoespín e un raposo, o primeiro aparece na porta do raposo cunha cesta de comida convidándoo a un xantar no campo, vaille costar traballo pero ao final decídese. Todo o que pasa, a continuación, ten relación co estado de ánimo diferente de cada un deles. Filipo vai atopar mil e un problemas, mentres Leo non ve o primeiro. 

Trátase dunha pequena serie que neste momento conta con dúas entregas, esta e Unha tarde de chuvia.

 

Arredor de Rosalía

Despois do seu día, atopo, unha publicación de hai tempo que non coñecía, Rosalía cos rapaces. Trátase dunha escolma comentada por Filgueira Valverde e ilustrada por Alfredo González, publicada pola Consellería da Presidencia, Servicio Central de Publicaciones, D.L. en 1985.

Nunca é tarde para volver a unha publicación.  

Unha iniciativa que nos parece magnífica é o da Biblioteca Nacional e un grupo de biólogos e María do Cebreiro, realizando o herbario no que se recollen as plantas ás que fai referencia Rosalía na súa obra.

O I Premio Xuventude Crea de Novela Curta

 

Cando sangren os lobos de Adrián Gómez Ramos acadou o  I Premio Xuventude Crea de Novela Curta. Aparece, agora,  publicada na colección Fóra de xogo de Xerais. 

Da presentación editorial: "Hai un asasino solto polas rúas de Compostela e só dous irmáns distanciados tras a morte dos seus pais coñecen os segredos necesarios para detelo. Fernán e Xandre Malvís terán que superar as barreiras autoimpostas entre eles e aprender a confiar o un no outro mentres se enfrontan a un criminal que supera totalmente o raciocinio. Lobishomes, meigas e segredos de antigas familias crean un entramado que, de non ser resolto, porá en perigo as vidas de todos os habitantes da cidade. O tempo corre ata a seguinte lúa chea; cada nova noite pode supoñer unha vítima máis e, un só erro, a perda de todo aquilo que os irmáns consideran digno de protección."

Unha novela na que o realismo (a investigación dun asasinato por parte da policía) se mestura coa ficción (Haberá homes lobo? Mulleres lobas? Meigas que se agachan detrás dunha tenda pseudo esotérica? Gévaudans, acaso?). Na cidade de Compostela andan soltos seres que poden facer moito mal e outros que tentan evitalo. Unha loita entre o ben e o mal. Unha novela policíaca, un relato negro, uns novos licántropos soltos pola nosa xeografía...

Esta entrevista achega información sobre o autor.

A enfermidade: "As cicatrices do caranguexo"

As cicatrices do caranguexo de Irene Alonso Gasalla con ilustracións de Irene Sanjuán, publicdo na colección Merlín de Xerais.

Unha avoa é a narradora; ela conta a historia que se presenta así:"Saír sen danos dunha liorta co capitán Cancro non é tarefa doada. Cando menos levarás de recordo algunha cicatriz revirada e, de seguro, unha historia que contar. Como a que a avoa de Nico e Bruno lles relata aos seus netos, onde lembra a batalla que os pais dos nenos tiveron que librar contra tan temido personaxe. Unha historia con monstros arrepiantes e valentes piratas, loitas con feridas abertas e moitos aloumiños para pechalas. Un conto autobiográfico que aborda a enfermidade con tenrura e positivismo. "Ela conta esa historia, a dos pais dos nenos (daqueles que buscan tesouros e debuxan na area) que tiveron que pelexar co capitán Cancro que os secuestrouo". 

E... porque detrás de cada cicatriz hai unha fantástica aventura. Porque para loitar tes que vestirte de pirata co pano na cabeza, co parche no ollo, coa perna revirada. Porque sempre podes enviar mensaxes en botellas para informar de como vai a loita. Porque esa é unha viaxe complicada, coas augas bravas, as quenllas atacando, os ventos tumultuosos... pero as baleas e os golfiños están dispostos a axudar e así poderase chegar a illas marabillosas nas que as pílulas colgan como froitas das árbores... incluso hai monstros coma o Quimioteronte e a Radiotesaura que lles axudarán a vencer ao capitán Cancro. Igual tiñamos que organizarnos ben e ir dunha vez todos e todas xuntas a derrotar a Cancro, o maligno cangarexo.

Libro premiado no certame Agustín Fernández Paz pola Igualdade

A cidade do átomo de Iria Misa é o libro premiado no certame Agustín Fernández Paz pola Igualdade.

Da presentación editorial: "Tras a explosión no reactor 4 da planta nuclear de Chernóbil todo semella inerte na cidade do átomo. Desde a súa evacuación, Prípiat é unha cidade en ruínas que os pequenos e as pequenas, ante a ausencia de adultos, se afanan por manter en funcionamento. Todos agás Lena Petrova, diferente e solitaria, que non é quen de atopar o seu lugar entre as rúas e edificios baleiros. Non hai nin rastro da súa mellor amiga, Svetlana, e agarda con ansia o regreso da súa nai. Tan só o enigmático Máscara parece adaptarse tan mal coma ela á nova orde das cousas. Que segredo agochará? Unha estremecedora ficción historica ambientada na cidade fantasma"

Publicado na colección Merlín de Xerais con ilustracións de Sonia García. Esta entrevista coa autora, achega máis información sobre o libro. 

Unha atmosfera irreal, unha rapazada gobernándose, a soedade do abandono, a discriminación ao diferente, a educación soviética, os líderes da URSS, o perigo nuclear e a sorpresa final, iso que nunca esperamos e que aparece para darlle sentido á obra.

Dous libros de Susana Peix

Miko un heroe con moita fame de Susana Peix e Julilustrador, Un lobo de conto da mesma autora con iustracións de Mercè Canals. Os dous publicados por Cumio Editorial, na colección Lemos +6. No primeiro deles coñecemos a un coala que a pesar das ganas que ten de comer as follas máis tenras dos eucaliptos, non dubida en salvar a dúas crías de paxaro que corren o risco de ser comidas por un dragón barbudo; despois, está tan canso que non dá subido á árbore para comer, pero a nai dos paxaros levaralle esas follas coas que recupera  a vida. Na presentación dise: "Axudar aos demais sen esperar nada a cambio é un sentimento positivo que nace do altruísmo. Hai un valor humano chamado empatía que nos ensina a nos pór no lugar dos demais e nos fai mellores persoas". Pois si, diso vai a historia.

O segundo, Un lobo de conto, aparece así presentado: "En tanto que os seus brincaban no bosque e aprendían a ser lobos, o pequeño lobeto sempre ficaba na cova. Encantáballe escoitar os contos que lle contaba a súa nai. Era una grande inventora de historias! Os seus irmáns pensaban que esas historias eran unha perda de tempo, até que un día o lobiño lles deu unha boa lección." Porque ouvear para chamar e que ninguén se perda ou contar contos tamén ten o seu valor. Da presentación recollemos: Ser diferente non é algo negativo, aínda que moitas veces o vivamos dese xeito por causa do noso medo. Todas as persoas somos diferentes e, moitas veces, esa diferenza é a que nos fai ser tan especiais.

Preparados para unha lectura doada e buscándolle os valores que os acompañan...