Unha colección de libros de pastas duras con fiestras

Unha colección de libros de pastas duras con fiestras de  Petra Martíková, traducido por María Reimóndez

O formigueiro, O arrecife de coral, A colmea, Baixo terra, Na ribeira...

 

Bo tempo de Alberto Díaz en honra de Raimundo Patiño

Bo tempo é unha novela gráfica, unha biografía, unha obra transxénero... de Alberto Díaz, un autor de banda deseñada (chegado de Madrid). El realizou un cartel para o Día da Ilustración no que se conmemorou a Raimundo Patiño no que xustamernte se representaba o xuramento de Laracha, ese compromiso que asinaron con Galicia con Galicia catro homes xa desaparecidos.

En Bo tempo, Alberto Díaz, vai cosendo un prólogo de Xaquín Marín (quen maís traballou con Patiño no ámbito da banda deseñada, creando o primeiro dos cómics publicado en galego, Dúas viaxes e O home que falaba arameo), cunha biografía, algún texto máis e varias tiras que recollen momentos, ideas, charamuscas que brilan no universo da lembranza deste home inolvidable. Bo tempo, porque Xohán Casal lle preguntou a modo de contrasinal "Señor Patiño, a vostede gústalle a chuvia?", porque xuntos constituíron a Liga Nórdica, porque en Madrid buscaba a chuvia para mollarse e sentirse na terra. 

Bo tempo, porque Díaz coñeceu a Patiño, quedou impresionado e quixo contárnolo.

Boas lecturas!

Outros libros

Bo día, acougo. Exercicios de relaxación con palabras e movementos, para compartir cos teus fillos, de Anna Crahay traducido por Isabel Soto e publicado por Tambre. Tal como se di na presentación editorial: "Este libro propón catro exercicios de relaxación, con palabras e movementos, que axudan a acougar os nenos e ao seu benestar. Cada relaxación preséntase mediante unha descrición explicativa e práctica para os pais (especificando a posición, o que a criatura debe imaxinar e a funcionalidade, que detalla o movemento, e mediante un conto ilustrado para ler cos nenos (no que se desenvolven as sensacións falándolles á imaxinación da rapazada e axudándolles a facer seu o movemento sentindo o acougo interior). Narracións ilustradas e exercicios de relaxación, con palabras e movementos, para compartir cos teus fillos. Inspirado no brain gym." Os catro exercicios: A miña estrela (para enraizar e sentir a forza da vida), Bo día! (para relaxar as tencións e concentrarse), O pequeno empurrón (para sentirse ben e con enerxía) e A miña árbore (para desenvolver o equilibrio etomar conciencia interior). Magníficas ilustracións, moi acordes co asunto.

 

Petiscos. Unha ducia de aventuras e Petiscos + Máis alá da lectura. Trátase de petiscos dunha serie de libros para abrir o apetito. Unha escolma de textos e unha serie de xogos, reflexións, pasatempos... ao redor das lecturas. No primeiro dos libros atopamos fragmentos de Amelia Fang e o baile barbárico, O rapaz do vestido, Unha misión para Clara, Sira e o robot, O doutor Proctor e os pos botapeidos, Douche a miña palabra, Conta nove estrelas, A complicada vida de Bieito Viqueira, Pippi Mediaslongas embarca, A pel do mundo, Ulises e as cronoamigas e A que cheiran as cores?. Recolle, polo tanto narrativa pero tamén ensaio e poesía. Neste caso, as ilustracións son de Sarai Lorenzo. 

No segundo dos volumes as ilustracións son fotografías de Irene Pérez. Os textos pertencen aos libros A evolución de Calpurnia Tate, A balada dos unicornios, O libro do verán, Cartas de inverno, Palabra de bruxa, Be water, O soño da serpe, O carioso incidente do can a medianoite, Os corpos invisibles, Nubes de evolución, Frankestein e A miña familia e outros animais. Ambos están publicados por Sushi Books.

Pequenos relatos con poesía que tamén percorre a imaxe

Este é un pequenos relato con poesía que tamén percorre a imaxe. O vixía dos mil faros de Helena Gamos.

Un libro infantil, ilustrado pola propia autora cunha liñas sinxelas que nos van lembrar a aqueles de Lorca ou Alberti. Na presentación editorial dise que se desenvolve entre a Costa da Morte e a Antártida. Un conto pensado para ler antes de ir a dormir nas noites de fortes temporais, cando deixamos prendida unha lampariña perto da cama... O vixía dos mil faros é unha figura máxica que protexe a infancia, cando nas noites de marexada teñen pesadelos. El, no lombo dun peixe linterna e seguido dun exército de vagalumes, combate os malos soños afundíndoos no mar.

Tres nenos, vivindo nunha casa perto do mar, entre maiores. A poesía entra da man daquilo que é misterioso e dá medo: os malos soños. Pero para enfrontalos terán un personaxe: ese vixía que dirixe a loita contra eles e os sitúa, de novo, nun mundo amable, como aquel no que viven polo día. Unha historia tranquilizadora e lírica na que as luces (de faros e vagalumes) alumean a escuridade, loitando contra a negrura.

Recollemos da rede: "Helena  Gamos (Madrid, 1992) é unha ilustradora e escritora de contos que medrou en Galicia. Graduada en Filosofía e Técnico Superior de Artes Plásticas e Diseño en Técnicas Escultóricas, traballa e vive dende 2016 entre Italia e España. Recibiu o premio  Artkeys de Ilustración e diseño gráfico coa serie gráfica  Pájaros Pintos en el  Castello  Angioino  Aragonese dice  Agropoli.
Do imaxinario da súa infancia entre os rodaballos de Nemiña e os polvos do Fondeadeiro xorden series gráficas e contos para nenos e nenas."

 

LIbros informativos. Mulleres pioneiras da ciencia

Galegas na ciencia de Isabel Blanco, con ilustracións de María Lapido é un deses libros que se agardaban. Xa existían investigaciçóns ao respecto, pero ninguén as puxera ao alcance da infancia, con pequenos textos e ilustracións que van dende os elementos da ciencia ata os retratos en acuarela de cada unha das científicas galegas que aquí se visibilizan. Son vinte, comeza por Isabel Zendal e remata con María Teresa Miras Portugal nada en 1948. Tal como o presenta a autora nunha nota introdutoria, pretende animar ás novas xeracións a perseguir os seus soños, unha homenaxe e alento que quere ser memoria e presente. Cando lemos as biografías, atopamos que hai moitas mestras por considerarse esta unha carreira axeitada ás mulleres e, posteriormente, moitas estudan farmacia ou química. 

Estas son:

María Pilar Fernández Otero             Ángela Ruiz Robles      Mª Luísa Pérez - Soba y Baró 

María Teresa Miras Portugal     Luisa Marcos Raña         Ana María Prieto     Celia Brañas 

Rita Fernández Queimadelos         Ángeles Alvariño     Tarsy Carballas  

• Inmaculada Paz-Andrade
• Isabel Zendal
• María Wonenburger
• Elisa Fernández de la Vega
• Jimena Fernández de la Vega
• Antonia Ferrín
• Manuela Barreiro
• Ramona Vaamonde
• Olimpia Valencia
• Olga Moreiras Tuni
• María Luisa Pérez-Soba

Rumores no bosque ou cando hai que contrastar a información antes de tomar unha decisión

Os álbumes ilustrados poden falar de todo. Poden ser moi planos, ter unha soa lectura e ´resultar suficiente. Poden ser moi simbólicos e ter varias interpretacións...

Este, Rumores no bosque, pode dar que falar porque vai de oralidade e distorsión, de construción dunha verdade (ou mentira) conforme se vai contando, de como poden fucnionar as noticias.

O texto é de Pilar Serrano, as ilustracións de Laia Domènech e a tradución de Marisa Núñez. Está publicado por OQO.

Vexamos: "Empezaba o verán. As formigas desfilaban atentas por se unha froita caía enriba delas e lles facía perder o paso. / Ao pasar a carón da cerdeira, unha formiga obreira, curiosa, parou a escoitar... -Algo lle pasa a Pepe Toupa. Anda a facer buracos sen parar -dixo Esquío, moi serio. /-Non será para tanto!...-contestou Moucho. / A formiga, sorprendida, apurou o paso ata pillar outra obreira máis pequena, que ía diante, e díxolle: -Pepe Toupa anda facendo buracos, día a noite... por toda a fraga! / Amarrando ben a carga, a pequena foille contar á seguinte: -Pepe Toupa non para de dar cabezadas e de romper todo.

E así avanza a historia ata dar cun remate marabilloso; de verdade, marabilloso. 

As ilustracións supéranse a si mesmas nesa representación da natureza pero tamén da repetición e acumulación, desa maneira de engadir información que non aparece no texto, na situación do punto de vista e o xogo coas multitudes porque tratándose de formigas non pode ser doutra maneira. O xogo de deseño chega a obrigarnos a coller o libro doutra maneira nun momento determinado, nese no que por fin se descobre que pasa coas toupas.

Unha nova versión da Sereíña: O que a serea esqueceu

O que a serea esqueceu de Ana Meilán e Rosamarie Cerdá está publicado por Entre nubes y cuentos. Unha nova versión de Sereíña... porque hai unha serea que desobedece ao pai, que coñece a un humano e se namora. Por estar xunto a el vai disposta a todo, incluso a chegar a entenderse cun peixe que quere enganala. O acordo é que irá perdendo a memoria e ao final entregaralla toda se non sabe o nome do peixe, pero... cando xa todo semella perdido, aparece a neta que a colle da man e lle di "Avoa, non deberías facer tratos con trasnos ananos, verdes e choutadores, dixéchesmo moitas veces, Rumpelstiltskin sempre quere cobrar as débedas máis grandes" e así salva a Atiel que recupera toda a memoria.

Porque os pequenos podem axudar a salvar os recordos, por iso, os vellos sempre lles contan os seus contos, para que chegado o momento sexan eles a súa memoria.